Sprawa T‑274/02
Ritek Corp. i Prodisc Technology Inc.
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Dumping – Zapisywalne dyski kompaktowe pochodzące z Tajwanu – Określenie marginesu dumpingu – Wybór asymetrycznej metody obliczania – Struktura cen eksportowych różniąca się w zależności od nabywcy, regionu lub okresu – Technika zwana zerowaniem
Streszczenie wyroku
1. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu
(rozporządzenie Rady nr 384/96, art. 2 ust. 11)
2. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu
(rozporządzenie Rady nr 384/96, art. 2)
3. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu
(rozporządzenie Rady nr 384/96, art. 2 ust. 11)
4. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu
(porozumienie o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu, „kodeks antydumpingowy z 1994 r.”, art. 2.4.2; rozporządzenie Rady nr 384/96, art. 2 ust. 11)
5. Wspólna polityka handlowa – Ochrona przed praktykami dumpingowymi – Margines dumpingu
(rozporządzenie Rady nr 384/96, art. 2 ust. 11)
1. W dziedzinie ochrony przed praktykami dumpingowymi funkcja metody asymetrycznej polega na ujawnieniu pełnego zakresu praktyk dumpingowych, w przypadku gdy stwierdzenie różnicy w strukturze cen eksportowych, niezależnie od jej przyczyny, nie byłoby możliwe przy użyciu pozostałych dwóch metod. Wystąpienie struktury cen eksportowych różniącej się w zależności od nabywcy, regionu lub okresu jest kwestią całkowicie obiektywną, w związku z czym jest nieistotne, czy u źródła tej sytuacji wystąpił zamiar popełnienia oszustwa, czy też takiego zamiaru nie było. Żądanie dowodu wystąpienia zamiaru sprowadzałoby się do uniemożliwienia stosowania metody asymetrycznej w przypadkach, w których tylko ta metoda może prowadzić do ujawnienia pełnego zakresu praktyk dumpingowych, i skutkowałoby uniemożliwieniem prawidłowego funkcjonowania tego przepisu poprzez ustanowienie przesłanki nieprzewidzianej w art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 384/96.
Nie zmienia to w żaden sposób faktu, że dumping może być działaniem zamierzonym, które można próbować ukryć i że w związku z tym stwierdzona różnica w strukturze cen eksportowych może wynikać z manipulacji podejmowanych przez część eksporterów. Jednak nic nie wskazuje na to, że metoda asymetryczna została przewidziana jedynie w celu zwalczania przypadków zamierzonego ukrycia dumpingu. Użycie bowiem metody asymetrycznej nie zależy od stwierdzenia przez instytucje zamiaru ukrycia dumpingu, lecz jedynie od stwierdzenia, że użycie metod symetrycznych skutkowałoby „ukryciem”, pod względem technicznym, lub „zamaskowaniem” rzeczywistego zakresu dumpingu, czyli że nie umożliwiłoby dokonania prawidłowej jego oceny.
Jest to potwierdzone okolicznością, że pojęcie zamiaru jest co do zasady obce przepisom antydumpingowym. Z rozporządzenia podstawowego nie wynika w żaden sposób, by instytucje miały dowodzić wystąpienia zamiaru w celu stwierdzenia występowania dumpingu lub szkody.
(zob. pkt 54, 55, 58)
2. Stwierdzenie dumpingu będące pierwszym etapem badania kwestii, czy należy nałożyć cło antydumpingowe, opiera się na czysto obiektywnym porównaniu wartości normalnej i cen eksportowych. Porównanie to, przeprowadzane na podstawie przepisów art. 2 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 384/96, opiera się na analizie danych księgowych i ekonomicznych przedsiębiorstw, których dotyczy, i nie poszukuje w żadnej mierze przyczyn poziomu cen wewnętrznych i cen eksportowych. Przyczyny, dla których eksporter mógł zostać skłoniony do dokonywania na swym rynku wewnętrznym sprzedaży po cenach niższych od kosztów produkcji lub do sprzedaży do Wspólnoty po cenach niższych od wartości normalnej, są nieistotne dla obliczenia dumpingu. Eksporter nie może w związku z tym podnosić, że należałoby przyjąć jako podstawę rzeczywiście praktykowane ceny wewnętrzne, a nie wartość normalną konstruowaną, wobec okoliczności, że cenowa presja ze strony konkurencji zmusiła go do dokonywania na jego rynku wewnętrznym sprzedaży po cenach niższych od kosztów produkcji. Eksporter nie może również kwestionować występowania dumpingu na tej podstawie, że poziom cen we Wspólnocie zmusił go do wywozu poniżej wartości normalnej.
