Προσφυγή της 28ης Φεβρουαρίου 2014 – SolarWorld κ.λπ. κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-142/14)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: SolarWorld AG (Βόννη, Γερμανία)· Brandoni solare SpA (Castelfidardo, Ιταλία)· και Solaria Energia y Medio Ambiente, SA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: L. Ruessmann, δικηγόρος, και J. Beck, Solicitor)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να κρίνει την προσφυγή παραδεκτή και βάσιμη·
να ακυρώσει το άρθρο 2 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1239/2013 του Συμβουλίου 1 ·
να συνεκδικάσει την παρούσα υπόθεση με την υπόθεση T-507/13· και
να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής οι προσφεύγουσες προβάλλουν τρεις λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το άρθρο 2 του προσβαλλόμενου κανονισμού πάσχει πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και αντιβαίνει προς το άρθρο 13 του βασικού κανονισμού αντεπιδοτήσεων 2 , καθόσον χορηγεί απαλλαγή από τα μέτρα σε Κινέζους παραγωγούς από τους οποίους η Επιτροπή αποδέχθηκε κοινή ανάληψη υποχρεώσεως, προσβάλλοντας το δικαίωμα των προσφευγουσών σε δίκαιη δίκη, παραβιάζοντας την αρχή της χρηστής διοικήσεως, προσβάλλοντας τα δικαιώματα άμυνας των προσφευγουσών και ενεργώντας κατά παράβαση των άρθρων 13, παράγραφος 4, και 29, παράγραφος 2, του βασικού κανονισμού αντεπιδοτήσεων.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το άρθρο 2 του προσβαλλόμενου κανονισμού πάσχει πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και αντιβαίνει προς το άρθρο 13 του βασικού κανονισμού αντεπιδοτήσεων, καθόσον χορηγεί απαλλαγή από τα μέτρα σε Κινέζους παραγωγούς από τους οποίους η Επιτροπή αποδέχθηκε παράνομη κοινή ανάληψη υποχρεώσεως.
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι το άρθρο 2 του προσβαλλόμενου κανονισμού αντιβαίνει προς το άρθρο 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον χορηγεί απαλλαγή από τα επίμαχα μέτρα σε ορισμένους Κινέζους παραγωγούς, βάσει προτάσεως αναλήψεως υποχρεώσεως, η οποία έγινε δεκτή και επικυρώθηκε με την εκτελεστική απόφαση 2013/707/ΕΕ και την απόφαση 2013/423/ΕΕ της Επιτροπής, και η οποία αποτελεί οριζόντια σύμπραξη για τον καθορισμό τιμών.