WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI
(czwarta izba w składzie powiększonym)
z dnia 11 lipca 2007 r.*
Służba publiczna – Urzędnicy – Powołanie – Wejście w życie nowego regulaminu pracowniczego – Przejściowe zasady zaszeregowania przy zatrudnieniu – Artykuł 12 załącznika XIII do nowego regulaminu pracowniczego
W sprawie T‑58/05
Isabel Clara Centeno Mediavilla, zamieszkała w Sewilli (Hiszpania),
Delphine Fumey, zamieszkała w Evere (Belgia),
Eva Gerhards, zamieszkała w Brukseli (Belgia),
Iona M.S. Hamilton, zamieszkała w Brukseli,
Raymond Hill, zamieszkały w Brukseli,
Jean Huby, zamieszkały w Brukseli,
Patrick Klein, zamieszkały w Brukseli,
Domenico Lombardi, zamieszkały w Brukseli,
Thomas Millar, zamieszkały w Londynie (Zjednoczone Królestwo),
Miltiadis Moraitis, zamieszkały w Woluwe-Saint-Lambert (Belgia),
Ansa Norman Palmer, zamieszkała w Brukseli,
Nicola Robinson, zamieszkała w Brukseli,
François-Xavier Rouxel, zamieszkały w Brukseli,
Marta Silva Mendes, zamieszkała w Brukseli,
Peter van den Hul, zamieszkały w Tervuren (Belgia),
Fritz Von Nordheim Nielsen, zamieszkały w Hoeilaart (Belgia),
Michaël Zouridakis, zamieszkały w Brukseli,
początkowo reprezentowani przez G. Vandersandena, L. Levi oraz A. Finchelstein, a następnie przez G. Vandersandena oraz L. Levi, avocats,
skarżący,
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez J. Curralla oraz H. Kraemera, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
popieranej przez
Radę Unii Europejskiej, początkowo reprezentowaną przez M. Arpio Santacruz, M. Sims oraz I. Sulce, a następnie przez M. Arpio Santacruz oraz I. Sulce, działające w charakterze pełnomocników,
interwenient,
mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji powołujących skarżących na urzędników na okres próbny, w zakresie w jakim ustalają one ich zaszeregowanie do grupy na podstawie art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich, zmienionego rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 723/2004 z dnia 22 marca 2004 r. (Dz.U. L 124, str. 1),
SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH (czwarta izba w składzie powiększonym),
w składzie: H. Legal, prezes, I. Wiszniewska-Białecka, V. Vadapalas, E. Moavero Milanesi i N. Wahl, sędziowie,
sekretarz: K. Pocheć, administrator,
uwzględniając procedurę pisemną i po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 6 grudnia 2006 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Ramy prawne
1 W wersji obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. art. 31 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich (zwanego dalej „dawnym regulaminem pracowniczym”) stanowił, że laureaci otwartych konkursów znajdujący się na listach odpowiednich kandydatów sporządzonych przez komisję konkursową po przeprowadzeniu testów selekcyjnych są powoływani przez organ powołujący (zwany dalej „AIPN”) na urzędników kategorii A, do bazowej grupy zaszeregowania, oraz na urzędników pozostałych kategorii, do bazowej grupy zaszeregowania odpowiadającej stanowisku, na którym zostali zatrudnieni.
2 Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 723/2004 z dnia 22 marca 2004 r. zmieniające regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 124, str. 1) weszło w życie, zgodnie z jego art. 2, w dniu 1 maja 2004 r.
3 Rozporządzenie to wprowadziło nową strukturę zatrudnienia we wspólnotowej służbie publicznej, zastępując dawne kategorie pracownicze Wspólnot Europejskich A, B, C i D nowymi grupami funkcyjnymi administratorów (AD) i asystentów (AST).
4 Z powodu tej zmiany art. 5 regulaminu w wersji obowiązującej od dnia 1 maja 2004 r. (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) przewiduje, co następuje:
„1. Stanowiska objęte regulaminem pracowniczym klasyfikuje się zgodnie z charakterem i ważnością zadań, które się z nimi wiążą, do grupy funkcyjnej administratorów (zwanej dalej »AD«) oraz grupy funkcyjnej asystentów (zwanej dalej »AST«).
2. Grupa funkcyjna AD obejmuje dwanaście grup zaszeregowania personelu odpowiedzialnego za zadania w zakresie zarządzania, prac koncepcyjnych i studyjnych, językowych lub naukowych. Grupa funkcyjna AST obejmuje jedenaście grup zaszeregowania personelu odpowiedzialnego za zadania wykonawcze, techniczne i biurowe.
[…]
4. Tabela zawierająca rodzaje stanowisk znajduje się w załączniku I, pkt A. Na podstawie tej tabeli każda instytucja, po konsultacji z komitetem pracowniczym, określa obowiązki i uprawnienia związane z każdym rodzajem stanowiska.
5. Identyczne warunki naboru i pełnienia służby mają zastosowanie do wszystkich urzędników należących do tej samej grupy funkcyjnej”.
5 Artykuł 31 regulaminu stanowi:
„1. Wybrani kandydaci są powoływani na urzędników do grupy zaszeregowania grupy funkcyjnej wymienionej w ogłoszeniu o konkursie, który przeszli.
2. Bez uszczerbku dla przepisów art. 29 ust. 2, nabór urzędników prowadzi się wyłącznie d[o] grup zaszeregowania AST 1–AST 4 lub AD 5–AD 8. Grupę zaszeregowania dla konkursu ustala instytucja według poniższych kryteriów:
a) cel naboru urzędników posiadających możliwie najwyższe kwalifikacje określone w art. 27;
b) jakość wymaganego doświadczenia zawodowego.
Dla potrzeb ustalenia szczególnych potrzeb instytucji podczas naboru urzędników można również uwzględnić warunki rynku pracy przeważające we Wspólnocie.
[…]”.
6 W wersji obowiązującej od dnia 1 maja 2004 r. regulamin zawiera nowy załącznik – załącznik XIII, zatytułowany „Środki przejściowe mające zastosowanie do urzędników wspólnotowych” – którego istotne dla sprawy przepisy brzmią następująco:
„Artykuł 1
1. Na okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r. art. 5 ust. 1 i 2 regulaminu pracowniczego otrzymuje brzmienie:
»1. Stanowiska objęte regulaminem pracowniczym klasyfikuje się, zgodnie z charakterem i znaczeniem obowiązków, których dotyczą, do czterech kategorii A*, B*, C* i D*, w kolejności malejącej.
2. Kategoria A* obejmuje dwanaście grup zaszeregowania, kategoria B* obejmuje dziewięć grup zaszeregowania, kategoria C* obejmuje siedem grup zaszeregowania, a kategoria D* obejmuje pięć grup zaszeregowania«.
2. Wszelkie odniesienie do daty naboru dotyczy daty rozpoczęcia służby.
Artykuł 2
1. Z dniem 1 maja 2004 r. oraz z zastrzeżeniem art. 8 niniejszego załącznika grupy zaszeregowania urzędnika o jednym ze statusów administracyjnych określonych w art. 35 regulaminu pracowniczego otrzymują brzmienie:
Poprzednia grupa zaszeregowania | Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania | Poprzednia grupa zaszeregowania | Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania | Poprzednia grupa zaszeregowania | Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania | Poprzednia grupa zaszeregowania | Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania |
A1 | A*16 | | | | | | |
A2 | A*15 | | | | | | |
A3/LA3 | A*14 | | | | | | |
A4/LA4 | A*12 | | | | | | |
A5/LA5 | A*11 | | | | | | |
A6/LA6 | A*10 | B1 | B*10 | | | | |
A7/LA7 | A*8 | B2 | B*8 | | | | |
A8/LA8 | A*7 | B3 | B*7 | C1 | C*6 | | |
| | | B4 | B*6 | C2 | C*5 | | |
| | | B5 | B*5 | C3 | C*4 | D1 | D*4 |
| | | | | C4 | C*3 | D2 | D*3 |
| | | | | C5 | C*2 | D3 | D*2 |
| | | | | | | D4 | D*1 |
[…]”.
7 Artykuł 4 załącznika XIII do regulaminu stanowi między innymi, co następuje:
„Do celów stosowania regulaminu oraz niniejszego załącznika na okres określony w zdaniu wstępnym art. 1 niniejszego załącznika:
a) wyrażenie »grupa funkcyjna« otrzymuje brzmienie »kategoria«:
i) w regulaminie pracowniczym w:
– artykule 5 ust. 5,
– […],
– artykule 31 ust. 1,
[…];
b) wyrażenie »grupa funkcyjna AD« otrzymuje brzmienie »kategoria A*«:
i) w regulaminie pracowniczym w:
– artykule 5 ust. 3 pkt c),
[…];
e) w art. 5 ust. 3 lit. a) regulaminu pracowniczego wyrażenie »grupa funkcyjna AST« otrzymuje brzmienie »kategorie B* i C*«;
[…]
n) w art. 5 ust. 4 regulaminu pracowniczego odniesienie do »załącznika I, punkt A« otrzymuje brzmienie odniesienia do »załącznika XIII.1«;
[…]”.
