Προσφυγή της 15ης Μαρτίου 2013 - HK Intertrade κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-159/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: HK Intertrade Co. Ltd (Wanchai, Χονγκ-Κονγκ) (εκπρόσωποι: J. Grayston, solicitor, P. Gjørtler, G. Pandey, D. Rovetta, N. Pilkington και D. Sellers, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την απόφαση 2012/829/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 356, σ. 71), καθώς και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1264/2012 του Συμβουλίου, της 21ης Δεκεμβρίου 2012, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 356, σ. 55), καθόσον στις προσβαλλόμενες πράξεις περιλαμβάνεται η προσφεύγουσα· και

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως αντλούμενους από παράβαση ουσιώδους τύπου, καθώς και παραβίαση των Συνθηκών και των σχετικών με την εφαρμογή τους κανόνων δικαίου: προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως, αθέτηση της υποχρεώσεως κοινοποιήσεως, ανεπαρκής αιτιολογία, προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

Η προσφεύγουσα φρονεί ότι το Συμβούλιο δεν προέβη σε ακρόασή της και αθέτησε την υποχρέωσή του να της κοινοποιήσει τις προσβαλλόμενες πράξεις. Εξάλλου, το Συμβούλιο δεν προσκόμισε επαρκή αιτιολογία, η δε παράλειψη αυτή επιδεινώνεται από την άρνηση του καθού να απαντήσει στις υποβληθείσες από την προσφεύγουσα αιτήσεις περί προσβάσεως σε έγγραφα και, γενικώς, περί παροχής πληροφοριών. Με τις παραλείψεις αυτές, το Συμβούλιο προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας, στην οποία δεν δόθηκε η δυνατότητα να αντιτάξει αποτελεσματικώς επιχειρήματα κατά των συμπερασμάτων του Συμβουλίου, δεδομένου ότι τα εν λόγω συμπεράσματα δεν κοινοποιήθηκαν στην προσφεύγουσα. Αντιθέτως προς όσα διατείνεται το Συμβούλιο, η προσφεύγουσα δεν είναι "εικονική εταιρία" της National Iranian Oil Company (NIOC) και, εν πάση περιπτώσει, το Συμβούλιο δεν απέδειξε ότι το γεγονός και μόνον ότι είναι θυγατρική εταιρία της NIOC αρκεί ώστε να συνεπάγεται οικονομικό όφελος για το Ιρανικό κράτος το οποίο αντίκειται στον σκοπό των προσβαλλόμενων μέτρων. Επιπλέον, το Συμβούλιο προσέβαλε σαφώς τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας και, τέλος, υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως.

____________