Προσφυγή της 3ης Ιουνίου 2009 - Mitteldeutsche Flughafen AG κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

(Υπόθεση T-217/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Mitteldeutsche Flughafen AG (Leipzig, Γερμανία) και Flughafen Dresden (Δρέσδη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: M. Núñez-Müller και Bell, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως C (2009) 2010 τελικό της Επιτροπής, της 24ης Μαρτίου 2009, δυνάμει του άρθρου 231, παράγραφος 1, ΕΚ, καθόσον η Επιτροπή χαρακτήρισε ως κρατική ενίσχυση τη χρηματοδότηση για τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση του διαδρόμου του απογειώσεως και προσγειώσεως του Αερολιμένα της Δρέσδης·

να καταδικάσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγουσες στρέφονται κατά της αποφάσεως C (2009) 2010 τελικό της Επιτροπής, της 24ης Μαρτίου 2009 (NN 4/2009, ex N 361/2008 - Γερμανία, Αερολιμένας Δρέσδης), με την οποία η Επιτροπή ενέκρινε, ως συμβατή με την κοινή αγορά δυνάμει του άρθρου 87, παράγραφος 3, στοιχείο γ΄, ΕΚ, την εκ μέρους της Γερμανίας εισφορά ιδίων κεφαλαίων για τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση του διαδρόμου απογειώσεως και προσγειώσεως του αερολιμένα της Δρέσδης. Ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως καθόσον η Επιτροπή χαρακτήρισε το επίμαχο μέτρο ως κρατική ενίσχυση.

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν, πρώτον, ότι η Επιτροπή ενήργησε κατά τρόπο ερχόμενο σε αντίθεση προς την κατανομή των αρμοδιοτήτων και την αρχή της ειδικής εξουσιοδοτήσεως του άρθρου 5 ΕΚ, καθόσον, σύμφωνα με την κατανομή αρμοδιοτήτων εντός των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, δεν έχει την αρμοδιότητα να εξετάσει το συγκεκριμένο μέτρο. Η εξουσία σχεδιασμού και η ευθύνη δημιουργίας των κατάλληλων υποδομών στους αερολιμένες εμπίπτουν στην πρωτογενή σφαίρα αρμοδιοτήτων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Με τον δεύτερο λόγο, οι προσφεύγουσες προσάπτουν στην Επιτροπή ότι παρέβη το άρθρο 87. Υποστηρίζουν ότι στις κατευθυντήριες γραμμές του 1994¹ η Επιτροπή ρητώς απέκλεισε τη δυνατότητα εφαρμογής του κοινοτικού συστήματος κρατικών ενισχύσεων επί μέτρων που αφορούν τις υποδομές αερολιμένων. Οι κατευθυντήριες αυτές γραμμές έχουν, κατά την άποψή τους, εφαρμογή καθόσον δεν έρχονται σε σύγκρουση με το πρωτογενές δίκαιο, όπως αυτό έχει ερμηνευθεί από τα κοινοτικά δικαιοδοτικά όργανα, και δεν έχουν καταργηθεί από την Επιτροπή. Ειδικότερα, οι κατευθυντήριες αυτές γραμμές δεν έχουν καταργηθεί με τις κατευθυντήριες γραμμές του 2005². Επικουρικώς, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι οι κατευθυντήριες γραμμές του 2005 δεν έχουν εφαρμογή.

Κατά τα λοιπά, αναφορικά με το συγκεκριμένο μέτρο, η εταιρία Flughafen Dresden GmbH δεν πρέπει να χαρακτηριστεί ως επιχείρηση κατά την έννοια του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ, αλλά ως δημόσια αρχή. Επιπροσθέτως, δεν προκύπτει κανένα πλεονέκτημα, κατά την έννοια των κανόνων περί κρατικών ενισχύσεων, δεδομένου ότι το κριτήριο που χρησιμοποίησε η Επιτροπή, δηλαδή η σύμφωνη με τους κανόνες της αγοράς συμπεριφορά επενδυτή κεφαλαίων δεν εφαρμόζεται επί οργανισμών επιφορτισμένων με την εκτέλεση έργων υποδομής σε αερολιμένες.

Με τον τρίτο λόγο οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η απόφαση πρέπει να ακυρωθεί κατά το μέτρο που ζητείται, καθόσον η Επιτροπή παρέβη ουσιώδεις τύπους και ενήργησε κατ' αντίθεση προς την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων και της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, η δε απόφασή της περιέχει αντιφάσεις.

____________

¹ - Ανακοίνωση της Επιτροπής - Εφαρμογή των άρθρων 92 και 93 της Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 61 της Συμφωνίας ΕΟΧ επί των κρατικών ενισχύσεων στον τομέα της αεροπλοΐας (ΕΕ 1994, C 350, σ. 5).

² - Ανακοίνωση της Επιτροπής - Κοινοτικές κατευθύνσεις για τη χρηματοδότηση των αερολιμένων και τις κρατικές ενισχύσεις σε αεροπορικές εταιρίες για την έναρξη νέων γραμμών με αναχώρηση από περιφερειακούς αερολιμένες (ΕΕ 2005, C 312, σ. 1).