8 Artykuł 12 załącznika XIII do regulaminu stanowi:
„1. Między 1 maja 2004 r. a 30 kwietnia 2006 r. odniesieni[a] do grup zaszeregowania w grupach funkcyjnych AST i AD w ust. 2 i 3 art. 31 regulaminu pracowniczego są następujące:
– AST 1–AST 4: C*1–C*2 i B*3–B*4
– AD 5–AD 8: A*5–A*8
– AD 9, AD 10, AD 11, AD 12: A*9, A*10, A*11, A*12.
2. W przypadku urzędników z naboru przeprowadzonego w oparciu o listy właściwych kandydatów wynikających z konkursów, opublikowanych przed 1 maja 2004 r., art. 5 ust. 3 regulaminu pracowniczego nie ma zastosowania.
3. Urzędnicy, których umieszczono na liście właściwych kandydatów przed 1 maja 2006 r., oraz z naboru przeprowadzonego między 1 maja 2004 r. a 30 kwietnia 2006 r.:
– jeśli listę sporządzono dla kategorii A*, B* lub C* – przenos[zeni są] do grup zaszeregowania przewidzianych w ogłoszeniu o konkursie,
– jeśli listę sporządzono dla kategorii A, LA, B lub C, przenos[zeni są] zgodnie z poniższą tabelą:
Grupa zaszeregowania konkursu | Grupa zaszeregowania naboru |
A8/LA8 | A*5 |
A7/LA7 i A6/LA6 | A*6 |
A5/LA5 i A4/LA4 | A*9 |
A3/LA3 | A*12 |
A2 | A*14 |
A1 | A*15 |
| | |
B5 i B4 | B*3 |
B3 i B2 | B*4 |
| | |
C5 i C4 | C*1 |
C3 i C2 | C*2” |
Okoliczności leżące u podstaw sporu
9 W okresie między 11 kwietnia 2001 r. a 18 czerwca 2002 r. Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich liczne ogłoszenia o otwartych konkursach w celu utworzenia zasobu kadrowego administratorów grupy A 7/A 6 (COM/A/6/01, COM/A/9/01, COM/A/10/01, COM/A/1/02, COM/A/3/02 i CC/A/12/02), zastępców administratorów grupy A 8 (konkurs COM/A/2/02) i zastępców asystentów grupy B 5/B 4 (konkurs COM B/1/02).
10 Siedemnastu skarżących zostało wpisanych przed dniem 1 maja 2004 r. na różne listy odpowiednich kandydatów sporządzone po przeprowadzeniu testów selekcyjnych.
11 W rubryce zatytułowanej „Warunki zatrudnienia” ogłoszenia o konkursach wyjaśniały, że wpis laureatów na listy rezerwowe daje im prawo do zatrudnienia w miarę potrzeb służby.
12 W pkt D („Informacje ogólne”) in fine ogłoszeń o konkursach COM/A/l/02 i COM/A/2/02 widniała następująca wzmianka:
„Komisja przekazała formalnie Radzie projekt zmiany regulaminu. Projekt ten dotyczy w szczególności nowej struktury zatrudnienia. Laureaci tego konkursu mogą zatem zostać zatrudnieni na podstawie nowych przepisów regulaminowych, po przyjęciu ich przez Radę”.
13 Ogłoszenie o konkursie COM/A/3/02 zawierało prawie identyczną wzmiankę, która odnosiła się do „przepisów nowego regulaminu”.
14 Listy odpowiednich kandydatów sporządzone po przeprowadzeniu konkursów COM/A/6/01, COM/A/9/01 i COM/A/10/01 (zwanych dalej „konkursami z 2001 r.”) zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich odpowiednio w dniach 19 listopada 2002 r. (konkurs COM/A/6/01), 8 marca 2003 r. (konkurs COM/A/10/01) i 2 lipca 2003 r. (konkurs COM/A/9/01).
15 Pisma, którymi laureaci konkursów z 2001 r. zostali poinformowani o ich wpisaniu na listę odpowiednich kandydatów, wskazywały między innymi, że lista ta utraci ważność z dniem 31 grudnia 2003 r.
16 W grudniu 2003 r. Dyrekcja Generalna ds. Personelu i Administracji Komisji skierowała do każdego z laureatów konkursów z 2001 r. pismo, informując ich, że ważność różnych list odpowiednich kandydatów została przedłużona do dnia 31 grudnia 2004 r.
17 Listy odpowiednich kandydatów sporządzone po przeprowadzeniu konkursów COM/A/l/02, COM/A/2/02, COM/A/3/02, COM/B/1/02 i CC/A/12/02 (zwanych dalej „konkursami z 2002 r.”) zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich odpowiednio w dniach 19 grudnia 2003 r. (konkurs CC/A/12/02), 23 marca 2004 r. (konkursy COM/A/1/02 i COM/A/2/02) i 18 maja 2004 r. (konkursy COM/A/3/02 i COM/B/1/02).
18 Skarżący zostali powołani na urzędników na okres próbny decyzjami wydanymi po dniu 1 maja 2004 r. (zwanymi dalej „zaskarżonymi decyzjami”), które stały się skuteczne w terminie między tą datą a dniem 1grudnia 2004 r.
19 Zaskarżonymi decyzjami skarżący zostali zaszeregowani na podstawie art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, to znaczy do grupy B*3 (konkurs COM/B/1/02), do grupy A*5 (konkurs COM/A/2/02) lub do grupy A*6 (w przypadku wszystkich pozostałych konkursów).
20 Każdy ze skarżących wniósł między dniem 6 sierpnia 2004 r. a 21 października 2004 r. zażalenie na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego na decyzję powołującą na urzędnika na okres próbny, w części ustalającej – na podstawie art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego – mniej korzystne zaszeregowanie niż to, które zostało wskazane w poszczególnych ogłoszeniach o konkursach.
21 Decyzjami wydanymi między dniem 21 października 2004 r. a dniem 22 grudnia 2004 r. AIPN oddalił zażalenia wniesione przez skarżących.
Przebieg postępowania i żądania stron
22 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 3 lutego 2005 r. skarżący wnieśli niniejszą skargę.
23 Postanowieniem prezesa czwartej izby Sądu z dnia 6 czerwca 2005 r. Rada została dopuszczona do sprawy w charakterze interwenienta popierającego żądania Komisji.
24 Postanowieniem z dnia 6 października 2006 r. Sąd postanowił przekazać sprawę czwartej izbie w składzie powiększonym.
25 Skarżący wnoszą do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji, w zakresie w jakim określają one ich zaszeregowanie na podstawie art. 12 ust. 3 załącznika XIII regulaminu pracowniczego;
– przywrócenie skarżących na odpowiedni szczebel kariery (włącznie z oceną ich doświadczenia zawodowego w ramach odpowiednio skorygowanej grupy zaszeregowania, ich prawami do przeniesienia na wyższy stopień oraz uprawnieniami emerytalnymi) poprzez zaszeregowanie ich do grupy, w ramach której mieli zostać zatrudnieni zgodnie z ogłoszeniem o konkursie, w następstwie którego zostali oni umieszczeni na liście odpowiednich kandydatów, bądź do grupy zaszeregowania figurującej w ogłoszeniu o konkursie, bądź też grupy będącej jej odpowiednikiem zgodnie z klasyfikacją w nowym regulaminem pracowniczym (oraz odpowiedniego stopnia zgodnie z regułami mającymi zastosowanie przed dniem 1 maja 2004 r.) od momentu wydania decyzji o powołaniu;
– zasądzenie na rzecz skarżących odsetek za zwłokę, naliczonych według stopy ustalonej przez Europejski Bank Centralny, od całości kwot stanowiących różnicę pomiędzy wynagrodzeniem odpowiadającym ich grupie zaszeregowania figurującej w decyzji o zatrudnieniu a zaszeregowaniem, do którego mieli prawo do dnia wydania decyzji w przedmiocie prawidłowego zakwalifikowania do grupy zaszeregowania;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
26 Komisja, popierana przez Radę, wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi jako niezasadnej;
– orzeczenie o kosztach postępowania zgodnie z przepisami.
Co do prawa
27 Na poparcie żądania stwierdzenia nieważności skarżący powołują się, po pierwsze, na niezgodność z prawem art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu, na podstawie którego Komisja określiła ich grupę zaszeregowania w zaskarżonych decyzjach.
28 Po drugie, skarżący podnoszą, że same zaskarżone decyzje naruszają zasady dobrej administracji, staranności, przejrzystości, ochrony uzasadnionych oczekiwań, dobrej wiary, równego traktowania i niedyskryminacji oraz zasady równoważności stanowisk i grup zaszeregowania.
W przedmiocie niezgodności z prawem art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu
29 Skarżący twierdzą, że art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego jest sprzeczny z art. 10 dawnego regulaminu pracowniczego, narusza ich prawa nabyte, narusza zasady pewności prawa i niedziałania prawa wstecz, jak również zasadę równego traktowania i niedyskryminacji, oraz narusza ich uzasadnione oczekiwania i w ten sposób narusza zarówno art. 31 regulaminu pracowniczego, jak i jego art. 5 i 7.
