ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

της 12ης Ιανουαρίου 2015

Υπόθεση F‑49/14

DQ κ.λπ.

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Παραίτηση των προσφευγόντων – Διαγραφή – Άρθρο 103, παράγραφος 5, του Κανονισμού Διαδικασίας – Κατανομή των δικαστικών εξόδων – Καταδίκη του καθού στα δικαστικά έξοδα»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία η DQ και οι λοιποί προσφεύγοντες οι οποίοι μνημονεύονται στο παράρτημα υπό καθεστώς ανωνυμίας ζητούν από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης: να ακυρώσει την αγνώστου ημερομηνίας απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περί διορισμού του διευθυντού της διευθύνσεως διερμηνείας της Γενικής Διευθύνσεως (ΓΔ) «Διερμηνεία και Συνέδρια» του εν λόγω οργάνου (στο εξής: διευθυντής) ως πρώτου βαθμολογητή τους για την περίοδο βαθμολογήσεως 2014 σχετικά με το έτος 2013 (στο εξής: περίοδος βαθμολογήσεως 2014)· εφόσον κρίνεται αναγκαίο, να «αναστείλει» την περίοδο βαθμολογήσεως 2014· να «παύσει άμεσα» την προϊσταμένη της ουγγρικής μονάδας διερμηνείας της διευθύνσεως διερμηνείας της ΓΔ «Διερμηνεία και Συνέδρια» (στο εξής: ουγγρική μονάδα)· να λάβει «[…] μέτρα προς διαφύλαξη της ασφάλειάς [τους] στον χώρο εργασίας τους, ειδοποιώντας την αρμόδια υπηρεσία ασφαλείας».

Απόφαση:      Η υπόθεση F‑49/14, DQ κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου, διαγράφεται από το πρωτόκολλο του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρει τα δικαστικά του έξοδα, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν, στην υπό κρίση υπόθεση και στην υπόθεση F‑49/14 R, η DQ και οι λοιποί προσφεύγοντες οι οποίοι μνημονεύονται στο παράρτημα υπό καθεστώς ανωνυμίας.

Περίληψη

Ένδικη διαδικασία – Δικαστικά έξοδα – Παραίτηση δικαιολογούμενη από τη στάση του αντιδίκου

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 24· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 103 § 5)

Κατά το άρθρο 103, παράγραφος 5, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, ο παραιτούμενος διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον ο αντίδικος διατύπωσε σχετικό αίτημα με τις παρατηρήσεις του επί της παραιτήσεως. Ωστόσο, κατόπιν αιτήσεως του παραιτούμενου διαδίκου, καταδικάζεται στα έξοδα ο αντίδικος, αν τούτο δικαιολογείται από τη στάση του.

Η διάταξη αυτή χρήζει εφαρμογής στην περίπτωση προσφυγής με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως περί διορισμού ενός υπαλλήλου ως πρώτου βαθμολογητή, καθώς και την παύση αυτού λόγω προβαλλόμενης παρενοχλήσεως, οσάκις, κατόπιν της ασκήσεως της προσφυγής, το καθού θεσμικό όργανο έκανε, ουσιαστικά, δεκτά τα αιτήματα του προσφεύγοντος, αναγνωρίζοντας επομένως ρητώς, σε ορισμένο βαθμό, το βάσιμο ορισμένων εξ αυτών. Κατά συνέπεια, το εν λόγω θεσμικό όργανο φέρει τα δικαστικά του έξοδα, καθώς επίσης τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο προσφεύγων.

Ειδικότερα, όταν, εξαιτίας ακριβώς της απουσίας συγκεκριμένων και οριστικοποιημένων ενεργειών του θεσμικού οργάνου για την παύση του βαθμολογητή και/ή την αναστολή της διαδικασίας βαθμολογήσεως, ο προσφεύγων δεν είχε άλλη επιλογή πέραν της ασκήσεως προσφυγής προκειμένου να περιφρουρήσει τα δικαιώματά του και να επιτύχει τη δραστηριοποίηση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής σε σχέση με τους ισχυρισμούς του περί της ηθικής και σεξουαλικής παρενοχλήσεως την οποία ισχυρίζεται ότι υπέστη, είναι προφανώς δικαιολογημένη η καταδίκη του θεσμικού οργάνου στα δικαστικά έξοδα, ενώ, στο πλαίσιο αυτό, το γεγονός ότι η επίμαχη διαδικασία βαθμολογήσεως συνεχίστηκε τηρουμένων των αρχών της αμεροληψίας και της εκατέρωθεν ακροάσεως ουδόλως αναιρεί την ως άνω διαπίστωση.

(βλ. σκέψεις 13 και 17 έως 19)