Sprawa T-189/08

Forum 187 ASBL

przeciwko

Komisji Europejskiej

Skarga o stwierdzenie nieważności – Pomoc państwa – System pomocy dotyczący centrów koordynacyjnych mających siedzibę w Belgii – Nowa decyzja Komisji wydana w następstwie stwierdzenia przez Trybunał częściowej nieważności – Stowarzyszenie – Brak interesu prawnego – Niedopuszczalność

Streszczenie wyroku

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Akty dotyczące ich bezpośrednio i indywidualnie – Skarga stowarzyszenia zawodowego, którego celem jest ochrona i reprezentowanie interesów swoich członków

(art. 230 akapit czwarty WE)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Osoby fizyczne lub prawne – Interes prawny – Skarga na decyzję Komisji z zakresu pomocy państwa

(art. 230 akapit czwarty WE)

1.      Skargi wniesione przez stowarzyszenia, którym powierzono zadanie obrony zbiorowych interesów ich członków, są dopuszczalne w trzech przypadkach, a mianowicie wtedy, gdy reprezentują one interesy przedsiębiorców, którzy sami mogą wnieść skargę, gdy różnią się od innych ze względu na to, iż kwestia dotyczy ich własnych interesów jako stowarzyszeń, w szczególności dlatego, iż akt, którego stwierdzenia nieważności się domagają, zmienił ich pozycję negocjacyjną, bądź gdy konkretny przepis prawny wyraźnie przyznaje im uprawnienia o charakterze proceduralnym.

(por. pkt 58)

2.      Skarga o stwierdzenie nieważności wniesiona przez osobę fizyczną lub prawną jest dopuszczalna jedynie w zakresie, w jakim osoba ta ma interes prawny w stwierdzeniu nieważności zaskarżonego aktu. Taki interes zakłada, że samo stwierdzenie nieważności zaskarżonego aktu będzie miało wiążące skutki prawne i że w wyniku skargi strona skarżąca będzie mogła uzyskać jakąś korzyść. Interes prawny musi istnieć i być aktualny, a podlega on ocenie według stanu na dzień wniesienia skargi. Musi on jednak trwać, pod rygorem umorzenia postępowania, do momentu wydania orzeczenia sądowego.

Niedopuszczalna jest skarga przedsiębiorstwa o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji ustanawiającej okres przejściowy w celu zakończenia korzystania z systemu pomocy, który został uznany za niezgodny ze wspólnym rynkiem, w sytuacji gdy nie posiada już ono ważnych z punku widzenia prawa krajowego zezwoleń, a zatem nie jest już zgodnie z prawem objęte systemem podatkowym, którego dotyczy ta decyzja. Stwierdzenie nieważności tej decyzji nie mogłoby mu bowiem przysporzyć żadnej korzyści.

(por. pkt 62, 63, 74, 79)