Sprawa T‑855/16
Fertisac, SL
przeciwko
Europejskiej Agencji Chemikaliów
REACH – Opłata należna za rejestrację substancji – Ulga przyznana MŚP – Weryfikacja przez ECHA oświadczenia dotyczącego rozmiaru przedsiębiorstwa – Decyzja nakładająca należność administracyjną – Zalecenie 2003/361/WE – Przekroczenie pułapów finansowych – Pojęcie „powiązanego przedsiębiorstwa”
Streszczenie – wyrok Sądu (pierwsza izba) z dnia 7 marca 2018 r.
1. Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty podlegające zaskarżeniu – Pojęcie – Akty wywołujące wiążące skutki prawne – Faktura załączona do decyzji Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) odmawiającej obniżenia opłaty przyznanego małym i średnim przedsiębiorstwom i nakładającej należność administracyjną – Włączenie
(art. 263 TFUE; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1907/2006)
2. Skarga o stwierdzenie nieważności – Właściwość sądu Unii – Żądania stwierdzenia statusu małego i średniego przedsiębiorstwa skarżącego zamierzającego skorzystać z opłaty ulgowej w Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) –Niedopuszczalność
(art. 263 TFUE, 264 TFUE, 266 TFUE; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1907/2006)
3. Zbliżanie ustawodawstw – Rejestracja, ocena i udzielanie zezwoleń w zakresie chemikaliów – Rozporządzenie REACH – Opłaty i należności wnoszone na rzecz Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) – Ulga w opłacie przyznana małym i średnim przedsiębiorstwom – Określenie rozmiaru przedsiębiorstwa – Kryteria dotyczące liczby zatrudnionych osób i cech finansowych – Charakter kumulatywny
(rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1907/2006, art. 6 ust. 4; rozporządzenie Komisji nr 340/2008; zalecenie Komisji 2003/361, motyw 4 i załącznik, art. 2 ust. 1, art. 4 ust. 2)
1. Tylko akty wywołujące wiążące skutki prawne mogące naruszać interesy skarżącego poprzez istotną zmianę jego sytuacji prawnej stanowią akty mogące być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności. Ustalenie, czy akt, którego dotyczy zarzut nieważności, może być przedmiotem skargi, wymaga wzięcia pod uwagę jego istoty, forma zaś jest tu co do zasady bez znaczenia.
Tak jest w przypadku faktur załączonych do decyzji Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) zobowiązującej wnioskującego o rejestrację substancji do zapłaty salda opłaty mającej zastosowanie do dużych przedsiębiorstw oraz należności administracyjnej, przy czym kwoty odpowiadające tym dwóm pozycjom zostały wskazane w fakturach. W istocie ogólnie rzecz biorąc, załączniki są uznawane za część dokumentu, do którego są załączone, z tym skutkiem, że moc normatywna, która jest im przyznana, jest taka sama jak moc właściwa dla postanowień stanowiących treść dokumentu. Nic nie oddziela rzeczonej decyzji od zaskarżonych faktur, które, rozpatrywane łącznie, stanowią jeden akt złożony z dwóch części, mianowicie części administracyjnej (właściwa decyzja) i części rachunkowej (załączone do niej zaskarżone faktury), który to jeden akt stanowi stwierdzenie przez ECHA faktu, iż wymagane przez prawo dowody nie zostały przedstawione, i wyraża jej wolę wyciągnięcia z tego konsekwencji poprzez nałożenie na wnioskującego zobowiązań finansowych. Ten jeden akt wywołuje wiążące skutki prawne mogące wpłynąć na interesy wnioskującego, zmieniając w istotny sposób jego sytuację prawną, ponieważ jego konsekwencją jest to, że wnioskujący nie może skorzystać z opłaty ulgowej przysługującej małym i średnim przedsiębiorstwom i że musi zapłacić saldo opłaty mającej zastosowanie do dużych przedsiębiorstw oraz należność administracyjną przewidzianą w przepisach w takiej sytuacji.
(zob. pkt 18–21, 25–27)
2. W przypadku gdy do sądu Unii zostanie skierowane żądanie kwestionujące opłatę i należność administracyjną wymagane przez Europejską Agencję Chemikaliów (ECHA) od przedsiębiorstwa w wyniku błędu co do zadeklarowanej wielkości, sąd ten nie może wypowiedzieć się w przedmiocie uznania tego przedsiębiorstwa za małe i średnie przedsiębiorstwo, ponieważ takie stwierdzenie oznaczałoby, że sam zastępuje ECHA z naruszeniem art. 263 TFUE, 264 TFUE i 266 TFUE.
(zob. pkt 31)
3. Zobacz tekst orzeczenia.
(zob. pkt 42, 49, 50, 52)