(zob. pkt 59)
3. W dziedzinie środków ochrony handlowej instytucje wspólnotowe dysponują szerokim zakresem swobodnego uznania ze względu na złożoność okoliczności gospodarczych, politycznych i prawnych, których oceny muszą dokonać. Z tego względu kontrola dokonywana przez sąd wspólnotowy musi ograniczyć się do weryfikacji poszanowania zasad proceduralnych, prawidłowości ustaleń okoliczności faktycznych będących podstawą zakwestionowanego rozstrzygnięcia, braku oczywistego błędu w ocenie tych okoliczności faktycznych oraz braku nadużycia władzy.
W tym kontekście stosowanie przez instytucje przepisów art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 384/96, a w szczególności drugiej przesłanki zastosowania metody asymetrycznej, odnoszącej się do niemożności odzwierciedlenia pełnego zakresu praktyk dumpingowych przy użyciu metod symetrycznych, wymaga od tych instytucji dokonania złożonych ocen ekonomicznych.
Wreszcie w przypadku gdy instytucje korzystają z zakresu swobodnego uznania przyznanego im w rozporządzeniu podstawowym, nie są one zobowiązane do udzielania uprzednio szczegółowych wyjaśnień co do kryteriów, które zamierzają zastosować w danej sytuacji, nawet wówczas gdy ustanawiają nowe rozwiązania o zasadniczym znaczeniu.
(zob. pkt 80–82, 86)
4. Zerowanie jest operacją polegającą na zredukowaniu do zera negatywnego marginesu dumpingu, a więc wskazującego na sprzedaż eksportową dokonaną po cenie wyższej od wartości normalnej, w celu uniknięcia sytuacji, w której uwzględnienie tego negatywnego marginesu dumpingu miałoby skutek w postaci „ukrycia” pozytywnego dumpingu, stwierdzonego w przypadku innych transakcji. Zerowanie, jakkolwiek nie zostało ono wspomniane w kodeksie antydumpingowym z 1994 r. ani w rozporządzeniu podstawowym, jest powszechnie praktykowane przez państwa importujące i unie celne, w tym przez Wspólnotę Europejską.
Jego zastosowania w ramach metody asymetrycznej nie zabrania ani brzmienie art. 2.4.2 kodeksu antydumpingowego z 1994 r., ani brzmienie art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego.
(zob. pkt 97, 103)
5. Artykuł 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia antydumpingowego nr 384/96 przewiduje bowiem w zakresie obliczania marginesu dumpingu zastosowanie jednej z trzech możliwych metod, z których dwie – metody symetryczne – są metodami zwyczajnymi i jedna – metoda asymetryczna – jest metodą wyjątkową. Przesłanka dotycząca wystąpienia struktury cen eksportowych różniącej się w zależności od nabywcy, regionu lub okresu jest jedynie jedną z przesłanek stosowania metody asymetrycznej. Ustanowienie tej przesłanki w żadnym razie nie pozwala instytucjom na podzielenie okresu objętego dochodzeniem według okresów, nabywców lub regionów w celu łącznego zastosowania obydwu metod obliczeniowych według tych okresów, tych nabywców lub tych regionów. Instytucje nie mogą stosować metod obliczania marginesu dumpingu w sposób łączny.
(zob. pkt 113)