WYROK TRYBUNAŁU (ósma izba)
z dnia 23 marca 2023 r.(*)
Odesłanie prejudycjalne – Rynek wewnętrzny – Harmonizacja ustawodawstw krajowych dotyczących maszyn, sprzętu elektrycznego pod napięciem i urządzeń ciśnieniowych – Dyrektywa 2006/42/WE – Dyrektywa 2014/35/UE – Dyrektywa 2014/68/UE – „Oznakowanie CE” – Nałożenie w drodze uregulowania krajowego dodatkowych wymagań w stosunku do zasadniczych wymagań bezpieczeństwa przewidzianych w tych dyrektywach – Warunki – Uregulowanie krajowe dotyczące bezpieczeństwa w zakresie zagrożenia pożarem i paniką w obiektach użyteczności publicznej
W sprawie C‑653/21
mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 267 TFUE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Conseil d’État (radę stanu, Francja) postanowieniem z dnia 16 lipca 2021 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 27 października 2021 r., w postępowaniu:
Syndicat Uniclima
przeciwko
Ministre de l’Intérieur,
TRYBUNAŁ (ósma izba),
w składzie: M. Safjan, prezes izby, N. Piçarra (sprawozdawca) i N. Jääskinen, sędziowie,
rzecznik generalny: J. Kokott,
sekretarz: A. Calot Escobar,
uwzględniając pisemny etap postępowania,
rozważywszy uwagi, które przedstawili:
– w imieniu Syndicat Uniclima – A. Le Mière, avocat,
– w imieniu rządu francuskiego – A.-L. Desjonquères i N. Vincent, w charakterze pełnomocników,
– w imieniu Komisji Europejskiej – P. Ondrůšek, E. Sanfrutos Cano i F. Thiran, w charakterze pełnomocników,
podjąwszy, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, decyzję o rozstrzygnięciu sprawy bez opinii,
wydaje następujący
Wyrok
1 Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczy wykładni art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 2006/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie maszyn, zmieniającej dyrektywę 95/16/WE (Dz.U. 2006, L 157, s. 24), art. 2 pkt 14 i art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/35/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku sprzętu elektrycznego przewidzianego do stosowania w określonych granicach napięcia (Dz.U. 2014, L 96, s. 357), art. 2 pkt 31 i art. 3 ust. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/68/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku urządzeń ciśnieniowych (Dz.U. 2014, L 189, s. 164), a także rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 517/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie fluorowanych gazów cieplarnianych i uchylenia rozporządzenia (WE) nr 842/2006 (Dz.U. 2014, L 150, s. 195).
2 Wniosek ten został złożony w ramach sporu między związkiem zawodowym Uniclima a ministre de l’Intérieur (ministrem spraw wewnętrznych, Francja) w przedmiocie zgodności z prawem zarządzenia z dnia 10 maja 2019 r. zmieniającego zarządzenie z dnia 25 czerwca 1980 r. w sprawie zatwierdzenia ogólnych zasad regulaminu bezpieczeństwa w zakresie zagrożenia pożarem i paniką w obiektach użyteczności publicznej (ERP) (JORF z dnia 17 maja 2019 r., tekst nr 20).
Ramy prawne
Prawo Unii
Rozporządzenie nr 517/2014
3 Zgodnie z art. 1 rozporządzenia nr 517/2014:
„Celem niniejszego rozporządzenia jest ochrona środowiska przez zmniejszenie emisji fluorowanych gazów cieplarnianych. Stosownie do tego niniejsze rozporządzenie ustanawia:
a) zasady ograniczania emisji, wykorzystywania, odzyskiwania i niszczenia fluorowanych gazów cieplarnianych oraz powiązane środki pomocnicze;
b) warunki dotyczące wprowadzania do obrotu szczególnych produktów i urządzeń, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane lub których działanie jest od nich uzależnione;
c) warunki dotyczące szczególnych rodzajów zastosowania fluorowanych gazów cieplarnianych; oraz
d) limity ilościowe dotyczące wprowadzania wodorofluorowęglowodorów do obrotu”.
