WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)

z dnia 19 lipca 2016 r.

Sprawa F‑147/15

Sonja Meyrl

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Członek personelu tymczasowego – Zwolnienie – Prawo do bycia wysłuchanym

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której Sonja Meyrl, członek personelu tymczasowego grupy politycznej „Zieloni – Wolny Sojusz Europejski” w Parlamencie Europejskim żąda, by Sąd stwierdził nieważność decyzji z dnia 24 lutego 2015 r. o rozwiązaniu z nią umowy o pracę, która to decyzja została wydana przez współprzewodniczącego tej grupy, działającego jako organ upoważniony do zawierania umów o pracę.

Orzeczenie:      Stwierdza się nieważność decyzji z dnia 24 lutego 2015 r. o rozwiązaniu z Sonją Meyrl umowy o pracę, która to decyzja została wydana przez współprzewodniczącego grupy politycznej „Zieloni – Wolny Sojusz Europejski” działającego jako organ upoważniony do zawierania umów o pracę w Parlamencie Europejskim. Parlament Europejski pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez S. Meyrl.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Personel tymczasowy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Sporządzenie – Dialog pomiędzy oceniającym a ocenianym – Zakres – Różnica w stosunku do rozmowy poprzedzającej decyzję o rozwiązaniu umowy lub o nieprzedłużeniu umowy

(regulamin pracowniczy, art. 43)

2.      Urzędnicy – Personel tymczasowy – Zwolnienie – Wydanie decyzji w związku, między innymi, z problemami, jakie zainteresowany napotkał w stosunkach międzyludzkich – Brak możliwości uprzedniego przedstawienia przez zainteresowanego uwag w sprawie tej przyczyny zwolnienia – Naruszenie prawa do bycia wysłuchanym

[Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 41 ust. 2 lit. a); warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 47]

1.      Dialog między oceniającym a ocenianym, który musi odbywać się co roku w ramach postępowania w sprawie oceny i który dotyczy konkretnie wydajności, umiejętności i zachowania zainteresowanego w danym okresie poddawanym ocenie, nie może być zrównywany z rozmową między organem upoważnionym do zawierania umów o pracę a danym pracownikiem przed podjęciem decyzji o rozwiązaniu lub nieprzedłużeniu umowy, która to rozmowa powinna opierać się na ocenie ogólnych wyników pracy w trakcie okresu jego zatrudnienia.

(zob. pkt 29)

Odesłanie

Sąd Unii Europejskiej, wyrok z dnia 18 września 2015 r., Wahlström/Frontex, T‑653/13 P, EU:T:2015:652, pkt 26

2.      Od chwili gdy organ upoważniony do zawierania umów o pracę przedstawia jako podstawę do decyzji o zwolnieniu członka personelu tymczasowego między innymi domniemane problemy w stosunkach międzyludzkich napotykane przez zainteresowanego w jego środowisku pracy, wspomniany organ jest zobowiązany zgodnie z art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej wysłuchać zainteresowanego również w odniesieniu do tej podstawy zwolnienia. Przestrzeganie tego obowiązku umożliwia wspomnianemu organowi zbadanie wraz z zainteresowanym, czy problemy związane z jego zachowaniem podczas służby w rzeczywistości mogą być mu przypisane, czy też są one również związane z innymi okolicznościami, a nawet z zachowaniem innych współpracowników zainteresowanego. Wysłuchując uprzednio zainteresowanego w przedmiocie tej dodatkowej podstawy zwolnienia, organ upoważniony do zawierania umów o pracę może, w razie potrzeby, omówić z nim kwestię, czy byłby zainteresowany przeniesieniem. Dlatego też nie można wykluczyć, że gdyby zainteresowany został wysłuchany w przedmiocie tej podstawy, miałby faktycznie możliwość wpływania na proces podejmowania decyzji w sprawie.

Ponadto fakt, że nawet gdyby wspomniany organ wysłuchał uprzednio zainteresowanego w przedmiocie tej dodatkowej podstawy zwolnienia, to i tak wydałby decyzję identyczną co do treści z decyzją o zwolnieniu, jest nieistotny, ponieważ sprowadzałby się do pozbawienia istoty prawa podstawowego do bycia wysłuchanym, ustanowionego w art. 41 ust. 2 lit. a) karty, gdyż prawo to oznacza, że zainteresowany ma możliwość wpływania na proces podejmowania decyzji w sprawie, w szczególności w sytuacji, gdy jego zachowanie lub wyniki pracy zostają wyraźnie zakwestionowane w decyzji o zwolnieniu.

(zob. pkt 30, 31)

Odesłanie

Trybunał, wyrok z dnia 1 lipca 2010 r., Knauf Gips/Komisja, C‑407/08 P, EU:C:2010:389, pkt 23 i przytoczone tam orzecznictwo

Sąd Unii Europejskiej, wyrok z dnia 14 września 2011 r., Marcuccio/Komisja, T‑236/02, EU:T:2011:465, pkt 115

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyroki: z dnia 14 maja 2014 r., Delcroix/ESDZ, F‑11/13, EU:F:2014:91, pkt 44; z dnia 5 lutego 2016 r., GV/ESDZ, F‑137/14, EU:F:2016:14, pkt 79