Skarga wniesiona w dniu 30 sierpnia 2013 r. – Generics (UK) przeciwko Komisji
(Sprawa T-469/13)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Generics (UK) Ltd (Potters Bar, Zjednoczone Królestwo) (przedstawiciele: adwokaci I. Vandenborre i T. Goetz)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności, w całości lub w części, decyzji Komisji C(2013) 3803 final z dnia 19 czerwca 2013 r. w sprawie COMP/39226 stwierdzającej, że skarżąca popełniła jednolite i ciągłe naruszenie art. 101 TFUE od dnia 24 stycznia 2002 r. do dnia 1 listopada 2003 r., zawierając dwie ugody patentowe;
tytułem żądania ewentualnego, uchylenie lub znaczące obniżenie kwoty nałożonej grzywny oraz
obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dziewięć zarzutów.
W ramach zarzutu pierwszego skarżąca twierdzi, że Komisja popełniła błąd w ocenie brzmienia, celu i kontekstu ugód:
Ustalenia poczynione w decyzji są oparte na błędnej i spekulacyjnej interpretacji ugód i na szczególnie wybranych fragmentach pochodzących z tego samego okresu dokumentów. Komisja nie uwzględniła w decyzji dowodów lub niewłaściwie zinterpretowała dowody, które jasno wskazują, że ugody podlegały zakresowi ważnie udzielonych Lundbeckowi patentów i były zawarte w ramach rzeczywistego sporu patentowego.
W ramach zarzutu drugiego skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła prawo, nie uwzględniając istnienia ważnie udzielonych patentów i utożsamiając ugody z porozumieniami dotyczącymi podziałów rynków:
ustalenia poczynione w decyzji, że ugody stanowią ograniczenie konkurencji ze względu na cel, pomijają istnienie ważnie udzielonych patentów, które skarżąca powinna wziąć pod uwagę. Komisja błędnie przyjęła w zaskarżonej decyzji, że patenty mają charakter wyłączający dopiero po potwierdzeniu ich w sporze, iż te spory patentowe mają istotne znaczenie dla konkurencji i że na skarżącej ciążył obowiązek wniesienia powództwa lub wyczerpania innych możliwości przed zawarciem ugód.
W ramach zarzutu trzeciego skarżąca twierdzi, że Komisja zarówno naruszyła prawo jak i popełniła błąd w ocenie okoliczności faktycznych, przyjmując, iż płatności przewidziane w porozumieniach patentowych były „decydujące” dla stwierdzenia naruszenia ze względu na cel:
brak jest podstawy prawnej lub faktycznej dla ustaleń poczynionych przez Komisję, że samo powołanie się na płatność na rzecz skarżącej w ugodach było wystarczające do wykazania istnienia naruszenia ze względu na cel. Komisja uchybiła spoczywającemu na niej ciężarowi dowodu.W ramach zarzutu czwartego skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła prawo i popełniła błąd w ocenie okoliczności faktycznych, nie uwzględniając mających znaczenie dla sprawy okoliczności faktycznych i prawnych, w jakich zostały zawarte ugody:Komisja nie uwzględniła podstawowych dla oceny ugód czynników takich jak obowiązujące prawo w zakresie sporów patentowych, dokumentów dotyczących spornych postępowań patentowych i ewentualnych szkód dla skarżącej oraz własnych ustaleń Komisji w odniesieniu do średniego czasu trwania sporu patentowego. Komisja uchybiła spoczywającemu na niej ciężarowi dowodu.W ramach zarzutu piątego skarżąca twierdzi, że Komisja błędnie stwierdziła, że porozumienia patentowe nie podlegają odstępstwu na podstawie art. 101 ust. 3 TFUE:Komisja nie przeprowadziła analizy mających znaczenie dla sprawy, wiarygodnych i prawdopodobnych argumentów oraz dowodów przedstawionych przez skarżącą wskazujących, że ugody umożliwiły skarżącej na wprowadzenie na rynek niemal 18 lat przed wygaśnięciem patentu głównego Lundbecka.W ramach zarzutu szóstego skarżąca twierdzi, że decyzja została wydana z naruszeniem zasady proporcjonalności:decyzja została wydana z naruszeniem zasady proporcjonalności, ponieważ nakłada karę na ugody, które stanowią najmniej uciążliwy środek realizacji uzasadnionych celów.W ramach zarzutu siódmego skarżąca twierdzi, że decyzja jest niedostatecznie uzasadniona, wbrew wymogom art. 296 TFUE:Decyzja jest niedostatecznie uzasadniona, wbrew wymogom art. 296 TFUE, ponieważ zakłada istnienie tego, czego wykazanie należy do Komisji.W ramach zarzutu ósmego skarżąca twierdzi, że decyzja została wydana z naruszeniem istotnych wymogów proceduralnych:decyzja została wydana z naruszeniem przysługującego skarżącej prawa do obrony, ponieważ Komisja przedstawiła nowe argumenty i dowody bez zapewnienia skarżącej możliwości bycia wysłuchaną.W ramach zarzutu dziewiątego skarżąca twierdzi, że Komisja nie wykazała, iż skarżąca popełniła zarzucane naruszenie umyślnie lub w wyniku niedbalstwa:z omawianych
okoliczności wynikają nowe i złożone kwestie, w odniesieniu do których nie istniało orzecznictwo, gdy zostały zawarte ugody. Brak podstaw dla stwierdzenia, że zarzucane przez Komisję okoliczności stanowią naruszenie, popełnione niezgodnie z p
rawem w wyniku niedbalstwa lub umyślnie.