Dyrektywa 2014/68
4 Zgodnie z motywami 37 i 62 dyrektywy 2014/68:
„(37) Urządzenia ciśnieniowe i zespoły, zgodnie z ogólną zasadą, powinny nosić oznakowanie CE […] wykazujące zgodność urządzeń ciśnieniowych lub zespołów [i które] jest widoczną konsekwencją całego procesu obejmującego ocenę zgodności w szerokim znaczeniu […]. Zasady dotyczące umieszczania oznakowania CE należy określić w niniejszej dyrektywie.
[…]
(62) […] cel[em] niniejszej dyrektywy [jest] zapewnienie spełnienia przez znajdujące się w obrocie urządzenia ciśnieniowe lub zespoły wymagań zapewniających wysoki poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób oraz ochrony zwierząt domowych lub mienia, przy jednoczesnym zagwarantowaniu funkcjonowania rynku wewnętrznego […]”.
5 Artykuł 1 tej dyrektywy przewiduje:
„1. Niniejszą dyrektywę stosuje się do projektowania, wytwarzania oraz oceny zgodności urządzeń ciśnieniowych lub zespołów o najwyższym dopuszczalnym ciśnieniu przekraczającym 0,5 bara.
2. Niniejszej dyrektywy nie stosuje się do:
[…]
f) urządzeń […] objętych jedną z poniższych dyrektyw:
(i) dyrektyw[ą] 2006/42 […];
[…]
(iii) dyrektyw[ą] 2014/35 […];
[…]”.
6 Artykuł 2 wspomnianej dyrektywy stanowi:
„Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:
[…]
6) »zespoły« oznaczają kilka urządzeń ciśnieniowych zmontowanych przez producenta, aby stanowiły zintegrowaną i funkcjonalną całość;
[…]
15) »udostępnienie na rynku« oznacza każde dostarczenie urządzeń ciśnieniowych lub zespołów do celów dystrybucji lub używania na rynku unijnym [Unii Europejskiej] w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie;
[…]
17) »oddanie do użytku« oznacza pierwsze użycie urządzenia ciśnieniowego lub zespołu przez jego użytkownika;
[…]
31) »oznakowanie CE« oznacza oznakowanie, poprzez które producent wskazuje, że urządzenie ciśnieniowe lub zespół spełniają mające zastosowanie wymagania określone w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym przewidującym umieszczanie tego oznakowania;
[…]”.
7 Artykuł 3 tej dyrektywy, zatytułowany „Udostępnianie na rynku i oddanie do użytku”, przewiduje w ust. 1 i 2:
„1. Państwa członkowskie przyjmują wszystkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby urządzenia ciśnieniowe i zespoły mogły być udostępniane na rynku oraz oddawane do użytku tylko wówczas, gdy spełniają wymagania niniejszej dyrektywy, kiedy są właściwie zainstalowane, konserwowane oraz użytkowane zgodnie z przewidywanym zastosowaniem.
2. Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na uprawnienie państw członkowskich do ustanawiania takich wymagań, jakie mogą one uznać za niezbędne w celu zapewnienia, aby osoby, w szczególności pracownicy, były chronione podczas użytkowania danego urządzenia ciśnieniowego lub zespołu, pod warunkiem że nie oznacza to zmiany takiego urządzenia lub zespołu w sposób, który nie został określony w niniejszej dyrektywie”.
8 Artykuł 5 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2014/68 stanowi:
„Państwa członkowskie, ze względu na zagrożenia spowodowane ciśnieniem, nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają udostępniania na rynku [Państwa członkowskie nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają ze względu na zagrożenia związane z ciśnieniem udostępniania na rynku] ani oddawania do użytku – zgodnie z warunkami określonymi przez producenta – urządzeń ciśnieniowych lub zespołów, które spełniają wymagania niniejszej dyrektywy”.