W przedmiocie naruszenia art. 10 dawnego regulaminu pracowniczego
– Argumenty stron
30 Skarżący zarzucają Komisji, że nie zasięgnęła opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego w przedmiocie zmiany wprowadzonej do projektu rozporządzenia zmieniającego dawny regulamin pracowniczy, a dotyczącej powołania laureatów konkursów, których ogłoszenie wskazywało grupy zaszeregowania A 7 lub A 6, nie do grupy zaszeregowania A*7, jak to było przewidziane w tekście przedstawionym wcześniej Komitetowi ds. Regulaminu Pracowniczego, lecz do niższej grupy zaszeregowania A*6.
31 Zmiana ta, wprowadzona do przepisu, który stał się art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, nie jest ich zdaniem marginalna, nieistotna lub też stopniowa czy niestrukturalna, jak utrzymuje Komisja, bowiem wprowadza ona znaczące zmniejszenie praw o charakterze pieniężnym i perspektyw zawodowych skarżących.
32 Nie zasięgając opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego w przedmiocie tej zasadniczej zmiany, Komisja naruszyła art. 10 akapit drugi dawnego regulaminu pracowniczego.
33 Komisja twierdzi zaś, że ponowne zasięgnięcie opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego jest wymagane jedynie wówczas, gdy projekt, w którego przedmiocie wypowiedział się ten organ, został zmieniony w taki sposób, że sama jego istota została naruszona.
34 Zmiana polegająca na zastąpieniu grupą zaszeregowania A*6 grupy zaszeregowania A*7 nie ma natomiast zdaniem Komisji charakteru istotnego, ponieważ jej zakres jest bardzo ograniczony i należy uznać, że nowa struktura zatrudnienia jest oparta na szybszym przebiegu kariery niż dawna.
– Ocena Sądu
35 Zgodnie z art. 10 akapit drugi zdanie drugie dawnego regulaminu Komisja zasięga opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego w sprawie każdej propozycji zmiany regulaminu pracowniczego. Przepis ten nakłada na Komisję obowiązek zasięgnięcia opinii, który rozciąga się, poza propozycjami o charakterze formalnym, na dokonane przez nią istotne zmiany zbadanych już projektów, chyba że w tym ostatnim przypadku zmiany te odpowiadają co do zasady tym, które zostały przedstawione Komitetowi ds. Regulaminu Pracowniczego.
36 Wykładnia taka wynika zarówno z brzmienia tego przepisu, jak i z roli Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego. Po pierwsze bowiem, przewidując bez żadnych zastrzeżeń i wyjątków obowiązek zasięgnięcia opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego w przedmiocie wszelkich zmian regulaminu pracowniczego, przepis ten określa szeroki zakres ustanowionego w nim obowiązku. Jego treść jest w oczywisty sposób niemożliwa do pogodzenia z zawężającą wykładnią jego zakresu. Po drugie, Komitet ds. Regulaminu Pracowniczego, jako organ wspólny złożony z przedstawicieli administracji i personelu wszystkich instytucji – przy czym ci ostatni są wybrani w sposób demokratyczny – zobowiązany jest do rozważenia i wyrażenia interesów wspólnotowej służby publicznej jako całości (wyrok Sądu z dnia 30 września 1998 r. w sprawie T‑164/97 Busacca i in. przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, RecFP str. I‑A‑565 i II‑1699, pkt 91–95).
37 Wynika stąd, że jeśli modyfikacje projektu zmiany regulaminu pracowniczego zostaną wprowadzone w trakcie negocjowania treści tekstu w Radzie, istnieje obowiązek ponownego zasięgnięcia opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego przed przyjęciem przez Radę danych przepisów, jeśli dotykają one w sposób istotny struktury projektu. Zmiany punktowe i mające ograniczony zakres nie wiążą się z takim obowiązkiem, który – w przypadku przeciwnej wykładni – skutkowałby nadmiernym ograniczeniem prawa do wprowadzania poprawek w ramach wspólnotowego procesu legislacyjnego.
38 Istotny bądź punktowy i ograniczony charakter omawianych zmian należy oceniać z punktu widzenia ich przedmiotu i miejsca zmienionych przepisów w treści całości przepisów, których przyjęcie zostało zaproponowane, a nie z punktu widzenia indywidualnych konsekwencji, które mogą one mieć dla sytuacji osób, których może dotyczyć ich wykonanie.
39 W niniejszej sprawie nowy rozkład grup zaszeregowania i tabela płac urzędników Wspólnot Europejskich wynikające z reformy przebiegu kariery wprowadzonej przez prawodawcę wspólnotowego skutkowały w konsekwencji bezpośrednią zmianą na niższe grup zaszeregowania nowo zatrudnianych urzędników, któremu w dłuższym terminie towarzyszyła poprawa ich perspektyw zawodowych.
40 Wynika stąd, że planowane pierwotnie zastąpienie grupy zaszeregowania A 7 grupą zaszeregowania A*6 stanowi uzupełniający element reformy, wpisujący się w strukturę całości, a w ujęciu globalnym – w strukturę stopniowej zmiany struktury zatrudnienia.
41 Takie zastąpienie stanowi punktowe dostosowanie przepisów przejściowych do nowej struktury zatrudnienia, przy czym nie wydaje się, by jej ogólna konstrukcja lub sama istota zostały podważone przez to dostosowanie w stopniu, który uzasadniałby ponowne zasięgnięcie opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 5 października 1994 r. w sprawie C‑280/93 Niemcy przeciwko Radzie, Rec. str. I‑4973, pkt 41).
42 Nie wydaje się zatem, by nie zasięgając ponownie opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego w przedmiocie zwykłego dodania przepisów wynikłego z ogólnej konstrukcji projektu zmiany regulaminu pracowniczego w brzmieniu, w którym został on wcześniej przedłożony Komitetowi ds. Regulaminu Pracowniczego, Komisja naruszyła art. 10 akapit drugi zdanie drugie dawnego regulaminu pracowniczego, mimo że zastąpienie grupy A 7 grupą zaszeregowania A*6 wprowadzone już po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego miało niepomijalny bezpośredni skutek finansowy dla poziomu pierwotnego zaszeregowania danych urzędników i dla wynagrodzenia, które jest im wypłacane od początku kariery zawodowej.
43 Należy zatem oddalić ten zarzut jako niezasadny
W przedmiocie naruszenia praw nabytych skarżących, jak również zasad pewności prawa i niedziałania prawa wstecz
– Argumenty stron
44 Skarżący oceniają, że ich prawo do bycia zakwalifikowanym do grupy zaszeregowania wskazanej w rozpatrywanych ogłoszeniach o konkursie, które wiążą AIPN i mają dla niego skutek zobowiązujący względem nich, jest konsekwencją wpisania ich na listę odpowiednich kandydatów. Przyznając im inną grupę zaszeregowania, art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu narusza zatem ich prawa nabyte.
45 Przepis ten jest ich zdaniem również sprzeczny z zasadą niedziałania prawa wstecz, bowiem zmienił poprzez dodanie nowych kryteriów zaszeregowania sytuację, której skarżący mogli się spodziewać ze względu na informacje podane w ogłoszeniu o konkursie.
46 Wreszcie kwestionowany przepis narusza ich zdaniem zasadę pewności prawa, zgodnie z którą uczestnicy konkursu powinni móc polegać na warunkach określonych w ogłoszeniu o konkursie. Pozostają one ich zdaniem wiążące aż do momentu, gdy zainteresowani otrzymają we właściwym czasie jasną, wyczerpującą i dokładną informację o nowych przepisach znajdujących zastosowanie do ich grupy zaszeregowania przy zatrudnieniu.
47 Komisja, popierana przez Radę, ocenia, że kwestionowany przepis nie jest sprzeczny z zasadami powołanymi przez skarżących. Podnosi ona w istocie, że wpisanie na listę odpowiednich kandydatów oznacza zwykłą zdatność do bycia powołanym na urzędnika na okres próbny, z którą nie wiążą się żadne prawa, i a fortiori nie powoduje przyznania prawa do zaszeregowania do określonej grupy w przypadku powołania. Nie może być zatem mowy o podważeniu jakiegokolwiek prawa nabytego, bowiem zaistnienie pewnej sytuacji prawnej przed zmianą przepisów prawa stanowi warunek konieczny, lecz nie wystarczający powstania praw nabytych.
– Ocena Sądu
48 Bezsporne jest, że rozporządzenie nr 723/2004 dodające to treści regulaminu art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego weszło w życie w dniu 1 maja 2004 r., to znaczy po dacie jego opublikowania w dniu 27 kwietnia tego roku.
49 Ponieważ zatem data uzyskania przez nie mocy prawnej nie jest wcześniejsza od daty jego publikacji, nie można uznać, że rozporządzenie nr 723/2004 ma moc wsteczną (zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 11 grudnia 1996 r. w sprawie T‑177/95 Barreaux i in. przeciwko Komisji, RecFP str. I‑A-541 i II‑1451, pkt 45 i 46).
50 Określając nowe kryteria zaszeregowania znajdujące zastosowanie przy zatrudnianiu laureatów konkursu wpisanych na listy odpowiednich kandydatów przez dniem 1 maja 2004 r., lecz powołanych po tej dacie, art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego nie jest zatem sprzeczny z zasadą niedziałania prawa wstecz.
