Αναίρεση που άσκησε στις 25 Φεβρουαρίου 2013 ο Giorgio Lebedef κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 12 Δεκεμβρίου 2012 στην υπόθεση F-70/11, Lebedef κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-116/13 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Giorgio Lebedef (Senningerberg, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: F. Frabetti, δικηγόρος)
Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να αναιρέσει τη διάταξη του ΔΔΔ της 12ης Δεκεμβρίου 2012 στην υπόθεση F-70/11, Lebedef κατά Επιτροπής, με αντικείμενο αίτημα ακυρώσεως της εκθέσεως αξιολογήσεως του αναιρεσείοντος για την περίοδο 1.1.2008-31.12.2008, ειδικότερα του μέρους της εκθέσεως που συνέταξε η EUROSTAT για την ίδια περίοδο·
να δεχθεί τα πρωτοδίκως προβληθέντα αιτήματα του αναιρεσείοντος·
επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης·
να αποφανθεί επί των δικαστικών εξόδων και να καταδικάσει την Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτά.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως ο αναιρεσείων επικαλείται τέσσερις λόγους.
Ο πρώτος λόγος στηρίζεται σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον το ΔΔΔ έκρινε ότι ο αναιρεσείων δεν είχε οριστεί να μετέχει στις διαβουλεύσεις και ότι η συμμετοχή του σε αυτές καλυπτόταν από την χορηγηθείσα σε αυτόν απαλλαγή κατά το ήμισυ του χρόνου εργασίας για συνδικαλιστικούς σκοπούς (όσον αφορά τις σκέψεις 41 έως 45 της αναιρεσιβαλλομένης διατάξεως).
Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον το ΔΔΔ έκρινε ότι το ειδικό καθεστώς αξιολογήσεως των εκπροσώπων του προσωπικού καλύπτει όλες τις συνδικαλιστικές δραστηριότητες και καθόσον ερμήνευσε εσφαλμένα τους λόγους για τους οποίους ο αναιρεσείων δεν εργαζόταν για την υπηρεσία στην οποία υπαγόταν, συνάγοντας ότι ο αναιρεσείων δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την αρμοδιότητα των βαθμολογητών του (όσον αφορά τις σκέψεις 50 και 51 της αναιρεσιβαλλομένης διατάξεως).
Ο τρίτος λόγος στηρίζεται σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον το ΔΔΔ βασίστηκε σε εσφαλμένες σκέψεις αφορώσες ιδίως την αρμοδιότητα των βαθμολογητών να αξιολογήσουν τον αναιρεσείοντα βάσει μόνον της εργασίας του για την υπηρεσία στην οποία υπαγόταν και στο γεγονός ότι ο αναιρεσείων επικαλέστηκε την απαλλαγή κατά το ήμισυ του ωραρίου εργασίας για συνδικαλιστικούς σκοπούς προκειμένου να δικαιολογήσει το ότι δεν εργάστηκε για την υπηρεσία στην οποία υπαγόταν (όσον αφορά τις σκέψεις 59 και 60 της αναιρεσιβαλλομένης διατάξεως).
Ο τέταρτος λόγος στηρίζεται σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον το ΔΔΔ συνήγαγε ότι τα πραγματικά περιστατικά της υπό κρίση υποθέσεως διακρίνονται από εκείνα που οδήγησαν στην έκδοση της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 7ης Μαΐου 2008, F-36/07, Lebedef κατά Επιτροπής (Συλλογή Υπ.Υπ. 2008, σ. I-A-1-00143 και II-A-1-00759) και ότι ορθώς αναγνωρίστηκε υπέρ του αναιρεσείοντος το επίπεδο ικανοτήτων IV (όσον αφορά τις σκέψεις 69 έως 70 της αναιρεσιβαλλομένης διατάξεως).
____________