9 Artykuł 40 tej dyrektywy, zatytułowany „Procedura postępowania w przypadku urządzeń ciśnieniowych lub zespołów stwarzających zagrożenie na poziomie krajowym”, przewiduje:
„1. W przypadku gdy organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego mają dostateczne powody, by sądzić, że urządzenia ciśnieniowe lub zespoły objęte niniejszą dyrektywą stwarzają zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób bądź zwierząt domowych lub mienia, dokonują one oceny obejmującej dane urządzenie ciśnieniowe lub zespół pod kątem spełnienia wszystkich odpowiednich wymagań określonych w niniejszej dyrektywie […].
W przypadku gdy w toku oceny, o której mowa w akapicie pierwszym, organy nadzoru rynku stwierdzą, że urządzenie lub zespół nie spełniają wymagań określonych w niniejszej dyrektywie, niezwłocznie wzywają zainteresowany podmiot gospodarczy do podjęcia wszelkich odpowiednich działań naprawczych w celu doprowadzenia urządzenia ciśnieniowego lub zespołu do zgodności z tymi wymaganiami lub do wycofania urządzenia lub zespołu z obrotu lub odzyskania go w wyznaczonym przez nie rozsądnym terminie, stosownym do charakteru zagrożenia.
[…]
4. W przypadku gdy zainteresowany podmiot gospodarczy nie podejmuje odpowiednich działań naprawczych w terminie, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi, organy nadzoru rynku podejmują wszelkie odpowiednie środki tymczasowe w celu zakazania lub ograniczenia udostępniania urządzenia lub zespołu na rynku krajowym, wycofania urządzenia lub zespołu z obrotu lub odzyskania go.
Organy nadzoru rynku przekazują niezwłocznie Komisji [Europejskiej] i pozostałym państwom członkowskim informacje na temat tych środków.
[…]”.
10 Artykuł 41 wspomnianej dyrektywy, zatytułowany „Procedura ochronna na poziomie Unii”, stanowi w ust. 2:
„W przypadku uznania krajowego środka za uzasadniony wszystkie państwa członkowskie podejmują środki konieczne do zapewnienia wycofania ze swojego rynku urządzenia lub zespołu niezgodnego z wymaganiami oraz informują o tym Komisję. Jeżeli środek krajowy zostanie uznany za nieuzasadniony, dane państwo członkowskie uchyla ten środek”.
Prawo krajowe
11 Artykuł CH 35 zarządzenia z dnia 25 czerwca 1980 r. w sprawie zatwierdzenia ogólnych zasad regulaminu bezpieczeństwa w zakresie zagrożenia pożarem i paniką w obiektach użyteczności publicznej (ERP) (JORF z dnia 14 sierpnia 1980 r.) w wersji wynikającej z zarządzenia z dnia 10 maja 2019 r. (zwanego dalej „zarządzeniem z dnia 25 czerwca 1980 r.”), dotyczący urządzeń lub instalacji wykorzystujących płyny chłodnicze, w ust. 3, zatytułowanym „Przepisy mające zastosowanie w przypadku stosowania łatwopalnych płynów chłodniczych”, w akapicie pierwszym stanowi, że przepisy pozostałych akapitów tego ustępu „nie mają zastosowania do urządzeń hermetycznie zamkniętych, które posiadają oznakowanie CE”.
12 Wśród tych przepisów znajdują się przepisy zakazujące instalowania na rurociągach transportujących łatwopalne płyny chłodnicze złączek, które można demontować, z wyjątkiem podłączania urządzeń, przepisy wymagające, by takie rurociągi były zabezpieczone przed ryzykiem nagłego pęknięcia i instalowane na minimalnej wysokości w stosunku do podłoża, przepisy ograniczające wewnętrzną średnicę rurociągów transportujących wspomniane płyny w postaci skroplonej, przepisy nakazujące izolację termiczną zawierających je urządzeń za pomocą materiałów określonych klas oraz przepisy określające ilość płynu łatwopalnego, który może krążyć w obiegach chłodzenia urządzeń.
