WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)

z dnia 21 listopada 2013 r.

Sprawy połączone F‑72/12 i F‑10/13

Josiane Roulet

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Wynagrodzenie – Artykuł 66 regulaminu pracowniczego – Były członek personelu tymczasowego w grupie zaszeregowania AD 12 – Zatrudnienie w charakterze urzędnika w grupie zaszeregowania AD 6 – Wypłacanie wynagrodzenia równoważnego urzędnikowi w grupie zaszeregowania AD 12 – Oczywista pomyłka – Zwrot nadpłaconych kwot na mocy art. 85 regulaminu pracowniczego

Przedmiot:      Skargi wniesione na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w których: w pierwszej, która wpłynęła do sekretariatu Sądu w dniu 9 lipca 2012 r. i została zarejestrowana pod sygnaturą F‑72/12, J. Roulet żąda, by Sąd stwierdził nieważność decyzji Komisji Europejskiej, wynikającej z pisma z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie nakazania zwrotu kwoty 172 236,42 EUR na podstawie art. 85 regulaminu pracowniczego oraz pomocniczo, by przyznał jej odszkodowanie za poniesioną szkodę, a w drugiej, która wpłynęła do sekretariatu Sądu w dniu 3 lutego 2013 r. i została zarejestrowana pod sygnaturą F‑10/13, J. Roulet żąda, by Sąd stwierdził nieważność decyzji Komisji z dnia 28 marca 2012 r. w zakresie, w jakim oddalono w niej jej wniosek o odszkodowanie z dnia 13 stycznia 2012 r., oraz by zasądził od Komisji na jej rzecz odszkodowanie w wysokości 172 236,42 EUR, lub niższej, za poniesione szkody.

Orzeczenie:      Skargi w sprawach połączonych F‑72/12 i F‑10/13 zostają oddalone. Josiane Roulet pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Zwrot nadpłaconych kwot – Warunki – Oczywisty brak podstawy prawnej wypłaty – Kryteria

(regulamin pracowniczy, art. 85)

2.      Skargi urzędników – Przesłanki dopuszczalności – Zarzut zawisłości sporu –Skarga o odszkodowanie i zadośćuczynienie – Żądania odszkodowawcze identyczne z poprzednią skargą, która została uznana za niedopuszczalną – Brak zawisłości sporu

1.      W odniesieniu do zwrotu nadpłaconych kwot wyrażenie „na tyle oczywisty”, charakteryzujące brak podstawy prawnej wypłaty w rozumieniu art. 85 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego, oznacza nie to, że osoba, która otrzymała nienależnie wypłaconą kwotę jest zwolniona z jakiegokolwiek obowiązku zastanowienia lub kontroli, lecz że zwrot należy się, gdy mamy do czynienia z błędem, który nie umknie uwadze urzędnika wykazującego zwykłą staranność, co do którego uznaje się, że zna zasady regulujące jego wynagrodzenie. Ponadto w każdym wypadku należy uwzględnić możliwości danego urzędnika do przeprowadzenia koniecznych ustaleń. Elementy, jakie sąd Unii bierze w tym względzie pod uwagę, dotyczą między innymi poziomu odpowiedzialności urzędnika, jego grupy zaszeregowania i stażu pracy.

Skądinąd nie jest konieczne, by zainteresowany urzędnik lub członek personelu tymczasowego, dochowując obowiązkowi staranności, który na nim spoczywa, mógł szczegółowo określić zakres błędu, jaki popełniła administracja. Wystarczy w tym względzie, że będzie miał wątpliwości co do zasadności danej wypłaty, by być zobowiązanym do poinformowania o tym administracji, aby ta dokonała niezbędnych ustaleń.

(zob. pkt 48–50)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑205/01 Ronsse przeciwko Komisji, 5 listopada 2002 r., pkt 46, 47; sprawa T‑195/03 Thommes przeciwko Komisji, 29 września 2005 r., pkt 124

2.      Jeśli skarga jest identyczna pod względem stron, przedmiotu i zarzutów ze skargą wniesioną wcześniej, to należy ją odrzucić jako niedopuszczalną.

Ponieważ żądania odszkodowawcze wysunięte w ramach wniesionej wcześniej skargi zostały uznane za niedopuszczalne ze względu na to, że zostały podniesione przedwcześnie, nie można uznać, by Sąd do spraw Służby Publicznej wyczerpał swą właściwość w odniesieniu do identycznych żądań odszkodowawczych przedstawionych w ramach późniejszej skargi.

(zob. pkt 86, 87)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑22/06 Vienne i in. przeciwko Parlamentowi, 19 września 2006 r., pkt 12 i przytoczone tam orzecznictwo