Wyrok Sądu z dnia 2 czerwca 2016 r. – Bank Mellat / Rada
(Sprawa T-160/13)1
(Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu – Ograniczenia w zakresie przekazywania środków finansowych z udziałem irańskich instytucji finansowych – Właściwość Sądu – Skarga o stwierdzenie nieważności – Akt regulacyjny niewymagający przyjęcia środków wykonawczych – Bezpośrednie oddziaływanie aktu – Interes prawny – Dopuszczalność – Proporcjonalność – Obowiązek uzasadnienia – Gwarancje prawne, o których mowa w art. 215 ust. 3 TFUE – Pewność prawa – Zakaz arbitralnego działania – Naruszenie praw podstawowych)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Bank Mellat (Teheran, Iran) (przedstawiciele: początkowo S. Zaiwalla, P. Reddy, F. Zaiwalla, Z. Burbeza, A. Meskarian, solicitors, D. Wyatt, QC, R. Blakeley i G. Beck, barristers, a następnie S. Zaiwalla, P. Reddy, Z. Burbeza, A. Meskarian, D. Wyatt, R. Blakeley i G. Beck)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej (przedstawiciele: M. Bishop i I. Rodios, pełnomocnicy)
Interwenienci popierający stronę pozwaną : Komisja Europejska (przedstawiciele: D. Gauci i M. Konstantinidis, pełnomocnicy); Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (przedstawiciele: początkowo S. Behzadi-Spencer, L. Christie i C. Brodie, a następnie C. Brodie i V. Kaye, pełnomocnicy, wspierani przez S. Lee, barrister)
Przedmiot
Żądanie stwierdzenia nieważności art. 1 pkt 15 rozporządzenia Rady (UE) nr 1263/2012 z dnia 21 grudnia 2012 r. zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 356, s. 34) lub stwierdzenie nieważności wspomnianego przepisu w zakresie, w jakim nie przewiduje on wyjątku mającego zastosowanie do przypadku skarżącej, oraz żądanie uznania niemożności stosowania art. 1 pkt 6 decyzji Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 282, s. 58).
Sentencja
Skarga zostaje oddalona.
Bank Mellat pokryje, oprócz własnych kosztów, koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Komisja Europejska pokrywają własne koszty.
____________1 Dz.U. C 147 z 25.5.2013.