Postępowanie główne i pytania prejudycjalne
13 Syndicat Uniclima wnosi w szczególności do sądu odsyłającego o stwierdzenie nieważności art. CH 35 ust. 3 akapit pierwszy zarządzenia z dnia 25 czerwca 1980 r., podnosząc, że ustanowiony w nim warunek, polegający na tym, by maszyny, urządzenia elektryczne lub urządzenia ciśnieniowe były hermetycznie zamknięte, mimo że urządzenia te posiadają oznakowanie CE, a zatem są zgodne z wymaganiami tych dyrektyw, stanowi wymaganie dodatkowe w stosunku do wymagań przewidzianych w dyrektywie 2006/42, dyrektywie 2014/35 i dyrektywie 2014/68. W konsekwencji taki warunek, poza tym, że narusza wspomniane dyrektywy, jest również sprzeczny z art. 34–36 TFUE.
14 Zdaniem sądu odsyłającego z art. 2 pkt 31 i art. 3 ust. 2 dyrektywy 2014/68 wynika w szczególności, że jeżeli urządzenie objęte zakresem stosowania tej dyrektywy spełnia określone w niej zasadnicze wymagania bezpieczeństwa, o czym świadczy umieszczenie oznakowania CE, urządzenie to może być przedmiotem swobodnego przepływu na rynku Unii.
15 Sąd ten wskazuje również, że zgodnie z art. CH 35 ust. 3 akapit pierwszy zarządzenia z dnia 25 czerwca 1980 r. wymagania bezpieczeństwa, od których przepis ten uzależnia stosowanie łatwopalnych płynów chłodniczych w urządzeniach instalowanych w obiektach użyteczności publicznej, nie mają zastosowania do urządzeń posiadających oznakowanie CE, pod warunkiem jednak, że urządzenia te są „hermetycznie zamknięte”.
16 W tych okolicznościach Conseil d’État (rada stanu, Francja) postanowiła zawiesić postępowanie i zwrócić się do Trybunału z następującymi pytaniami prejudycjalnymi:
„1) Czy harmonizacja, do której zobowiązują dyrektywy [2006/42], [2014/35] i [2014/68], zezwala państwom członkowskim na wprowadzanie wymagań w zakresie bezpieczeństwa, a w razie odpowiedzi twierdzącej – na jakich warunkach i w jakim zakresie, w odniesieniu do urządzeń, których dotyczą te dyrektywy, w przypadku gdy wymagania te nie wiążą się z wprowadzaniem zmian do tych spośród urządzeń, które – jak potwierdza opatrzenie ich »oznakowaniem CE« – są zgodne z wymaganiami wspomnianych dyrektyw?
2) Czy harmonizacja, do której zobowiązują wspomniane dyrektywy, zezwala państwom członkowskim na ustanowienie, wyłącznie do celów stosowania wspomnianych urządzeń w obiektach użyteczności publicznej i w odniesieniu do szczególnego ryzyka związanego z zapewnieniem bezpieczeństwa przeciwpożarowego, wymagań bezpieczeństwa, które mogą wiązać się z dokonaniem zmiany tych urządzeń, które jednak – jak potwierdzałoby umieszczenie na nich »oznakowania CE« – są zgodne z wymaganiami tych dyrektyw?
3) Czy w przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na poprzednie pytanie możliwe byłoby udzielenie odpowiedzi twierdzącej, gdyby określone wymagania bezpieczeństwa z jednej strony obowiązywały wyłącznie w przypadku wykorzystywania przez wspomniane urządzenia łatwopalnych płynów chłodniczych jako alternatywy dla fluorowanych gazów cieplarnianych, zgodnie z celami, o których mowa w rozporządzeniu [nr 517/2014], a z drugiej strony dotyczyły tylko tych urządzeń, które mimo ich zgodności z wymaganiami wynikającymi ze wspomnianych dyrektyw nie dają, w odniesieniu do ryzyka pożaru w przypadku stosowania łatwopalnych płynów chłodniczych, gwarancji hermetycznego zamknięcia?”.
