Sprawa T‑118/13

Whirlpool Europe BV

przeciwko

Komisji Europejskiej

Skarga o stwierdzenie nieważności – Pomoc państwa – Urządzenia gospodarstwa domowego – Pomoc na restrukturyzację – Decyzja uznająca pomoc za zgodną z rynkiem wewnętrznym z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków – Decyzja wydana w wyniku stwierdzenia przez Sąd nieważności wcześniej wydanej decyzji dotyczącej tego samego postępowania – Brak indywidualnego oddziaływania – Brak istotnego wpływu na pozycję konkurencyjną – Niedopuszczalność

Streszczenie – wyrok Sądu (druga izba) z dnia 22 czerwca 2016 r.

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Badanie z urzędu przez sąd Unii – Uwzględnienie uwag strony skarżącej dostarczonych po wniesieniu dupliki

(art. 263 akapit czwarty TFUE)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Decyzja Komisji stwierdzająca zgodność pomocy z rynkiem wewnętrznym – Skarga konkurującego przedsiębiorstwa niewykazująca istotnego wpływu na jego pozycję na rynku – Niedopuszczalność

(art. 108 ust. 3 TFUE, art. 263 akapit czwarty TFUE)

3.      Postępowanie sądowe – Dopuszczalność skargi – Ocena odnosząca się do chwili wniesienia skargi

4.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Decyzja Komisji stwierdzająca zgodność pomocy państwa z rynkiem wewnętrznym po zakończeniu formalnego postępowania wyjaśniającego – Skarga stowarzyszenia lub przedsiębiorstwa, które odgrywało aktywną rolę w trakcie tego postępowania – Cecha niewystarczająca do uznania czynnej legitymacji procesowej – Niedopuszczalność

(art. 108 ust. 2, 3 TFUE, art. 263 akapit czwarty TFUE)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 37, 38)

2.      W sytuacji gdy przedsiębiorstwo kwestionuje zasadność wydanej na podstawie art. 108 ust. 3 TFUE lub w wyniku formalnego postępowania wyjaśniającego dochodzenia decyzji w sprawie oceny pomocy państwa, sam fakt, że przedsiębiorstwo może być traktowane jako zainteresowana strona w rozumieniu art. 108 ust. 2 TFUE, nie wystarcza do stwierdzenia dopuszczalności skargi na podstawie art. 263 akapit czwarty TFUE. Przedsiębiorstwo winno wtedy wykazać, że posiada szczególny status. Jest tak w szczególności w przypadku, gdy jego pozycja na rynku uległa istotnej zmianie wskutek pomocy będącej przedmiotem danej decyzji. W tym względzie przedsiębiorstwo nie może powoływać się jedynie na swój status konkurenta przedsiębiorstwa beneficjenta pomocy, ale musi ponadto udowodnić, uwzględniając stopień swojego ewentualnego udziału w postępowaniu i znaczenie wpływu środka na jego pozycję rynkową, że znajduje się w sytuacji, która indywidualizuje je w sposób podobny jak adresata decyzji.

W odniesieniu do ustalenia takiego wpływu, sama okoliczność, iż tego rodzaju decyzja jest w stanie wywrzeć pewien wpływ na stosunki konkurencji panujące na danym rynku i że zainteresowane przedsiębiorstwo pozostawało w jakimkolwiek stosunku konkurencji z beneficjentem tego aktu, w żadnym razie nie może być wystarczające dla stwierdzenia, że wspomniany akt może dotyczyć tego przedsiębiorstwa indywidualnie. Zainteresowane przedsiębiorstwo powinno przedstawić dowody pozwalające wykazać szczególny charakter jego sytuacji konkurencyjnej i wykazać, że jego pozycja konkurencyjna uległa istotnej zmianie w porównaniu do pozycji pozostałych przedsiębiorstw konkurujących z nim na rynku właściwym. Nie można jedynie domniemywać, że zainteresowane przedsiębiorstwo zwiększyłoby znacząco swą sprzedaż w wypadku zniknięcia z rynku przedsiębiorstwa korzystającego z rozpatrywanych środków, bez przedstawienia żadnego dowodu na poparcie tego twierdzenia, jeżeli rynek ma strukturę nieskoncentrowaną, cechującą się współistnieniem na nim dużej liczby podmiotów. Należy wykazać, że przedmiotowa pomoc posłużyła beneficjentowi do zachowania udziałów w rynku, które w przeciwnym razie posiadałoby samo to zainteresowane przedsiębiorstwo, a zatem, że utraciło ono dochody wystarczająco istotne w porównaniu do pozostałych konkurentów, by świadczyć o tym, że jego pozycja na rynku uległa istotnej zmianie. W tym względzie jego pozycja numeru dwa na rynku, po beneficjencie pomocy, nie może sama w sobie prowadzić do domniemania istotnej zmiany jego pozycji na rynku.

(por. pkt 44–47, 51, 52)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 49, 58)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 55)