51 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zasadą jest bowiem, że w przypadku zmiany przepisów o charakterze generalnym, a w szczególności przepisów regulaminu pracowniczego, nowy przepis stosuje się bezpośrednio do przyszłych skutków takich sytuacji prawnych, które powstały – lecz nie ukonstytuowały się w pełni – pod rządami dawnego przepisu (wyroki Trybunału z dnia 14 kwietnia 1970 r. w sprawie 68/69 Brock, Rec. str. 171, pkt 7; z dnia 5 grudnia 1973 r. w sprawie 143/73 SOPAD, Rec. str. 1433, pkt 8, oraz z dnia 10 lipca 1986 r. w sprawie 270/84 Licata przeciwko CES, Rec. str. 2305, pkt 31).
52 W niniejszym przypadku art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego nie mógł naruszyć prawa do stosowania dawnych regulaminowych kryteriów zaszeregowania, które przysługiwałoby skarżącym. Wpis laureatów otwartych konkursów na listy odpowiednich kandydatów sporządzone po przeprowadzeniu procesu selekcji oznacza bowiem dla zainteresowanych jedynie zdatność do bycia powołanym na urzędnika na okres próbny, jak to zresztą przypominają omawiane ogłoszenia o otwartych konkursach (zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 25 maja 2000 r. w sprawie T‑173/99 Elkaïm i Mazuel przeciwko Komisji, RecFP str. I‑A‑101 i II‑433, pkt 21).
53 Ze zdatnością tą w oczywisty sposób nie wiążą się żadne prawa nabyte, bowiem zaszeregowania laureata wpisanego na listę odpowiednich kandydatów otwartego konkursu nie można uważać za prawo nabyte tak długo, jak nie stanie się ono przedmiotem decyzji o powołaniu wydanej w należytej formie.
54 Jak wynika z art. 3 regulaminu pracowniczego, powołanie na urzędnika musi wynikać z jednostronnego aktu AIPN określającego datę, z którą powołanie staje się skuteczne, oraz stanowisko, jakie ma zajmować zainteresowany (wyrok Sądu z dnia 10 kwietnia 1992 r. w sprawie T‑40/91 Ventura przeciwko Parlamentowi, Rec. str. II‑1697, pkt 41).
55 Zatem dopiero po wydaniu dotyczącej go decyzji laureat otwartego konkursu może powoływać się na status urzędnika i w związku z tym żądać przyznania mu praw regulaminowych (wyrok Sądu z dnia 19 lipca 1999 r. w sprawie T‑74/98 Mammarella przeciwko Komisji, RecFP str. I‑A‑151 i II‑797, pkt 27).
56 W dniu wejścia w życie art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, to znaczy w dniu 1 maja 2004 r., skarżącym nie zostało jeszcze, aktem powołania wydanym przez AIPN, przyznane prawo korzystania z przepisów regulaminu.
57 Skarżący nie mają zatem podstaw, by twierdzić, iż art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu naruszył ich prawa do zaszeregowania do grup dawnej struktury zatrudnienia, wskazanych w omawianych ogłoszeniach o konkursach, które ich zdaniem nabyli przed dniem 1 maja 2004 r. w konsekwencji ich wpisu na listy odpowiednich kandydatów sporządzone po przeprowadzeniu procesu naboru.
58 Urzędnik może się bowiem powoływać na prawo nabyte tylko wtedy, gdy zdarzenie powodujące powstanie tego prawa nastąpiło pod rządami określonego regulaminu, poprzedzającego zmianę przepisów regulaminu (wyrok Trybunału z dnia 19 marca 1975 r. w sprawie 28/74 Gillet przeciwko Komisji, Rec. str. 463, pkt 5).
59 Wynika z tego, że żadne prawa nabyte skarżących do bycia zakwalifikowanym do określonej grupy zaszeregowania nie zostały w niniejszym przypadku naruszone.
60 Wreszcie zasada pewności prawa, na którą powołują się zainteresowani, znajduje zastosowanie do sytuacji tego rodzaju, jak te w niniejszej sprawie tylko wtedy, gdy moment wejścia w życie aktu wspólnotowego o charakterze reglamentacyjnym jest określony na dzień wcześniejszy od daty jego publikacji (wyrok Trybunału z dnia 9 stycznia 1990 r. w sprawie C‑337/88 SAFA, Rec. str. I‑1, pkt 13) i gdy przepisy wspólnotowe dotyczą sytuacji powstałych przed jego wejściem w życie (wyrok Trybunału z dnia 10 lutego 1982 r. w sprawie 21/81 Bout, Rec. str. 381, pkt 13), które to sytuacje, jak już stwierdzono, nie mają miejsca w niniejszej sprawie.
61 Wynika z tego, że prawodawca wspólnotowy nie mógł naruszyć zasady pewności prawa.
62 Skarżący nie mają zatem podstaw, by twierdzić, iż przepisy kwestionowane w drodze zarzutu niezgodności z prawem naruszają ich prawa nabyte bądź zasady pewności prawa lub niedziałania prawa wstecz.
63 Należy zatem oddalić ten zarzut jako bezzasadny.
W przedmiocie naruszenia zasady równości traktowania i niedyskryminacji
– Argumenty stron
64 Nie kwestionując prawa prawodawcy do zmiany przepisów regulaminu pracowniczego, skarżący twierdzą, że art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego traktuje osoby należące do tej samej kategorii, to jest laureatów tego samego konkursu, w różny sposób w kwestii ich zaszeregowania i w konsekwencji miesięcznego wynagrodzenia w zależności od tego, czy zostali oni zatrudnieni przed dniem 1 maja 2004 r., czy po tej dacie.
65 Data ta nie może ich zdaniem stanowić obiektywnego kryterium rozróżnienia w zaszeregowaniu w związku z zatrudnieniem, ponieważ data powołania urzędnika zależy od elementów, które nie są obiektywne i które nie były zależne od skarżących.
66 Jedynym zdaniem skarżących obiektywnym kryterium, które należy uwzględnić w tym zakresie jest poprzedzająca dzień 1 maja 2004 r. data pisma informującego wszystkich laureatów konkursów o ich wpisaniu na listę odpowiednich kandydatów. Nawet jeśli nie mieli oni żadnego prawa do bycia powołanymi, to jednak w przypadku takiego powołania już od tego czasu mieli prawo do bycia zatrudnionymi w grupie zaszeregowania wskazanej w ogłoszeniu o wolnym stanowisku i w ogłoszeniu o konkursie oraz zgodnie z art. 31 dawnego regulaminu.
67 Wyrok z dnia 9 lipca 1997 r. w sprawie T‑92/96Monaco przeciwko Parlamentowi, RecFP str. I‑A‑195 i II‑573, skarżący rozumieją w ten sposób, że Sąd orzekł po pierwsze, że nie należy daty zatrudnienia kandydata przyjmować za punkt odniesienia dla określenia przepisów, które mają do niego zastosowanie, a po drugie, że przestrzeganie zasady niedyskryminacji i równości traktowania wymaga, by wszyscy laureaci konkursu byli traktowani w ten sam sposób, niezależnie od ewentualnego wejścia w życie nowych przepisów przed powołaniem niektórych z nich.
68 Inny aspekt dyskryminacji polega ich zdaniem na tym, że zmiana grupy ich zaszeregowania na niższą skutkowała tym, że przyznano wszystkich skarżącym stanowiska „seniorów” z grupami zaszeregowania „juniorów”. Jako że nabyli oni już znaczne doświadczenie zawodowe i byli posiadaczami odpowiednich stopni naukowych i dyplomów, dopuszczono się w stosunku do nich, z naruszeniem art. 1d regulaminu pracowniczego, dyskryminacji ze względu na wiek, ponieważ nie mieli oni takich samych perspektyw zawodowych co inni, młodsi urzędnicy w tej samej grupie zaszeregowania.
69 Ponadto skarżącym będącym przed powołaniem na urzędników na okres próbny członkami personelu tymczasowego lub pomocniczego Wspólnot Europejskich przydzielono pod rządami nowych przepisów regulaminu to samo stanowisko z tymi samymi, bądź nawet zwiększonymi, zadaniami, podczas gdy z drugiej strony grupa ich zaszeregowania została zmieniona na niższą.
70 Komisja ocenia natomiast, że laureaci spornych konkursów, powołani odpowiednio przed dniem 1 maja 2004 r. i po tej dacie, nie znajdują się w porównywalnej sytuacji.
71 Jej zdaniem z art. 3 w związku z art. 4 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego w sposób dorozumiany wynika, że właściwą datą dla oceny zgodności z prawem aktu powołania jest data, z którą powołanie staje się skuteczne. Zarówno zaś daty wydania zaskarżonych decyzji, jak i daty, z którymi stały się one skuteczne, są późniejsze niż 1 maja 2004 r.
