Skarga wniesiona w dniu 28 sierpnia 2013 r. – Arrow Group i Arrow Generics przeciwko Komisji
(Sprawa T-467/13)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Arrow Group ApS (Roskilde, Dania); i Arrow Generics Ltd (Londyn, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: S. Kon, C. Firth, i C. Humpe, Solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności art. 1, 2 i 3 decyzji Komisji C(2013) 3803 final z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie COMP/39226 – Lundbeck w zakresie, w jakim dotyczą one Arrow; lub
tytułem żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 2 decyzji Komisji C(2013) 3803 final z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie COMP/39226 – Lundbeck w zakresie, w jakim Komisja nakłada w nim grzywnę na Arrow za porozumienia brytyjskie i duńskie; lub
tytułem dalszego żądania ewentualnego, stwierdzenie nieważności art. 2 decyzji Komisji C(2013) 3803 final z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie COMP/39226 – Lundbeck w zakresie, w jakim Komisja nakłada w nim grzywnę na Arrow za duńskie porozumienie i, w konsekwencji, obniżenie nałożonej grzywny; lub
tytułem ostatniego żądania ewentualnego, obniżenie kwoty grzywny nałożonej zgodnie z art. 2 decyzji Komisji C(2013) 3803 final z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie COMP/39226 – Lundbeck; oraz
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja naruszyła istotne wymogi proceduralne przy wydawaniu zaskarżonej decyzji, (i) nie wszczynając postępowania i nie prowadząc dochodzenia w rozsądnym terminie, (ii) nie udzielając dostępu do akt sprawy w odpowiednim terminie i we właściwy sposób oraz (iii) nie formułując uzupełniającego pisma w sprawie przedstawienia zarzutów.
Zarzut drugi dotyczący okoliczności, że Komisja nie wykazała w wymagany prawem sposób, iż Arrow i Lundbeck byli potencjalnymi konkurentami, w chwili gdy zawarli każde z porozumień.
Zarzut trzeci dotyczący okoliczności, że Komisja nie wykazała w wymagany prawem sposób, iż każde z porozumień miało na celu ograniczenie konkurencji niezgodne z art. 101 TFEU.
Zarzut czwarty dotyczący okoliczności, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności, zasadę nullum crimen nulla poena sine lege i zasadę pewności prawa, nakładając grzywnę na Arrow.
Zarzut piąty, podniesiony tytułem ewentualnym, dotyczący okoliczności, że Komisja niesłusznie uznała porozumienie brytyjskie i porozumienie duńskie za jednolite i ciągłe naruszenie art. 101 TFEU i naruszyła art. 25 rozporządzenia 1/20031 , nakładając grzywnę na Arrow za duńskie porozumienie po upływie terminu przedawnienia w zakresie nałożenia grzywien.
Zarzut szósty, podniesiony w dalszej kolejności, dotyczący okoliczności, że Komisja popełniła błędy przy obliczaniu kwoty grzywny, nakładając kwotę grzywny, która jest nieproporcjonalna do wagi zarzuconych naruszeń art. 101 TFEU.
____________1 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).