Language of document : ECLI:EU:C:2009:293

Sprawa C‑553/07

College van burgemeester en wethouders van Rotterdam

przeciwko

M.E.E. Rijkeboer

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Raad van State)

Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych – Dyrektywa 95/46/WE – Ochrona życia prywatnego – Usunięcie danych – Prawo dostępu do danych i informacji dotyczących odbiorców danych – Okres wykonywania prawa dostępu

Streszczenie wyroku

Zbliżanie ustawodawstw – Ochrona osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych – Dyrektywa 95/46

(dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 95/46, art. 12 lit. a))

Prawo do poszanowania życia prywatnego, o którym mowa w art. 1 ust. 1 dyrektywy 95/46 w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych implikuje, że osoba, której dane dotyczą, może upewnić się, iż te dane osobowe są przetwarzane prawidłowo oraz legalnie, to znaczy, w szczególności, że dotyczące jej dane podstawowe są prawidłowe i skierowane do uprawnionych odbiorców. Jak stanowi również motyw 41 dyrektywy, aby móc dokonać koniecznych weryfikacji, osoba, której dane dotyczą, musi mieć możliwość skorzystania z prawa dostępu do dotyczących jej danych, które poddane są przetwarzaniu.

Artykuł 12 lit. a) dyrektywy 95/46 nakłada na państwa członkowskie obowiązek ustanowienia prawa dostępu do informacji o odbiorcach lub kategorii odbiorców dotyczących jej danych osobowych oraz treści przekazanych danych nie tylko w odniesieniu do teraźniejszości, lecz również w odniesieniu do przeszłości. Do państw członkowskich należy określenie okresu przechowywania tej informacji oraz odpowiedniego dostępu do tej informacji, który stanowiłby rezultat właściwego wyważenia między, z jednej strony, interesem osoby, której dane dotyczą, w ochronie jej życia prywatnego, w szczególności za pośrednictwem prawa interwencji oraz prawa do wniesienia środka prawnego przewidzianych przez dyrektywę 95/46, a z drugiej strony – obciążeniem, jakie obowiązek przechowywania tej informacji reprezentuje dla administratora danych.

Uregulowanie ograniczające przechowywanie informacji o odbiorcach lub kategoriach odbiorców danych podstawowych oraz treści przekazanych danych do okresu jednego roku i ograniczające odpowiednio dostęp do tej informacji, podczas gdy dane podstawowe są przechowywane znacznie dłużej, nie stanowi rezultatu właściwego wyważenia rozpatrywanych interesów i obowiązków, chyba żeby zostało wykazane, że dłuższe przechowywanie tej informacji stanowiłoby nadmierne obciążenie dla administratora danych. Do sądu krajowego należy dokonanie niezbędnych weryfikacji.

(por. pkt 49, 70; sentencja)