W przedmiocie pytań prejudycjalnych
17 Pytania zadane przez sąd odsyłający dotyczą wykładni dyrektyw 2006/42, 2014/35 i 2014/68, które zostały przyjęte na podstawie art. 114 TFUE i zawierają równoważne przepisy mające na celu harmonizację warunków, na jakich urządzenia posiadające oznakowanie CE są udostępniane na rynku i oddawane do użytku, tak aby zapewnić nie tylko swobodny przepływ tych urządzeń w Unii, ale także wysoki poziom ochrony między innymi zdrowia i bezpieczeństwa osób.
18 Ponadto z art. 1 ust. 2 lit. f) ppkt (i) i (iii) dyrektywy 2014/68 wynika, że trzy wspomniane dyrektywy nie są stosowane łącznie. Tak więc gdy dane urządzenie jest objęte dotyczącą go dyrektywą, pozostałe dyrektywy nie mają zastosowania.
19 W związku z powyższym należy zbadać pytania prejudycjalne w świetle dyrektywy 2014/68, przy czym wykładnia jej przepisów odnosi się mutatis mutandis do odpowiednich przepisów dyrektyw 2006/42 i 2014/35.
20 Poprzez swoje pytania, które należy rozpatrzyć łącznie, sąd odsyłający dąży zasadniczo do ustalenia, czy art. 3 ust. 2 dyrektywy 2014/68 w związku z art. 2 pkt 31, a także z art. 5 ust. 1 akapit pierwszy tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które względem urządzeń ciśnieniowych i zespołów wykorzystujących łatwopalne płyny chłodnicze, mimo że posiadają one oznakowanie CE, dla celów ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób przed zagrożeniem pożarowym w obiektach użyteczności publicznej ustanawia, do celów udostępniania na rynku lub oddawania do użytku tych urządzeń, wymagania, które nie znajdują się wśród zasadniczych wymagań bezpieczeństwa przewidzianych w tej dyrektywie.
21 Zgodnie z art. 1 ust. 1 dyrektywy 2014/68 dyrektywę tę stosuje się do projektowania, wytwarzania oraz oceny zgodności urządzeń ciśnieniowych lub zespołów o najwyższym dopuszczalnym ciśnieniu przekraczającym 0,5 bara. Artykuł 3 ust. 1 tej dyrektywy przewiduje zasadniczo, że państwa członkowskie winny podejmować wszelkie środki w celu zapewnienia, aby te urządzenia i zespoły mogły być udostępniane na rynku i oddawane do użytku w rozumieniu art. 2 pkt 15 i 17 tej dyrektywy tylko wtedy, gdy spełniają ustanowione w niej wymagania. Załącznik I do wspomnianej dyrektywy określa w związku z tym „zasadnicze wymagania bezpieczeństwa”, które muszą być spełnione.
22 W art. 5 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2014/68 wyjaśniono, że państwa członkowskie nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają ze względu na zagrożenia związane z ciśnieniem udostępniania na rynku i oddawania do użytku, zgodnie z warunkami określonymi przez producenta, urządzeń ciśnieniowych i zespołów, które spełniają wymagania tej dyrektywy i posiadają oznakowanie CE, aby nie podważać celu harmonizacji przepisów krajowych, do którego dąży ta dyrektywa i który został wskazany w jej motywie 62 [zob. w odniesieniu do dyrektywy 97/23/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 maja 1997 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących urządzeń ciśnieniowych (Dz.U. 1997, L 181, s. 1), która została uchylona dyrektywą 2014/68, wyrok z dnia 10 lutego 2022 r., DIMCO Dimovasili M.I.K.E., C‑499/20, EU:C:2022:93, pkt 22, 25].
