Wyrok Sądu (pierwsza izba) z dnia 18 września 2014 r. – Central Bank of Iran przeciwko Radzie

(sprawa T‑262/12)

Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Środki ograniczające podjęte wobec Iranu w celu zapobiegania rozprzestrzenianiu broni jądrowej – Zamrożenie funduszy – Skarga o stwierdzenie nieważności – Zawisłość sporu – Obowiązek uzasadnienia – Prawo do obrony

1.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Dopuszczalność – Zarzut zawisłości sporu – Uwzględnienie z urzędu – Badanie z urzędu przez sąd Unii (art. 263 TFUE) (por. pkt 38)

2.                     Postępowanie sądowe – Zarzut zawisłości sporu – Tożsamość stron, przedmiotu i zarzutów w dwóch skargach – Niedopuszczalność skargi wniesionej w drugiej kolejności (por. pkt 39)

3.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin – Rozpoczęcie biegu terminu – Akt prowadzący do ustanowienia środków ograniczających wobec danej osoby lub danego podmiotu – Data powiadomienia o akcie (art. 263 akapit szósty TFUE) (por. pkt 47, 48)

4.                     Prawa podstawowe – Podmiotowy zakres stosowania – Osoby prawne stanowiące emanacje państw trzecich – Zaliczenie – Odpowiedzialność państwa trzeciego za przestrzeganie praw podstawowych na jego terytorium – Brak wpływu (Karta praw podstawowych Unii Europejskiej) (por. pkt 67, 71, 72)

5.                     Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Środki ograniczające wobec Iranu – Zamrożenie funduszy osób, podmiotów i organów zaangażowanych w rozprzestrzenianie broni jądrowej lub udzielających wsparcia takim działaniom – Wymogi minimalne [art. 296 TFUE; rozporządzenie Rady nr 267/2012, art. 23 ust. 2 lit. b), art. 46 ust. 3] (por. pkt 76–81, 86, 91)

Przedmiot

Co do istoty żądanie stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji Rady 2012/35/WPZiB z dnia 23 stycznia 2012 r. zmieniającej decyzję 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 19, s. 22) oraz decyzji Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. L 282, s. 58) w zakresie, w jakim na ich podstawie umieszczono lub po dokonaniu przeglądu utrzymano nazwę strony skarżącej w wykazie ujętym w załączniku II do decyzji Rady 2010/413/WPZiB z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającej wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s. 39), a po drugie, rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1) oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 945/2012 z dnia 15 października 2012 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia nr 267/2012 (Dz.U. L 282, s. 16) w zakresie, w jakim na ich podstawie umieszczono lub po dokonaniu przeglądu utrzymano nazwę strony skarżącej w wykazie ujętym w załączniku IX do rozporządzenia nr 267/2012

Sentencja

1) Stwierdza się nieważność rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylającego rozporządzenie (UE) nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1) w zakresie, w jakim umieszczono na jego podstawie nazwę Central Bank of Iran w wykazie ujętym w załączniku IX do tego rozporządzenia.

2) W pozostałym zakresie skarga zostaje w części odrzucona, a w części oddalona.

3) Rada Unii Europejskiej pokrywa połowę własnych kosztów oraz kosztów poniesionych przez Central Bank of Iran.

4) Central Bank of Iran pokrywa połowę własnych kosztów oraz kosztów poniesionych przez Radę.