72 Ponieważ zgodność aktu wspólnotowego z prawem należy oceniać w zależności od elementów stanu faktycznego i prawnego istniejących w dniu jego wydania, laureaci spornych konkursów powołani przed dniem 1 maja 2004 r. powinni zostać powołani na urzędników zgodnie z przepisami art. 31 i 32 dawnego regulaminu pracowniczego, podczas gdy – na skutek wejścia w życie rozporządzenia nr 723/2004 – laureaci spornych konkursów powołani po tym dniu powinni zostać powołani na urzędników zgodnie z przepisami przejściowymi art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu.
73 Zdaniem Komisji w odróżnieniu od ww. sprawy Monaco przeciwko Parlamentowi, niniejsza sprawa nie dotyczy ani praktyki administracyjnej instytucji dotyczącej zaszeregowania zatrudnianych przez nią urzędników, ani wewnętrznych wytycznych ustanawiających taką praktykę administracyjną, lecz przepisu pochodzącego od prawodawcy wspólnotowego, wykluczającego ryzyko arbitralności,, właściwe modyfikacji wewnętrznych wytycznych w sprawie zaszeregowania przy zatrudnianiu dokonanej z własnej inicjatywy przez instytucję.
74 Prawodawca wspólnotowy ma jej zdaniem prawo w każdej chwili dokonać na przyszłość zmiany przepisów regulaminu pracowniczego, które uznaje za zgodne z interesem służby, nawet jeśli zmiany te prowadzą z punktu widzenia urzędników do sytuacji mniej korzystnej niż to by wynikało z dawnych przepisów.
– Ocena Sądu
75 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zasada ogólna równości traktowania i niedyskryminacji wymagają, by sytuacje porównywalne nie były traktowane w odmienny sposób, chyba że różnica jest obiektywnie uzasadniona (wyrok Sądu z dnia 9 lutego 1994 r. w sprawie T‑109/92 Lacruz Bassols przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, RecFP str. I‑A‑31 i II‑105, pkt 87).
76 Aby ustalić, czy skarżący mogą się powołać na tę zasadę, należy zatem ustalić, czy wszystkich laureatów będących przedmiotem sprawy konkursów wpisanych na listy odpowiednich kandydatów sporządzone po przeprowadzeniu procedury selekcyjnej należy uznać za należących do jednej kategorii osób, niezależnie od tego, czy zostali powołani przed dniem 1 maja 2004 r., czy po tej dacie.
77 Jak wynika z powyższych rozważań, zaszeregowania skarżących nie można zgodnie z prawem dokonać inaczej, jak tylko stosując nowe kryteria obowiązujące w dniu wydania decyzji powołujących ich na urzędników na okres próbny.
78 Skarżący przyznają zresztą wyraźnie, że nowe przepisy regulaminu pracowniczego znajdują do nich zastosowanie, gdy żądają zastosowania do nich art. 1d regulaminu.
79 Natomiast laureaci spornych konkursów powołani przed dniem 1 maja 2004 r. powinni byli zostać zaszeregowani na podstawie dawnych kryteriów, obowiązujących jeszcze w dniu ich powołania, lecz uchylonych po tej dacie w związku z wejściem w życie nowych przepisów regulaminu.
80 Wynika stąd, że nie można uznać, że skarżący należą do tej samej kategorii osób co laureaci przedmiotowych konkursów zatrudnieni przed dniem 1 maja 2004 r.
81 Skarżący nie mogą zatem twierdzić, że ich wpisanie na listę odpowiednich kandydatów przed dniem 1 maja 2004 r. jest równoznaczne z przyznaniem im prawa do bycia powołanym, na wypadek zatrudnienia, do grupy zaszeregowania wskazanej w ogłoszeniu o wolnym stanowisku lub ogłoszeniu o konkursie bądź do grupy zaszeregowania odpowiadającej jej zgodnie z art. 2 ust. 1 załącznika XIII do regulaminu i zgodnie z art. 31 dawnego regulaminu.
82 Tak długo, jak długo ich powołanie miało charakter hipotetyczny, nie mieli oni bowiem legitymacji, by domagać się stosowania regulaminowych kryteriów zaszeregowania znajdujących zastosowanie do laureatów konkursów otwartych.
83 Ponadto stwierdzając, że przepisy przejściowe regulaminu nie naruszają praw nabytych pracowników w ramach systemu wspólnotowego przed wejściem w życie nowego systemu wspólnotowej służby publicznej, motyw 37 rozporządzenia nr 723/2004 potwierdza rozróżnienie, którego należy dokonać między laureatami spornych konkursów powołanymi na urzędników przed dniem 1 maja 2004 r. i po tej dacie.
84 Koncepcja, zgodnie z którą wszyscy urzędnicy zatrudnieni przez instytucję po tym samym konkursie znajdują się w porównywalnej sytuacji, została rozwinięta w pkt 55 ww. wyroku w sprawie Monaco przeciwko Parlamentowi jedynie w celu stwierdzenia niezgodności z prawem zastosowania do laureata konkursu otwartego bardziej surowych wewnętrznych wytycznych w sprawie zaszeregowania przyjętych przez samą zatrudniającą instytucję – po dacie wpisania na listę odpowiednich kandydatów – na potrzeby stosowania niezmienionych regulaminowych kryteriów zaszeregowania.
85 W każdym razie w niniejszym przypadku to prawodawca wspólnotowy w ramach wykonywania uprawnienia – którego istnienia skarżący, jak sami przyznają, nie kwestionują – zdecydował zmienić regulaminowe kryteria zaszeregowania nowych urzędników przy ich zatrudnianiu.
86 Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem prawodawca może w każdej chwili dokonać na przyszłość zmian przepisów regulaminu pracowniczego, które uznaje za zgodne z interesem służby, nawet jeśli są one, jak to ma miejsce w niniejszym przypadku, mniej korzystne (wyrok Sądu z dnia 30 września 1998 r. w sprawie T‑121/97 Ryan przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, Rec. str. II‑3885, pkt 98).
87 Ponieważ również stanowisko zajmowane przez urzędnika jest określone decyzją o powołaniu (ww. wyrok w sprawie Ventura przeciwko Parlamentowi, pkt 41) i ponieważ może być ona wydana jedynie na podstawie przepisów obowiązujących w dniu jej wydania, nie można również uznać za dyskryminujące zaszeregowania niektórych skarżących w ramach nowych przepisów regulaminu pracowniczego do grupy niższej, mimo że przyznano im to samo stanowisko, które zajmowali przed dniem 1 maja 2004 r. jako członkowie personelu niebędący urzędnikami i mimo że wykonują oni identyczne bądź nawet poważniejsze zadania niż w przeszłości.
88 Należy wreszcie odrzucić argument dotyczący zarzucanej Komisji zmiany grupy zaszeregowania skarżących na niższą, która spowodowało ich zatrudnienie na stanowiskach „seniorów”, zakwalifikowanych do grup zaszeregowania „juniorów”, oraz braku perspektyw zawodowych, które jednocześnie posiadają inni, młodsi urzędnicy z tej samej grupy zaszeregowania.
89 Poza tym, że nie można go zakwalifikować – przeciwnie do tego, co twierdzą skarżący – jako dyskryminacji ze względu na wiek w rozumieniu art. 1d regulaminu, bowiem nowe kryteria zaszeregowania w oczywisty sposób nie biorą pod uwagę wieku zainteresowanych, okoliczności takiej nie można uznać za naruszenie zasady równości traktowania i niedyskryminacji ze względów przedstawionych powyżej.
90 Wynika stąd, że art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego nie jest sprzeczny z zasadą równości traktowania i niedyskryminacji.
91 W takich okolicznościach nie można uwzględnić tego zarzutu.
W przedmiocie naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań
– Argumenty stron
92 Skarżący twierdzą, że art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu narusza zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ mieli oni podstawy, aby oczekiwać, że po przejściu spornych konkursów będą traktowani zgodnie z warunkami ustalonymi w ogłoszeniach o konkursach.
93 Wskazują oni, że nowe uregulowanie można stosować do przyszłych skutków sytuacji, która powstała pod rządami dawnych przepisów tylko pod warunkiem, że nie zmienia to w istotny sposób sytuacji powstałych w okresie obowiązywania dawnego regulaminu pracowniczego, jest przewidywalne i uzasadnione podstawowym interesem publicznym.
94 Komisja odpowiada w istocie, że skarżący nie mają podstaw do uzasadnionych oczekiwań w zakresie zakwalifikowania do grupy zaszeregowania wskazanej w ogłoszeniu o konkursie.
– Ocena Sądu
95 Wystarczy przypomnieć, że urzędnik nie może się powoływać na zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań przeciwko zgodności z prawem nowego przepisu regulaminu pracowniczego, w szczególności w dziedzinie, w której prawodawcy przysługuje, podobnie jak w niniejszym przypadku, szeroki zakres uznania – którego skarżący co do zasady w żaden sposób nie kwestionowali – w zakresie oceny niezbędności reformy regulaminu pracowniczego (zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 11 lutego 2003 r. w sprawie T‑30/02 Leonhardt przeciwko Parlamentowi, RecFP str. I‑A-41 i II‑265, pkt 55).
96 Po pierwsze, prawo do ochrony uzasadnionych oczekiwań przysługuje każdej jednostce znajdującej się w sytuacji, w której można stwierdzić, że administracja wspólnotowa wzbudziła u niej uzasadnione nadzieje, dostarczając jej precyzyjnych zapewnień w formie dokładnych, bezwarunkowych i spójnych informacji pochodzących z uprawnionych i wiarygodnych źródeł.
