POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 12 grudnia 2011 r.
Sprawa T‑365/11 P
AO
przeciwko
Komisji Europejskiej
Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Termin do wniesienia odwołania – Przekroczenie terminu – Podpisany oryginał odwołania złożony po terminie – Nieprzewidywalne okoliczności – Artykuł 43 § 6 regulaminu postępowania przed Sądem – Odwołanie oczywiście niedopuszczalne
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie F‑45/10 AO przeciwko Komisji.
Orzeczenie: Odwołanie zostaje odrzucone. AO pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską.
Streszczenie
1. Odwołanie – Termin – Charakter bezwzględnie wiążący
(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 9 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Sądem, art. 102 § 2)
2. Postępowanie – Termin do wniesienia skargi – Prekluzja – Nieprzewidywalne okoliczności lub siła wyższa – Pojęcie obejmujące elementy obiektywne i subiektywne
(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 40 akapit drugi)
3. Postępowanie – Termin do wniesienia skargi – Prekluzja – Nieprzewidywalne okoliczności lub siła wyższa – Pojęcie – Błąd w zaadresowaniu, który można przypisać osobie trzeciej – Wyłączenie
(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 40 akapit drugi)
1. Zgodnie z art. 9 akapit pierwszy załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości odwołanie może zostać wniesione do Sądu w terminie dwóch miesięcy od zawiadomienia o orzeczeniu, od którego wnoszone jest odwołanie, między innymi od orzeczeń Sądu do spraw Służby Publicznej kończących postępowanie w sprawie. Termin ten ma charakter bezwzględnie wiążący, ponieważ został ustanowiony w celu zapewnienia jasności i pewności stanów prawnych oraz uniknięcia jakiejkolwiek dyskryminacji lub arbitralnego traktowania w procesie wymiaru sprawiedliwości, a zadaniem sądu Unii jest sprawdzenie z urzędu, czy został on dotrzymany.
(zob. pkt 23, 24)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑246/95 Coen, 23 stycznia 1997 r., Rec s. I‑403, pkt 21
Sąd: sprawy połączone T‑121/96 i T‑151/96 Mutual Aid Administration Services przeciwko Komisji, 18 września 1997 r., Rec. s. II‑1355, pkt 38, 39
2. Zgodnie z art. 45 akapit drugi statutu Trybunału Sprawiedliwości upływ terminu nie narusza uprawnień tylko wtedy, gdy strona dowiedzie zaistnienia nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej. Pojęcia siły wyższej i nieprzewidywalnych okoliczności obejmują obiektywny element dotyczący zdarzenia nadzwyczajnego i niezależnego od woli zainteresowanego, jak również element subiektywny, polegający na obowiązku przeciwdziałania przez zainteresowanego następstwom takiego zdarzenia poprzez przedsięwzięcie odpowiednich środków, niewymagających jednak podjęcia działań nieproporcjonalnych do zamierzonego skutku. Zainteresowany powinien zwłaszcza wnikliwie nadzorować przebieg postępowania, a w szczególności wykazać się starannością w celu dochowania przewidzianych terminów. Z uwagi na to, że przypadek siły wyższej stanowi wyjątek od niedopuszczalności wynikającej z niedochowania terminu do wniesienia pisma wszczynającego postępowanie, który to termin ma charakter bezwzględnie wiążący, jej wystąpienie musi zostać podniesione i dowiedzione przez stronę, która pragnie się na nią powołać.
(zob. pkt 31–33)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑242/07 P Belgia przeciwko Komisji, 8 listopada 2007 r., Rec. s. I‑9757, pkt 16, 17 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd: sprawy połączone T‑40/07 P i T‑62/07 P de Brito Sequeira Carvalho przeciwko Komisji i Komisja przeciwko de Brito Sequeira Carvalho, 5 października 2009 r., RecFP s. I-B-1-89 i II-B-1-551, pkt 205
3. Jakkolwiek w kontekście terminu do wniesienia pisma wszczynającego postępowanie zaistnienie nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej może uzasadniać odstąpienie od terminów do wniesienia pisma wszczynającego postępowanie, które mają zgodnie z art. 45 statutu Trybunału bezwzględnie wiążący charakter, to jednak za przygotowanie, nadzorowanie i sprawdzanie pism procesowych, które mają być złożone w sekretariacie Sądu, odpowiedzialność ponosi dana strona i jej pełnomocnik. Do tego ostatniego należy w szczególności nadzorowanie i sprawdzenie, że koperty lub paczki zawierające wspomniane pisma, podobnie jak dołączony do nich list przewozowy, zostały prawidłowo przygotowane, a w szczególności prawidłowo zaadresowane do Sądu. Ponadto do zainteresowanej strony i jej pełnomocnika należy nadzorowanie i sprawdzenie, że podmioty świadczące usługi kurierskie, do których zdecydowali się w danym wypadku zwrócić w celu dokonania wysyłki wspomnianych pism, prawidłowo wypełniły powierzone im zadanie w określonym umową terminie.
Błąd w zaadresowaniu pisma, który wynika z faktu, że adwokat wnoszącego odwołanie zlecił w praktyce podmiotowi świadczącemu usługi kurierskie zadanie przygotowania wysyłki pocztowej podpisanego oryginału odwołania, a w szczególności samodzielnego wpisania adresu przeznaczenia do lotniczego listu przewozowego grupy tego podmiotu świadczącego usługi kurierskie, podejmując w ten sposób ryzyko ewentualnej pomyłki między różnymi adresami widniejącymi w liście przewodnim do wspomnianego oryginału, jest skutkiem braku nadzoru i weryfikacji ze strony adwokata wnoszącego odwołanie i w konsekwencji samego wnoszącego odwołanie.
W tym kontekście okoliczność, że błąd w zaadresowaniu pisma jest wynikiem działania osoby trzeciej, która została upoważniona przez pełnomocnika wnoszącego odwołanie do przygotowania wysyłki podpisanego oryginału pisma wszczynającego postępowanie do sekretariatu Sądu, nie może zostać uznana za okoliczność wyjątkową lub za zdarzenie nadzwyczajne i niezależne od wnoszącego odwołanie. Z powyższego wynika, że taki błąd nie pozwala uzasadnić zaistnienia po stronie wnoszącego odwołanie nieprzewidywalnych okoliczności.
(zob. pkt 37, 39, 40, 44)
Odesłanie:
Trybunał: C‑426/10 P Bell & Ross przeciwko OHIM, 22 września 2011 r., Zb.Orz. s. I‑8849, pkt 48–50