23 Zgodnie z art. 2 pkt 31 dyrektywy 2014/68 w związku z motywem 37 tej dyrektywy „oznakowanie CE” umożliwia producentowi wskazanie, że urządzenie ciśnieniowe lub zespół, którego to oznakowanie dotyczy, spełniają mające zastosowanie wymagania określone w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym przewidującym umieszczanie tego oznakowania. Oznakowanie to świadczy zatem o zgodności tych urządzeń i zespołów z takimi wymaganiami i jest widoczną konsekwencją całego procesu obejmującego ocenę zgodności w szerokim znaczeniu.
24 Wynika z tego, że państwa członkowskie nie mogą ustanawiać względem urządzeń i zespołów posiadających oznakowanie CE, do celów udostępniania na rynku i oddawania do użytku tych urządzeń i zespołów, wymagań dodatkowych w stosunku do zasadniczych wymagań bezpieczeństwa, o których mowa w załączniku I do dyrektywy 2014/68.
25 Jednakże art. 3 ust. 2 tej dyrektywy przyznaje państwom członkowskim możliwość ustanawiania takich wymagań, jakie mogą one uznać za niezbędne w celu zapewnienia, aby osoby, w szczególności pracownicy, były chronione podczas użytkowania danego urządzenia ciśnieniowego lub zespołu, pod warunkiem że nie oznacza to zmiany takiego urządzenia lub zespołu w sposób, który nie został określony we wspomnianej dyrektywie. Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które ustanawia pewne wymagania obowiązujące podczas montażu lub użytkowania urządzeń ciśnieniowych lub zespołów, w tym urządzeń posiadających oznakowanie CE, mające na celu zagwarantowanie bezpieczeństwa osób, pod warunkiem że uregulowanie to nie skutkuje koniecznością wprowadzania jakichkolwiek zmian do tych urządzeń lub zespołów i nie stwarza przeszkody zakazanej na mocy art. 34 i 36 TFUE (zob. podobnie wyrok z dnia 10 lutego 2022 r., DIMCO Dimovasili M.I.K.E., C‑499/20, EU:C:2022:93, pkt 26–28).
26 W niniejszej sprawie z informacji, którymi dysponuje Trybunał, wynika, że zarządzenie z dnia 25 czerwca 1980 r. uzależnia stosowanie urządzeń wykorzystujących łatwopalne płyny chłodnicze w zakładach użyteczności publicznej od spełnienia szeregu wymagań przypomnianych w pkt 12 niniejszego wyroku. Jednakże art. CH 35 ust. 3 akapit pierwszy zarządzenia z dnia 25 czerwca 1980 r. uzależnia niestosowanie tych wymagań do urządzeń wykorzystujących łatwopalne płyny chłodnicze posiadające oznakowanie CE od warunku, by były one hermetycznie zamknięte.
27 Niemniej jednak taki warunek nie znajduje się wśród zasadniczych wymagań bezpieczeństwa przewidzianych w dyrektywie 2014/68, a w szczególności w załączniku I do tej dyrektywy. Otóż, jak stwierdzono w pkt 24 i 25 niniejszego wyroku, dodatkowe wymagania do celów udostępniania na rynku i oddawania do użytku urządzeń i zespołów posiadających oznakowanie CE nie są objęte art. 3 ust. 2 dyrektywy 2014/68. W konsekwencji państwa członkowskie nie mogą ustanawiać takich dodatkowych wymagań, niezależnie od tego, czy skutkują one koniecznością wprowadzania zmian do rozpatrywanych urządzeń lub zespołów.
28 W tych okolicznościach, wbrew temu, co twierdzi rząd francuski, państwa członkowskie nie mogą, w tym „wyłącznie dla celów stosowania wspomnianych urządzeń w obiektach użyteczności publicznej i w odniesieniu do szczególnego ryzyka związanego z zapewnieniem bezpieczeństwa przeciwpożarowego”, ustanawiać, do celów udostępniania na rynku i oddawania do użytku tych urządzeń, wymagań dodatkowych w stosunku do wymagań przewidzianych w dyrektywie 2014/68. Takie wymagania krajowe sprowadzałyby się bowiem do pozbawienia skuteczności środków harmonizujących przewidzianych w tej dyrektywie.
