Language of document : ECLI:EU:T:2016:67

Υπόθεση T‑141/14

SolarWorld AG κ.λπ.

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Προσφυγή ακυρώσεως – Ντάμπινγκ – Εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών τους στοιχείων (κυψελών) καταγωγής ή προελεύσεως Κίνας – Οριστικός δασμός αντιντάμπινγκ – Απαλλαγή των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο αναλήψεως δεσμεύσεως που έγινε δεκτή – Αδυναμία διαχωρισμού – Απαράδεκτο»

Περίληψη – Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα)
της 1ης Φεβρουαρίου 2016

1.      Προσφυγή ακυρώσεως – Αντικείμενο – Μερική ακύρωση – Προϋπόθεση – Δυνατότητα διαχωρισμού των προσβαλλομένων διατάξεων – Αντικειμενικό κριτήριο

(Άρθρο 263 ΣΛΕΕ)

2.      Προσφυγή ακυρώσεως – Αντικείμενο – Μερική ακύρωση – Προϋπόθεση – Δυνατότητα διαχωρισμού των προσβαλλομένων διατάξεων – Διάταξη κανονισμού του Συμβουλίου η οποία απαλλάσσει από τους δασμούς αντιντάμπινγκ ορισμένες εισαγωγές που αποτελούν αντικείμενο αναλήψεως δεσμεύσεως που έγινε δεκτή από την Επιτροπή – Ακύρωση συνεπαγόμενη μεταβολή της ουσίας του κανονισμού – Προϋπόθεση η οποία δεν πληρούται

(Άρθρο 263 ΣΛΕΕ· κανονισμός 1238/2013 του Συμβουλίου, άρθρα 1 § 2 και 3)

1.      Η μερική ακύρωση πράξεως της Ένωσης είναι δυνατή μόνον εφόσον τα στοιχεία των οποίων ζητείται η ακύρωση μπορούν να αποσπαστούν από την υπόλοιπη πράξη. Η ανωτέρω επιταγή περί δυνατότητας διαχωρισμού δεν πληρούται όταν η μερική ακύρωση μιας πράξεως θα είχε ως αποτέλεσμα να μεταβληθεί η ουσία της πράξεως. Συναφώς, το ζήτημα αν η μερική ακύρωση θα μετέβαλλε την ουσία της προσβαλλομένης πράξεως αποτελεί αντικειμενικό κριτήριο και όχι υποκειμενικό κριτήριο που συνδέεται με την πολιτική βούληση της αρχής η οποία εξέδωσε την εν λόγω πράξη.

Επιπλέον, η εξακρίβωση της δυνατότητας διαχωρισμού των διατάξεων των οποίων ζητείται η ακύρωση προϋποθέτει την εξέταση του περιεχομένου των εν λόγω διατάξεων, προκειμένου να εκτιμηθεί αν η ακύρωσή τους μεταβάλλει το πνεύμα και την ουσία της πράξεως στην οποία είναι ενταγμένες.

(βλ. σκέψεις 48-51)

2.      Είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη προσφυγή ακυρώσεως βάλλουσα κατά του άρθρου 3 του κανονισμού 1238/2013, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη του προσωρινού δασμού που επιβλήθηκε στις εισαγωγές φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου και βασικών συστατικών τους στοιχείων (κυψελών), καταγωγής ή προέλευσης Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Συγκεκριμένα, η ακύρωση του άρθρου αυτού, το οποίο απαλλάσσει από τους δασμούς αντιντάμπινγκ τις εισαγωγές του επίμαχου προϊόντος προελεύσεως των Κινέζων παραγωγών-εξαγωγέων που ανέλαβαν τη δεσμεύσεις ως προς τις τιμές, θα συνεπαγόταν τροποποίηση των αποτελεσμάτων του κανονισμού 1238/2013, καθόσον οι εν λόγω εισαγωγές δεν θα απαλλάσσονταν πλέον, εντός ορισμένων ετησίων ορίων, από τους δασμούς αντιντάμπινγκ που προβλέπει το άρθρο 1, παράγραφος 2. Αν γινόταν δεκτό το αίτημα ακυρώσεως της προσβαλλομένης διατάξεως, από την εξέταση του περιεχομένου της εν λόγω διατάξεως προκύπτει ότι θα μεταβάλλονταν το ίδιο το πνεύμα και αυτή καθαυτήν η ουσία του κανονισμού 1238/2013.

Συναφώς, το άρθρο 3 του κανονισμού 1238/2013 χορηγεί, μέχρις ορισμένου ποσοτικού ορίου, απαλλαγή από τους δασμούς αντιντάμπινγκ στις κατονομαζόμενες επιχειρήσεις, υπό την επιφύλαξη της τηρήσεως των όρων που το ίδιο προβλέπει. Η ακύρωση του άρθρου αυτού θα είχε ως συνέπεια, με την κατάργηση της απαλλαγής από τους δασμούς που ισχύει εντός του ποσοτικού αυτού ορίου, να προσδώσει ευρύτερη έκταση στο πεδίο εφαρμογής των δασμών αντιντάμπινγκ από εκείνη που απορρέει από την εφαρμογή του κανονισμού 1238/2013 όπως αυτός θεσπίστηκε από το Συμβούλιο, καθόσον, στην περίπτωση αυτή, θα επιβάλλονταν οι εν λόγω δασμοί επί όλων των εισαγωγών του συγκεκριμένου προϊόντος προελεύσεως Κίνας, ενώ, αν εφαρμοστεί ο εν λόγω κανονισμός στο σύνολό του, οι δασμοί αυτοί πλήττουν μόνον τις εισαγωγές προϊόντων προερχομένων από Κινέζους εξαγωγείς που δεν έχουν αναλάβει τη δέσμευση που έκανε δεκτή η Επιτροπή. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα συνιστούσε μεταβολή της ουσίας της πράξεως στην οποία εντάσσεται η διάταξη της οποίας ζητείται η ακύρωση.

Επιπλέον, το ζήτημα αν όλα τα άρθρα του κανονισμού 1238/2013 μπορούν να εφαρμοστούν χωρίς το άρθρο 3 δεν ασκεί επιρροή στην εκτίμηση του περιεχομένου της μεταβολής που θα επέλθει στον εν λόγω κανονισμό σε περίπτωση ακυρώσεως της διατάξεως αυτής, εκτίμηση η οποία επιβάλλεται προς καθορισμό του αν μεταβάλλεται η ουσία της νομικής πράξεως που περιέχει τις διατάξεις των οποίων ζητείται η ακύρωση. Το αυτό ισχύει και ως προς το ότι τα άρθρα του κανονισμού 1238/2013 δεν είναι αμφίσημα, πράγμα που καθιστά ανώφελη την ερμηνεία τους σε συνάρτηση προς τις αιτιολογικές σκέψεις, καθόσον κανένα στοιχείο του εν λόγω κανονισμού δεν εξαρτά την επιβολή δασμών αντιντάμπινγκ από το άρθρο 3, η δε αναληφθείσα δέσμευση δεν αποτελούσε προϋπόθεση της εκδόσεως του κανονισμού 1238/2013.

(βλ. σκέψεις 54, 55, 60, 61)