97 Natomiast nic nie wskazuje na naruszenie tej zasady, jeśli brak jest dokładnych zapewnień, które zostały jej dostarczone przez administrację (wyrok Sądu z dnia 19 marca 2003 r. w sprawie T‑273/01 Innova Privat-Akademie przeciwko Komisji, Rec. str. II‑1093, pkt 26).
98 Należy tu stwierdzić, że akta sprawy nie zawierają żadnego elementu pozwalającego skarżącym twierdzić, że instytucje wspólnotowe dostarczyły im jakichkolwiek zapewnień, które mogłyby spowodować uprawnione nadzieje w zakresie utrzymania dawnych regulaminowych kryteriów zaszeregowania przy zatrudnianiu. Już same ogłoszenia o konkursach i pisma Komisji stwierdzały, że laureatom konkursów może być zaproponowane zatrudnienie na podstawie nowych przepisów regulaminu pracowniczego.
99 Wreszcie skarżący nie mogą skutecznie negować zaistnienia istotnej zmiany sytuacji, która miała miejsce pod rządami dawnego regulaminu pracowniczego, ponieważ – jak stwierdzono powyżej – wpis skarżących na listę odpowiednich kandydatów nie mógł skutkować przyznaniem im możliwości korzystania z takiej sytuacji.
100 W takich okolicznościach nie można uwzględnić tego zarzutu.
W przedmiocie sprzeczności art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego z art. 31 ust. 1 tego regulaminu
– Argumenty stron
101 Skarżący podnoszą, że art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego jest sprzeczny z jego art. 31 ust. 1, zgodnie z którym urzędnik jest zatrudniany do grupy zaszeregowania wymienionej w ogłoszeniu o konkursie, który przeszedł. Chociaż przepis ten mówi o nowym pojęciu „grupy funkcyjnej”, to znajduje on zastosowanie do wszystkich konkursów, w tym do tych, które zostały zorganizowane przed dniem 1 maja 2004 r. i których laureaci zostali wpisani na listę odpowiednich kandydatów przed tą datą.
102 Zdaniem skarżących administracja nie może później odstąpić od ogłoszenia o konkursie, którego jest autorem i które wiąże ją we wszystkich jego elementach, ponieważ jego zasadniczym celem jest tak dokładne, jak jest to możliwe informowanie zainteresowanych o poziomie stanowisk do obsadzenia i o warunkach wymaganych, aby być na nie powołanym.
103 W ich opinii choć sporne ogłoszenia o konkursach nie zawierały żadnego odniesienia do daty 1 maja 2004 r. i nie przewidywały żadnej przyszłej zmiany zaszeregowania laureatów przy ich zatrudnianiu, wszyscy skarżący zostali na podstawie art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu zakwalifikowani do grupy zaszeregowania niższej niż ta, która została wskazana w ogłoszeniach o konkursach, a przy tym przemianowanie dawnych grup zaszeregowania nie zostało dokonane prawidłowo w odniesieniu do nowych pośrednich grup zaszeregowania określonych w art. 2 ust. 1 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego.
104 Komisja wskazuje, że skarżący kwestionują w rzeczywistości to, że nie zostali powołani do grupy zaszeregowania wskazanej w ogłoszeniu o konkursie na podstawie art. 31 regulaminu pracowniczego.
105 Zdaniem Komisji art. 2 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, jako przepis przejściowy, nie uchybia art. 31 tego regulaminu, w stosunku do którego stanowi lex specialis, przy czym wskazanie wprost, że stanowi on od niego odstępstwo, nie jest konieczne.
106 W związku z wejściem w życie nowych przepisów regulaminu pracowniczego dawne grupy zaszeregowania zostały zastąpione nowymi grupami: art. 8 ust. 1 załącznika XIII do regulaminu odwołuje się do „grup zaszeregowania wprowadzon[ych] na mocy art. 2 ust. 1”, a tabele figurujące w art. 2 ust. 2 i 3 tego załącznika posługują się wyrażeniem „now[e] (pośredni[e]) grup[y] zaszeregowania”.
107 Wynika z tego jej zdaniem, że ogłoszenia o konkursach opublikowane przed dniem 1 maja 2004 r. stały się bezprzedmiotowe, jeśli chodzi o zatrudnienie w określonej grupie zaszeregowania, ponieważ sporne konkursy dotyczyły określonej ścieżki kariery (dwie grupy zaszeregowania) zgodnie z art. 5 dawnego regulaminu. W istocie od tej chwili nie można się już odwoływać do „ścieżek kariery”, jako że wszelka wzmianka o tym pojęciu zniknęła z art. 5 regulaminu. Prawodawca musiał więc wypełnić tę lukę, przyjmując „zasady przejściowe kwalifikowania do grupy zaszeregowania”, to znaczy określając samemu (nową) grupę zaszeregowania urzędnika zatrudnionego w następstwie konkursu, o którym ogłoszenie zostało opublikowane przez dniem 1 maja 2004 r. Artykuł 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego stanowi jej zdaniem właśnie taką „zasadę przejściową kwalifikowania do grupy zaszeregowania”.
– Ocena Sądu
108 Artykuł 31 ust. 1 regulaminu stanowi, że laureaci konkursu są powoływani na urzędników do grupy zaszeregowania grupy funkcyjnej wymienionej w ogłoszeniu o konkursie, który przeszli.
109 O ile z tego nowego przepisu wynika w oczywisty sposób, że laureaci konkursów otwartych powinni zostać powołani na urzędników na okres próbny do grupy zaszeregowania wskazanej w ogłoszeniu o konkursie, po którego przejściu zostali zatrudnieni, o tyle jednak z oceny dokonanej w odniesieniu do zarzutu naruszenia zasad równego traktowania i niedyskryminacji wynika, że określenie poziomu stanowisk do obsadzenia oraz warunków powołania laureatów na te stanowiska, którego Komisja dokonała w ramach przepisów dawnego regulaminu, redagując sporne ogłoszenia o konkursach, nie może wywoływać nadal skutków po dniu 1 maja 2004 r., który to dzień został przyjęty przez prawodawcę wspólnotowego jako data wejścia w życie nowej struktury zatrudnienia urzędników Wspólnot Europejskich.
110 Uchylenie od dnia 1 maja 2004 r. grup zaszeregowania wskazanych w ogłoszeniach o konkursach spowodowane wprowadzeniem nowej struktury zatrudnienia skłoniło prawodawcę do przyjęcia przepisów przejściowych załącznika XIII do regulaminu, a w szczególności art. 12 ust. 3 tego załącznika, w celu określenia zaszeregowania laureatów konkursów wpisanych na listy odpowiednich kandydatów przed dniem 1 maja 2004 r., lecz niepowołanych przed tą datą na urzędników na okres próbny.
111 W tym celu prawodawca zastąpił grupy zaszeregowania B5/B4, A8 i A7/A6, odpowiadające dawnym stanowiskom zastępców asystentów, zastępców administratorów i administratorów widniejącym w spornych ogłoszeniach o konkursach, lecz uchylonym z dniem 1 maja 2004 r., pośrednimi grupami zaszeregowania B*3, A*5 i A*6, przewidzianymi w art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego.
112 Prawdą jest, że tabela z art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, która dokonuje konwersji grup zaszeregowania wskazanych w ogłoszeniach o konkursach na pośrednie grupy zaszeregowania, nie pokrywa się z tabelą z art. 2 ust. 1 tego załącznika, w której dawne grupy zaszeregowania urzędników zajmujących stanowiska przed dniem 1 maja 2004 r. zostały zamienione na nowe pośrednie grupy zaszeregowania.
113 Jak już wyżej przypomniano, prawodawca może jednak przyjąć na przyszłość, w interesie służby, zmiany do przepisów regulaminu, nawet jeśli zmienione przepisy są mniej korzystne niż poprzednie (ww. wyrok w sprawie Ryan przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, pkt 98).
114 Nieodłączną cechą przepisu przejściowego, takiego jak ten rozpatrywany w niniejszej sprawie, jest to, że wprowadza on wyjątki od określonych przepisów regulaminu pracowniczego, na których stosowanie musi wpływać zmiana systemu. W niniejszym przypadku wyjątek nie wykracza poza to, co wynika z powołania na urzędnika – na podstawie nowych przepisów regulaminu pracowniczego – osoby wybranej w postępowaniach konkursowych wszczętych i zakończonych pod rządami dawnych przepisów.
115 W takich okolicznościach skarżący nie mogą dla wykazania sprzeczności art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu z art. 31 ust. 1 regulaminu twierdzić, że zostali zakwalifikowani do niższej grupy zaszeregowania niż ta, która została wskazana w ogłoszeniach o konkursach lub tabeli równoważności grup zaszeregowania, stanowiącej odstępstwo od relacji ustanowionej między dawnym a nowym zaszeregowaniem urzędników.