29 Ponadto przewidziana w szczególności w art. 40 i 41 wspomnianej dyrektywy procedura ochronna, na którą powołuje się w tym kontekście rząd francuski, pozwala niewątpliwie państwom członkowskim na przyjęcie środków dotyczących urządzeń i zespołów posiadających oznakowanie CE, w przypadku gdy państwa te zidentyfikują urządzenia lub zespoły, które nie są zgodne z mającymi zastosowanie przepisami prawa Unii, lub gdy w przepisach tych stwierdzą niedostatki mogące zagrażać bezpieczeństwu osób, zobowiązując je do niezwłocznego poinformowania o tym Komisji, tak aby mogła ona ustalić, czy środki te są uzasadnione. Jednakże procedura ta przebiega z definicji po udostępnieniu na rynku i oddaniu do użytku rozpatrywanych urządzeń, a zatem nie może obejmować przepisu takiego jak art. CH 35 ust. 3 akapit pierwszy zarządzenia z dnia 25 czerwca 1980 r.
30 Wreszcie należy podkreślić, że okoliczność, iż zarządzenie to zmienia istniejące uregulowanie krajowe w celu uwzględnienia wymogów rozporządzenia nr 517/2014, które przewidują ograniczenie stosowania wodorofluorowęglowodorów wykorzystywanych między innymi w urządzeniach chłodniczych, klimatyzacyjnych i pompach ciepła w celu zmniejszenia emisji fluorowanych gazów cieplarnianych, nie może podważyć wykładni art. 3 ust. 2 dyrektywy 2014/68 przedstawionej w pkt 27 niniejszego wyroku. O ile bowiem rozporządzenie to, zgodnie z jego art. 1 lit. b), ustanawia warunki dotyczące wprowadzania do obrotu szczególnych produktów i urządzeń, które zawierają fluorowane gazy cieplarniane lub których działanie jest od nich uzależnione, o tyle nie reguluje ono projektowania, wytwarzania i oceny zgodności urządzeń ciśnieniowych i zespołów, które są objęte zakresem dyrektywy 2014/68.
31 W świetle powyższych względów na zadane pytania należy odpowiedzieć, że art. 3 ust. 2 dyrektywy 2014/68 w związku z art. 2 pkt 31, a także z art. 5 ust. 1 akapit pierwszy tej dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które względem urządzeń ciśnieniowych i zespołów wykorzystujących łatwopalne płyny chłodnicze, mimo że posiadają one oznakowanie CE, dla celów ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób przed zagrożeniem pożarowym w obiektach użyteczności publicznej ustanawia, do celów udostępniania na rynku lub oddawania do użytku tych urządzeń i zespołów, wymagania, które nie znajdują się wśród zasadniczych wymagań bezpieczeństwa przewidzianych w tej dyrektywie.
W przedmiocie kosztów
32 Dla stron w postępowaniu głównym niniejsze postępowanie ma charakter incydentalny, dotyczy bowiem kwestii podniesionej przed sądem odsyłającym, do niego zatem należy rozstrzygnięcie o kosztach. Koszty poniesione w związku z przedstawieniem uwag Trybunałowi, inne niż koszty stron w postępowaniu głównym, nie podlegają zwrotowi.
Z powyższych względów Trybunał (ósma izba) orzeka, co następuje:
Artykuł 3 ust. 2 w związku z art. 2 pkt 31, a także z art. 5 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/68/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do udostępniania na rynku urządzeń ciśnieniowych
należy interpretować w ten sposób, że:
stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które względem urządzeń ciśnieniowych i zespołów wykorzystujących łatwopalne płyny chłodnicze, mimo że posiadają one oznakowanie CE, dla celów ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób przed zagrożeniem pożarowym w obiektach użyteczności publicznej ustanawia, do celów udostępniania na rynku lub oddawania do użytku tych urządzeń i zespołów, wymagania, które nie znajdują się wśród zasadniczych wymagań bezpieczeństwa przewidzianych w tej dyrektywie.
Podpisy