Skarga wniesiona w dniu 5 grudnia 2020 r. – Komisja Europejska / Republika Słowacka
(Sprawa C-661/20)
Język postępowania: słowacki
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Hermes, R. Lindenthal, pełnomocnicy)
Strona pozwana: Republika Słowacka
Żądania strony skarżącej
Skarżąca wnosi do Trybunału o stwierdzenie, że:
poprzez wyłączenie programów gospodarki leśnej i ich zmian, incydentalnego pozyskiwania drewna oraz środków zapobiegania zagrożeniom dla lasów i eliminacji skutków szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi z wymogu, aby w przypadku gdy mogą one w istotny sposób oddziaływać na obszary sieci Natura 2000, podlegały odpowiedniej ocenie ich skutków dla tych obszarów z punktu widzenia założeń ochrony tych obszarów, Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom na mocy art. 6 ust. 3 w związku z art. 7 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory1 ,
poprzez niepodjęcie odpowiednich działań w celu uniknięcia pogorszenia stanu siedlisk i uniknięcia znaczącego niepokojenia na specjalnych obszarach ochrony wyznaczonych do ochrony głuszca zwyczajnego (OCHÚ Nízke Tatry SKCHVU018, OCHÚ Tatry SKCHVU030, OCHÚ Veľká Fatra SKCHVU033, OCHÚ Muránska planina-Stolica SKCHVU017, OCHÚ Chočské vrchy SKCHVU050, OCHÚ Horná Orava SKCHVU008, OCHÚ Volovské vrchy SKCHVU036, OCHÚ Malá Fatra SKCHVU013, OCHÚ Poľana SKCHVU022, OCHÚ Slovenský Raj SKCHVU053, OCHÚ Levočské vrchy SKCHVU051 i OCHÚ Strážovské vrchy SKCHVU028), Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom na mocy art. 6 ust. 2 w związku z art. 7 dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory,
poprzez niepodjęcie specjalnych środków ochronnych w odniesieniu do siedliska głuszca zwyczajnego w ramach OCHÚ Nízke Tatry SKCHVU018, OCHÚ Tatry SKCHVU030, OCHÚ Veľká Fatra SKCHVU033, OCHÚ Muránska planina-Stolica SKCHVU017, OCHÚ Volovské vrchy SKCHVU036, OCHÚ SKCHVU013 Malá Fatra i OCHÚ Levočské vrchy SKCHVU051, wyznaczonych do ochrony tego gatunku w celu zapewnienia jego przetrwania oraz reprodukcji na obszarze jego występowania, Republika Słowacka uchybiła zobowiązaniom na mocy art. 4 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa2 oraz
Republika Słowacka zostaje obciążona kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z art. 6 ust. 3 dyrektywy siedliskowej każdy plan lub przedsięwzięcie, które nie jest bezpośrednio związane z zagospodarowaniem terenu lub nie jest konieczne do tego zagospodarowania, ale które może na ten teren w istotny sposób wpływać, podlega odpowiedniej ocenie jego skutków dla danego terenu z punktu widzenia założeń jego ochrony. Właściwe władze krajowe mogą w świetle wniosków z tej oceny skutków dla danego terenu wyrazić zgodę na plan lub przedsięwzięcie dopiero po upewnieniu się, że nie wpłynie on/ono niekorzystnie na dany teren. W Republice Słowackiej ustawa o ochronie przyrody i ustawa o lasach nie zapewniły tego, aby programy gospodarki leśnej i ich zmiany, incydentalne pozyskiwanie drewna oraz środki zapobiegania zagrożeniom dla lasów i eliminacji skutków szkód spowodowanych klęskami żywiołowymi podlegały odpowiedniej ocenie skutków dla obszarów sieci Natura 2000. W chwili upływu terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii nie została zapewniona prawidłowa transpozycja art. 6 ust. 3 w związku z art. 7 dyrektywy siedliskowej, co powoduje jak dotąd ciągłe problemy.
Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy siedliskowej państwa członkowskie podejmują odpowiednie działania w celu uniknięcia na specjalnych obszarach ochrony pogorszenia stanu siedlisk przyrodniczych i siedlisk gatunków, jak również w celu uniknięcia niepokojenia gatunków, dla których zostały wyznaczone takie obszary, o ile to niepokojenie może mieć znaczenie w stosunku do celów tej dyrektywy. Zgodnie z art. 7 dyrektywy siedliskowej przepis ten ma zastosowanie zarówno do terenów mających znaczenie dla Unii, jak i do obszarów specjalnej ochrony na podstawie dyrektywy ptasiej. Słowacja wyznaczyła na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy ptasiej 12 obszarów specjalnej ochrony dla ochrony głuszca zwyczajnego, który jest gatunkiem wymienionym w załączniku I do dyrektywy ptasiej. Słowacja nie podjęła jednak odpowiednich działań w celu uniknięcia pogorszenia stanu siedlisk głuszca zwyczajnego i w celu uniknięcia znacznego niepokojenia tego gatunku na tych 12 obszarach specjalnej ochrony.
Republika Słowacka była zobowiązana na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy ptasiej do ustanowienia specjalnych środków na 12 obszarach specjalnej ochrony wyznaczonych do ochrony głuszca zwyczajnego, w tym do określenia szczegółowych celów ochrony. W chwili upływu terminu wyznaczonego w uzasadnionej opinii oraz w chwili wniesienia niniejszej skargi Republika Słowacka jeszcze nie przyjęła programów wsparcia dla obszarów chronionych na podstawie ustawy o ochronie przyrody dla siedlisk głuszca zwyczajnego w 7 obszarach specjalnej ochrony.
____________
1 Dz.U. 1992, L 206, s. 7; wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 15, t. 2, s. 102.
2 Dz.U. 2010, L 20, s. 7.