Αναίρεση που άσκησε στις 10 Σεπτεμβρίου 2008 η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 8 Ιουλίου 2008 στην υπόθεση F-76/07, Birkhoff κατά Επιτροπής

(Υπόθεση Τ-377/08 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: J. Currall και B. Eggers)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Gerhard Birkhoff (Weitnau, Γερμανία)

Αιτήματα του αναιρεσείοντος/της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 8 Ιουλίου 2008 στην υπόθεση F-76/07, Birkhoff κατά Επιτροπής·

να καταδικάσει τον αναιρεσίβλητο στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης καθώς και στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναιρέσεως στρέφεται κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 8 Ιουλίου 2008 στην υπόθεση F-76/07, με την οποία ακυρώθηκε η επί της διοικητικής ενστάσεως του αναιρεσιβλήτου εκδοθείσα απόφαση του Γραφείου Εκκαθάρισης Εξόδων, περί μη επιστροφής των δαπανών για την αγορά νέου αναπηρικού αμαξιδίου δύο έτη μετά την τελευταία αγορά, για τον λόγο ότι δεν συνέτρεχε λόγος για τη νέα αγορά.

Προς στήριξη της αίτησής της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει, πρώτον, ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αναπροσδιορίζει, κατά παράβαση του ισχύοντος κοινοτικού δικαίου, το περιθώριο εκτιμήσεως που διαθέτει ο ιατρός-σύμβουλος και το ιατρικό συμβούλιο, καθόσον, σύμφωνα με την απόφαση αυτή, μόνον τα ανεξάρτητα υγειονομικά όργανα δύνανται να έχουν τέτοιο περιθώριο εκτιμήσεως.

Δεύτερον, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αρνείται να αναγνωρίσει έστω και παραμικρή σπουδαιότητα στις γνώμες που διατυπώνει το ιατρικό συμβούλιο, οι οποίες στην πράξη, κατά την εκτίμηση της αναγκαιότητας των δαπανών, είναι σημαντικές, στο μέτρο που η απόφαση αυτή εκθέτει ότι το εν λόγω όργανο δεν έχει παρά συμβουλευτικό ρόλο ενώ οι γνώμες του δεν δημοσιεύονται. Τούτο αντίκειται στην πάγια νομολογία όσον αφορά την κοινή κανονιστική ρύθμιση σχετικά με την κάλυψη των κινδύνων ασθενείας των υπαλλήλων του Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ως είχε στις 22 Μαρτίου 2004. Επίσης, κατά την αναιρεσείουσα, οι εν λόγω γνώμες καλύπτονται από μαχητό τεκμήριο όσον αφορά την αναγκαιότητα των δαπανών.

Επιπλέον, η αναιρεσείουσα προβάλλει παραποίηση των πραγματικών περιστατικών ή πλάνη ως προς τον νομικό χαρακτηρισμό των περιστατικών αυτών και του αντικειμένου της διαφοράς καθώς και παράβαση του καθήκοντος αιτιολογήσεως της αποφάσεως, δεδομένου ότι ένα ουσιώδες τμήμα της απόφασης που εκδόθηκε επί της διοικητικής ενστάσεως κρίθηκε ως ανύπαρκτο.

____________