116 Wynika stąd, że nie można uwzględnić tego zarzutu.
W przedmiocie naruszenia art. 5 i 7 regulaminu
– Argumenty stron
117 Skarżący powołują się na naruszenie art. 5 ust. 5 regulaminu, który poddaje identycznym warunkom zatrudnienia i przebiegu kariery urzędników należących do tej samej grupy funkcyjnej. Podczas gdy, jak podnoszą, laureaci spornych konkursów powołani na urzędników przed dniem 1 maja 2004 r. zostali zaszeregowani do grupy zaszeregowania wskazanej w ogłoszeniach o konkursach i otrzymali wynagrodzenie odpowiadające tej grupie, zaszeregowanie skarżących zostało dokonane na podstawie art. 12 załącznika XIII do regulaminu.
118 Artykuł 5 ust. 1 i 4 regulaminu również zostały ich zdaniem naruszone, bowiem ze względu na „automatyczne” stosowanie art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu ich stanowiska nie zostały objęte „przeszeregowaniem” w zależności od charakteru i poziomu zadań, którym odpowiadają w przypadku każdego rodzaju stanowiska.
119 Zdaniem skarżących art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego narusza ponadto art. 5 ust. 3 regulaminu pracowniczego, wdrożony przez załącznik I pkt A do tego regulaminu, dotyczący relacji między rodzajami stanowisk a grupami zaszeregowania, przez to, że skutkuje przeszeregowaniem stanowisk skarżących na poziom niższy niż zadania przypadające na te stanowiska.
120 Wreszcie naruszona została ich zdaniem zasada równoważności stanowiska i grupy zaszeregowania będąca gwarancją równości traktowania urzędników, ustanowiona w art. 7 ust. 1 regulaminu.
121 Komisja odpowiada, że nie do prawodawcy wspólnotowego, lecz do samych instytucji zobowiązanych do stosowania regulaminu należy określanie, zgodnie z art. 5 ust. 4 tego aktu, opisu obowiązków przypisanych każdemu rodzajowi stanowiska i przestrzeganie równoważności stanowisk przy podejmowaniu decyzji o powierzeniu stanowisk swoim pracownikom.
122 Odwołanie się przez skarżących do tabeli zamieszczonej w załączniku I pkt A regulaminu pracowniczego nie jest jej zdaniem dopuszczalne, bowiem zgodnie z art. 4 lit. n) załącznika XIII do regulaminu załącznik XIII pkt 1 dotyczący rodzajów stanowisk w okresie przejściowym zastępuje załącznik I pkt A w okresie od 1 maja 2004 r. do 30 kwietnia 2006.
123 Wreszcie art. 5 ust. 1 ma charakter czysto deklaratoryjny i nie ustanawia żadnego samodzielnego obowiązku dla instytucji.
– Ocena Sądu
124 Jak wynika z odpowiedzi udzielonej powyżej w zakresie zarzutu naruszenia zasady równości traktowania i niedyskryminacji, nie można zasadnie twierdzić, że art. 5 ust. 5 regulaminu został naruszony poprzez zaszeregowanie laureatów będących przedmiotem sprawy konkursów zatrudnionych przed dniem 1 maja 2004 r. do grupy zaszeregowania wskazanej w ogłoszeniach o konkursach, podczas gdy skarżący zostali zaszeregowani na podstawie kryteriów określonych w art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego.
125 Sąd przypomina w tym zakresie, że przy powołaniu laureatów będących przedmiotem sprawy konkursów przed dniem 1 maja 2004 r. zastosowanie miały przepisy dawnego regulaminu pracowniczego i grupy zaszeregowania wskazane w ogłoszeniach o konkursach, podczas gdy zaszeregowanie skarżących podlegało nowym przepisom obowiązującym od tego dnia, w tym przepisom przejściowym art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego.
126 Również niesłuszne jest twierdzenie skarżących, że art. 12 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego jest sprzeczny z art. 5 regulaminu pracowniczego. Wydając pierwszy z tych przepisów, prawodawca określił, w ramach przysługującego mu uprawnienia do dokonywania zmian regulaminu, grupy zaszeregowania urzędników zatrudnianych w okresie przejściowym.
127 Artykuł 12 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego uściśla w ust. 2, że art. 5 ust. 3 regulaminu, który określa poziom kwalifikacji wymaganych dla powołania na stanowiska należące do nowej struktury zatrudnienia, nie stosuje się do urzędników zatrudnionych – podobnie jak skarżący – w następstwie konkursu opublikowanego przed dniem 1 maja 2004 r.
128 W tym zakresie art. 4 lit. n) załącznika XIII do regulaminu pracowniczego stanowi, że załącznik I pkt A, zatytułowany „Rodzaje stanowisk w każdej grupie funkcyjnej przewidzianej w art. 5 ust. 3”, zawierający tabelę opisującą nowe rodzaje stanowisk, o których mowa w art. 5 ust. 4 regulaminu, zostaje zastąpiony załącznikiem XIII.1 regulaminu pracowniczego, określającym rodzaje stanowisk w okresie przejściowym.
129 Artykuł 12 ust. 3 i art. 4 lit. n) załącznika XIII do regulaminu mają zatem pierwszeństwo przed przepisami ogólnymi art. 5 regulaminu, stanowiąc wobec nich lex specialis (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 19 czerwca 2003 r. w sprawie C‑444/00 Mayer Parry Recycling, Rec. str. I‑6163, pkt 57, oraz wyrok Sądu z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie T‑371/03 Le Voci przeciwko Radzie, RecFP str. I‑A‑209 i II‑957, pkt 122).
130 Skarżący nie mogą się również powołać na naruszenie art. 7 ust. 1 regulaminu, zgodnie z którym urzędnikowi przydziela się stanowisko w drodze powołania w ramach jego grupy zaszeregowania.
131 W istocie również ten przepis należy rozumieć naturalnie w ten sposób, że zastrzega on przejściowe stosowanie, w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r., art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu i towarzyszących mu przepisów.
132 W tych okolicznościach nie można uwzględnić tego zarzutu.
133 Z powyższych rozważań wynika, że zarzut niezgodności z prawem art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu należy oddalić w całości.
W przedmiocie sprzeczności zaskarżonych decyzji z zasadami ogólnymi dobrej administracji, przejrzystości, ochrony uzasadnionych oczekiwań, równości traktowania i niedyskryminacji, zasady równoważności stanowiska i grupy zaszeregowania, dobrej wiary i staranności
Argumenty stron
134 Skarżący twierdzą przede wszystkim, że zaskarżone decyzje są sprzeczne z zasadą dobrej administracji i zasadą przejrzystości, bowiem nie zostali oni poinformowani w precyzyjny i jasny sposób o zasadniczej zmianie, która miała dotyczyć ich grupy zaszeregowania w przypadku powołania ich po dniu 1 maja 2004 r.
135 Wszyscy skarżący dopiero po tej dacie powzięli wiadomość o zaszeregowaniu ich zgodnie z przepisami regulaminu pracowniczego. Ponadto zaskarżone decyzje odwoływały się wyraźnie jedynie do art. 31 regulaminu, do ogłoszenia o wolnym stanowisku oraz ogłoszenia o konkursie i nie wskazywały na art. 12 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego.
136 Publikacji rozporządzenia nr 723/2004 na trzy dni przed jego wejściem w życie, a w większości przypadków po złożeniu skarżącym ofert zatrudnienia, nie można uznać za okoliczność wystarczającą, mając na względzie złożoność i hermetyczny charakter tego tekstu, co przyznaje sama Komisja.
137 Gdyby skarżący zostali w jasny sposób poinformowani we właściwym czasie o wpływie, jaki nowe uregulowanie miałoby na ich zaszeregowanie w przypadku zatrudnienia po dniu 1 maja 2004 r., mogliby przynajmniej w niektórych przypadkach podjąć próbę uzyskania zatrudnienia przed tą datą bądź nawet nie zgodzić się na powołanie na takich nowych niekorzystnych warunkach.
138 Skarżący twierdzą również, że zaskarżone decyzje zostały wydane z naruszeniem zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań. Niektórzy skarżący mieli w trakcie rozmów kwalifikacyjnych przeprowadzanych przed dniem 1 maja 2004 r. kontakty z osobami odpowiedzialnymi za kwestie administracyjne; osoby te potwierdziły, w niektórych przypadkach po wielokroć, zaszeregowanie do grupy odpowiadającej tej, która została wskazana w ogłoszeniu o konkursie. Zostały również wskazane teksty i dokumenty opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz na stronie internetowej Komisji, a także oficjalne wezwania na badanie lekarskie i na rozmowę wstępną w administracji.
139 Skarżący zarzucają AIPN, że nie przyjął tego samego podejścia w stosunku do wszystkich laureatów konkursów, co oznaczało naruszenie zasady niedyskryminacji. W istocie z jakichś przyczyn niektórzy laureaci będących przedmiotem sprawy konkursów mogli zostać zatrudnieni przed dniem 1 maja 2004 r., a inni nie.
140 Ponadto ich zdaniem Komisja naruszyła zasadę równoważności stanowiska i grupy zaszeregowania, nie dokonując oceny zadań i odpowiedzialności skarżących w odniesieniu do grupy, do której powinni byli zostać zaszeregowani.
