POSTANOWIENIE SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (trzecia izba)
z dnia 13 grudnia 2007 r.(*)
Stwierdzenie niewłaściwości
W sprawie T‑215/07
Beniamino Donnici, zamieszkały w Castrolibero (Włochy), reprezentowany przez adwokatów M. Sanina, G.M. Robertiego, I. Perego oraz P. Salvatore,
strona skarżąca,
przeciwko
Parlamentowi Europejskiemu, reprezentowanemu przez H. Krücka, N. Lorenza oraz L. Visaggia, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
mającej za przedmiot stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 24 maja 2007 r. w sprawie weryfikacji mandatu Beniamina Donniciego [2007/2121 (REG)], stwierdzającej nieważność jego mandatu posła Parlamentu Europejskiego,
SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI
WSPÓLNOT EUROPEJSKICH (trzecia izba),
w składzie: J. Azizi, prezes, E. Cremona i S. Frimodt Nielsen (sprawozdawca), sędziowie,
sekretarz: E. Coulon,
wydaje następujące
Postanowienie
1 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 22 czerwca 2007 r., zarejestrowanym pod sygnaturą T‑215/07, B. Donnici wniósł skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 24 maja 2007 r. w sprawie weryfikacji jego mandatu [2007/2121 (REG)], stwierdzającej nieważność jego mandatu posła Parlamentu Europejskiego (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”).
2 W odrębnym piśmie złożonym w tym samym dniu B. Donnici wniósł o zawieszenie wykonania zaskarżonej decyzji. Sędzia orzekający w przedmiocie środków tymczasowych uwzględnił ten wniosek w drodze postanowienia z dnia 15 listopada 2007 r. w sprawie T‑215/07 R Donnici przeciwko Parlamentowi, dotychczas niepublikowanego w Zbiorze, i zawiesił wykonanie zaskarżonej decyzji.
3 Pismem złożonym w sekretariacie Trybunału w dniu 9 sierpnia 2007 r., zarejestrowanym pod sygnaturą C‑393/07, Republika Włoska wniosła skargę o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji.
4 Na podstawie art. 54 akapit trzeci statutu Trybunału Sprawiedliwości, jeśli w Trybunale i Sądzie są zawisłe sprawy mające ten sam przedmiot, dotyczące tej samej kwestii wykładni lub dotyczące ważności tego samego aktu, Sąd po wysłuchaniu stron może zawiesić toczące się przed nim postępowanie do czasu wydania wyroku przez Trybunał lub, w przypadku skarg wniesionych na podstawie art. 230 WE, Sąd może również stwierdzić swą niewłaściwość tak, aby Trybunał mógł wydać orzeczenie w sprawie tych skarg. Na tych samych warunkach Trybunał może również zadecydować o zawieszeniu toczącego się przed nim postępowania; w takim wypadku kontynuowane jest postępowanie przed Sądem.
5 W niniejszej sprawie każda ze skarg wniesionych do Trybunału i Sądu ma za przedmiot wniosek o stwierdzenie nieważności tej samej decyzji.
6 Należy wskazać, że Trybunał nie zawiesił postępowania w sprawie C‑393/07 na podstawie art. 54 akapit trzeci statutu Trybunału. A zatem to do Sądu należy podjęcie decyzji o ewentualnym zawieszeniu postępowania lub o stwierdzeniu niewłaściwości w niniejszej sprawie.
7 Zgodnie z art. 54 akapit trzeci statutu Trybunału strony zostały wezwane pismem sekretarza Sądu z dnia 25 października 2007 r. do przedstawienia uwag w przedmiocie ewentualnego stwierdzenia przez Sąd niewłaściwości, tak aby Trybunał mógł wydać orzeczenie w sprawie dwóch skarg o stwierdzenie nieważności jednocześnie, lub w przedmiocie ewentualnego zawieszenia postępowania przed Sądem do czasu wydania wyroku przez Trybunał.
8 Parlament opowiedział się za stwierdzeniem przez Sąd niewłaściwości, natomiast B. Donnici, sprzeciwiając się zarówno zawieszeniu postępowania, jak i stwierdzeniu przez Sąd niewłaściwości, opowiedział się za dalszym prowadzeniem postępowania przed Sądem, tak aby – w jego przekonaniu – zagwarantować przestrzeganie zasad dwuinstancyjności sądownictwa i kontradyktoryjności.
9 W tym zakresie należy wskazać, że art. 40 akapit drugi statutu Trybunału wyklucza prawo interwencji osób fizycznych lub prawnych w sporach rozpatrywanych przez Trybunał między państwami członkowskimi a instytucjami Wspólnot. Jedyną możliwość przedstawienia przez osoby fizyczne lub prawne swych zarzutów i argumentów w dotyczącym ich sporze stanowi zatem samodzielne wniesienie przez nie, w przypadku gdy przysługuje im legitymacja czynna, skargi do sądu właściwego w sprawie (postanowienia Sądu: z dnia 16 listopada 1998 r. w sprawie T‑41/97 Antillean Rice Mills przeciwko Radzie, Rec. str. II‑4117, pkt 6; z dnia 16 maja 2003 r. w sprawie T‑140/03 Forum 187 przeciwko Komisji, Rec. str. II‑2069, pkt 7).
10 W zakresie w jakim Trybunał nie zawiesił postępowania w sprawie C‑393/07 i Sąd ma swobodę w zadecydowaniu bądź o zawieszeniu postępowania bądź o stwierdzeniu braku właściwości w sprawie T‑215/07, w interesie prawidłowego sprawowania wymiaru sprawiedliwości i zagwarantowania prawa stron do obrony pozostaje to, by sąd właściwy do rozpoznania skargi wniesionej przez państwo członkowskie mógł wziąć pod uwagę poszczególne zarzuty i argumenty o charakterze faktycznym i prawnym przedstawione przez osoby fizyczne lub prawne na poparcie ich wniosków dotyczących stwierdzenia nieważności tego samego aktu.
11 W niniejszej sprawie zawieszenie przez Sąd postępowania do czasu wydania przez Trybunał wyroku w przedmiocie zaskarżonej decyzji nie pozwoliłoby Trybunałowi na rozpatrzenie zarzutów i argumentów przedstawionych przez B. Donniciego na poparcie jego wniosku dotyczącego stwierdzenia nieważności tego samego aktu.
12 W konsekwencji, zgodnie z art. 54 akapit trzeci statutu Trybunału i art. 80 regulaminu Sądu, należy stwierdzić niewłaściwość Sądu w celu umożliwienia Trybunałowi rozstrzygnięcia w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności.
Z powyższych względów
SĄD (trzecia izba)
postanawia, co następuje:
1) Sąd stwierdza swą niewłaściwość w sprawie T‑215/07 w celu umożliwienia Trybunałowi rozstrzygnięcia w przedmiocie skargi o stwierdzenie nieważności.
2) Zastrzega się w przedmiocie kosztów.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 13 grudnia 2007 r.