141 Mogą oni słusznie wątpić, czy AIPN rzeczywiście działał w dobrej wierze i zgodnie z zasadą staranności, gdyż mógł on sam oszacować nieakceptowalne konsekwencje powołania do różnych grup zaszeregowania laureatów tego samego konkursu, którzy nie zostali poinformowani o niekorzystnych skutkach regulaminu w zakresie przyszłego zaszeregowania, w przypadku gdyby ich zatrudnienie nastąpiło po dniu 1 maja 2004 r.
142 Komisja ripostuje, że skarżący zostali w wystarczający sposób poinformowani. Rozporządzenie nr 723/2004 zostało opublikowane przez wydaniem zaskarżonych decyzji, a w niektórych przypadkach nawet przed zaakceptowaniem złożonych im ofert zatrudnienia. Ponadto o reformie struktury zatrudnienia poinformowano w ogłoszeniach o konkursach bądź w pismach informujących skarżących o przedłużeniu obowiązywania list odpowiednich kandydatów.
143 Odmiennie od tego, co zdają się twierdzić skarżący, zdaniem Komisji instytucje nie były zobowiązane, na zasadzie obowiązku o charakterze ogólnym, do zwrócenia uwagi swoim przyszłym urzędnikom, przed ich powołaniem, na wszystkie aspekty ich sytuacji prawnej.
144 W opinii Komisji oferty zatrudnienia skierowane do skarżących wskazywały wyraźnie, że ich zaszeregowanie nastąpi na podstawie art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego. Pisma te odsyłały również do strony internetowej, na której można było znaleźć pełniejsze informacje.
145 Nie zostało jej zdaniem wykazane, że administracja przekazała skarżącym dokładne, bezwarunkowe i konkretne zapewnienia, że ich zaszeregowanie nastąpi zgodnie z przepisami dawnego regulaminu pracowniczego. Ponadto uzasadnione oczekiwania rodzą jedynie zapewnienia, które są zgodne z obowiązującymi normami. Ponieważ zaś art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu jest wiążący i nie pozostawia administracji żadnego marginesu uznania, ewentualne obietnice przez nią składane nie mogą rodzić po stronie skarżących uzasadnionych oczekiwań w zakresie zaszeregowania na podstawie dawnego regulaminu pracowniczego.
146 Wreszcie obowiązek staranności może rodzić po stronie instytucji obowiązki względem danej osoby dopiero od chwili jej powołania na urzędnika.
Ocena Sądu
147 Z akt sprawy wynika, że ani ogłoszenia o konkursie, ani pisma przedłużające ważność list odpowiednich kandydatów skierowane do skarżących nie wskazują, by nowe kryteria zaszeregowania przy zatrudnianiu mogły zawierać zmianę polegającą na zmianie grup zaszeregowania określonych w ogłoszeniach o konkursach na niższe.
148 Dopiero po objęciu stanowisk urzędników na okres próbny skarżący zostali bezpośrednio poinformowani o nowym systemie zaszeregowania wprowadzonym nowymi przepisami regulaminu i o odpowiadającej mu zmianie grupy ich zaszeregowania na niższą niż wskazana w ogłoszeniach o konkursach.
149 Należy tu ponadto wskazać, że większość zaskarżonych decyzji nie zawiera w podstawie prawnej żadnego odwołania do art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, chociaż grupa zaszeregowania skarżących została ustalona na podstawie tego przepisu przejściowego, którego charakter lex specialis w stosunku do art. 31 regulaminu został wskazany przez samą Komisję.
150 Jednak o ile niewystarczający stopień udzielonych informacji może stanowić skuteczny argument w zakresie powstania odpowiedzialności pozaumownej Wspólnoty względem zainteresowanych, o tyle nie może sam z siebie powodować niezgodności z prawem zaskarżonych decyzji.
151 Zgodnie bowiem z utrwalonym orzecznictwem zgodność z prawem indywidualnego aktu zaskarżonego do sądu wspólnotowego należy oceniać przy uwzględnieniu okoliczności faktycznych i prawnych z chwili wydania tego aktu (wyrok Trybunału z dnia 17 maja 2001 r. w sprawie C‑449/98 P IECC przeciwko Komisji, Rec. str. I‑3875, pkt 87, oraz wyrok Sądu z dnia 25 maja 2004 r. w sprawie T‑69/03 W. przeciwko Parlamentowi, RecFP str. I‑A‑153 i II‑687, pkt 28).
152 Jako że wszystkie zaskarżone decyzje zostały wydane ze skutkiem na – najwcześniej – dzień 1 maja 2004 r., Komisja mogła dokonać zaszeregowania skarżących w zaskarżonych decyzjach jedynie zgodnie z nowymi wiążącymi przepisami art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu, którego niezgodność z prawem nie została wykazana.
153 W takich okolicznościach nawet gdyby założyć, iż nieprawidłowości, których popełnienie w procesie zatrudniania skarżący zarzucają Komisji, są sprzeczne z zasadami, na które ci ostatni się powołali, to nie mogły one w żadnym razie mieć jakiegokolwiek wpływu na samą zgodność z prawem zaszeregowania kwestionowanego przez skarżących.
154 W szczególności okoliczność, że Komisja mogła z naruszeniem zasady niedyskryminacji zatrudniać priorytetowo niektórych laureatów przed dniem 1 maja 2004 r., nie wpływa na zgodność zaskarżonych decyzji z prawem.
155 W istocie nawet gdyby założyć, że zatrudnienie mogło następować w ten sposób priorytetowo, przestrzeganie zasady równości traktowania urzędników należy pogodzić z przestrzeganiem zasady legalności, zgodnie z którą nikt nie może się powoływać we własnej sprawie na niezgodność z prawem, której dopuszczono się z korzyścią dla innej osoby (wyrok Trybunału z dnia 4 lipca 1985 r. w sprawie 134/84 Williams przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, Rec. str. 2225, pkt 14).
156 Wynika stąd, że zarzut należy oddalić.
157 Z powyższych rozważań wynika, że skargę należy oddalić w całości, przy czym nie ma w związku z tym potrzeby orzekania w przedmiocie żądań skarżących, po pierwsze, o przywrócenie ich na odpowiedni szczebel kariery, a po drugie, o przyznanie im odsetek za zwłokę od zaległych kwot wynagrodzenia, które mogły być konsekwencją wyroku stwierdzającego nieważność zaskarżonych decyzji.
W przedmiocie kosztów
158 Zgodnie z art. 87 § 2 akapit pierwszy regulaminu Sądu kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
159 Zgodnie z art. 88 tego regulaminu w sporach między Wspólnotami a ich pracownikami instytucje pokrywają własne koszty.
160 Jednakże zgodnie z art. 87 § 3 akapit pierwszy tego regulaminu w wypadkach szczególnych Sąd może postanowić, że koszty zostaną podzielone.
161 W okolicznościach niniejszej sprawy Sąd ocenia, że – jak to wynika z powyższych rozważań – Komisja nie poinformowała skarżących w sposób jasny i precyzyjny o konkretnych przewidywalnych skutkach dla ich indywidualnej sytuacji projektu zmiany regulaminu, którego sama była autorem.
162 Ze względu na niepewność, która mogła zostać w ten sposób wywołana u skarżących co do zaszeregowania, jakie przysługiwało im do momentu doręczenia im zaskarżonych decyzji, zainteresowani mogli sądzić, że zaskarżenie do sądu wspólnotowego ich zaszeregowania było zasadne.
163 W takich okolicznościach należy stwierdzić, że niniejsze postępowanie zostało spowodowane po części zachowaniem Komisji, ponieważ mogła ona, poprzez brak informacji, wzbudzić u zainteresowanych zrozumiałe wątpliwości co do zgodności z prawem ich początkowego zaszeregowania, wobec tego że postępowanie rekrutacyjne niepozbawione było niejasności w zakresie tego zasadniczego warunku zatrudnienia.
164 Okoliczności takie stanowią wypadek szczególny, uzasadniający podział między pozwaną instytucję a skarżących kosztów poniesionych przez tych ostatnich w związku z prowadzeniem postępowania (zob. podobnie wyroki Trybunału z dnia 14 czerwca 1967 r. w sprawie 26/66 Hoogovens en Staalfabrieken przeciwko Wysokiej Władzy, Rec. str. 149, 166, oraz z dnia 11 lipca 1968 r. w sprawie 26/67 Danvin przeciwko Komisji, Rec. str. 463, 474).
165 Sąd ocenia, że właściwej ocenie okoliczności sprawy uczyni zadość obciążenie Komisji połową kosztów poniesionych przez skarżących.
166 Ponadto art. 87 § 4 regulaminu przewiduje, iż instytucje, które przystąpiły do sprawy w charakterze interwenienta, pokrywają własne koszty.
167 Wynika z tego, że Rada powinna pokryć własne koszty.
Z powyższych względów
SĄD (czwarta izba w składzie powiększonym)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) Komisja pokrywa własne koszty oraz połowę kosztów poniesionych przez skarżących.
3) Skarżący pokrywają połowę kosztów, które ponieśli.
4) Rada pokrywa własne koszty.
Legal | Wiszniewska-Białecka | Vadapalas |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 11 lipca 2007 r.