Προσφυγή της 27ης Δεκεμβρίου 2013 – Ricoh Belgium κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-691/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ricoh Belgium NV (Vilvoorde, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: N. Braeckevelt και A. de Visscher, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να κηρύξει την προσφυγή παραδεκτή και βάσιμη·

να ακυρώσει την απόφαση του Συμβουλίου της 29ης Οκτωβρίου 2013 να μην αναθέσει στην NV Ricoh Belgium, αλλά σε άλλη εταιρεία, το τμήμα 4 της συμβάσεως «Αγορά ή μίσθωση ασπρόμαυρων πολυμηχανημάτων και συναφών υπηρεσιών συντηρήσεως στα κτίρια που χρησιμοποιούνται από τη Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης – αριθμός αναφοράς 2013/S 83-138901»·

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα διατυπώνει δύο λόγους ακυρώσεως.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλει παραβίαση της αρχής της διαφάνειας που διατυπώνεται στο άρθρο 15 ΣΛΕΕ, στο άρθρο 298 ΣΛΕΕ καθώς και στο άρθρο 102, παράγραφος 1, του κανονισμού 966/2012¹ .

Συγκεκριμένα, το καθού δοκίμασε την ταχύτητα των εκτυπωτών της προσφεύγουσας, μολονότι στην εφαρμοστέα συγγραφή υποχρεώσεων τίποτα δεν προβλεπόταν σχετικά, από το χρονικό σημείο θέσεώς τους σε λειτουργία και όχι στο χρονικό σημείο της μέγιστης αποδόσεώς τους. Έτσι, τα μέτρα/τιμές που αναφέρει η προσφορά της προσφεύγουσας διαφέρουν από τα μέτρα/τιμές που απορρέουν από τα αποτελέσματα των δοκιμών, τα οποία όμως είναι χαμηλότερα και, επομένως, οδηγούν σε χαμηλότερη βαθμολογία. Η προσφεύγουσα δεν δύναται να εξακριβώσει αν οι συσκευές του ανταγωνιστή της δοκιμάστηκαν υπό τις ίδιες (δυσμενείς) συνθήκες. Επιπλέον, η προσφεύγουσα μετά το πέρας των δοκιμών για αυτό το επιμέρους κριτήριο αναθέσεως (κριτήριο Γ «Τεχνική αξιολόγηση του εξοπλισμού βασισμένη σε δοκιμές») προέβη σε έναν υπολογισμό, καθόρισε ένα αποτέλεσμα και τα γνωστοποίησε στην προσφεύγουσα. Το αποτέλεσμα όμως αυτό (δηλαδή 41,2%) διαφέρει από το αποτέλεσμα που εμφαίνεται σε πίνακα της προσβαλλομένης αποφάσεως (δηλαδή 38,61%).

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλει παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, όπως η υποχρέωση αυτή απορρέει από το άρθρο 113, παράγραφος 2, του κανονισμού 966/2012 και από το άρθρο 161, παράγραφος 3, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 1268/2012² , καθώς και της υποχρεώσεως να ανατεθεί η σύμβαση στον υποβαλόντα την πλέον συμφέρουσα από οικονομικής απόψεως προσφορά, όπως η υποχρέωση αυτή απορρέει από το άρθρο 110, παράγραφος 2, του κανονισμού 966/2012 και από το άρθρο 149, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού 1268/2012.

Με τις συμπληρωματικές πληροφορίες που εκ των υστέρων γνωστοποιήθηκαν στην προσφεύγουσα, το καθού εξέθεσε ότι στην αρχή το ίδιο υπέπεσε σε σφάλμα και ότι τα αποτελέσματα των δοκιμών έπρεπε να συγκριθούν με τις προδιαγραφές που περιλαμβάνονται στη συγγραφή υποχρεώσεων (αντιγραφή και εκτύπωση 100 σελίδων το λεπτό) και όχι με τις προδιαγραφές που περιλαμβάνονται στην προσφορά της προσφεύγουσας (αντιγραφή και εκτύπωση 110 σελίδων το λεπτό).

Μολονότι το καθού εξηγεί αυτή τη λεγόμενη διόρθωση στην τελική βαθμολογία με το γεγονός ότι τα αποτελέσματα των δοκιμών έπρεπε να αξιολογηθούν με γνώμονα χαμηλότερη προδιαγραφή (σύγκριση με βάση το 100 και όχι με βάση το 110), παρά ταύτα κατά τρόπο ακατανόητο, (από αριθμητικής απόψεως) εντελώς ανορθολογικό –και επιπλέον χωρίς συγκεκριμένο υπολογισμό ή δικαιολογητικό λόγο– η προσφεύγουσα έφθασε ξαφνικά στο σημείο να λάβει χαμηλότερη βαθμολογία (38,61 μονάδες αντί 41,2 μονάδων, ενώ σαφώς μπορούσε να αναμένεται υψηλότερη βαθμολογία 44,3 μονάδων αν η σύγκριση είχε γίνει με τις προδιαγραφές της συγγραφής υποχρεώσεων).

Λαμβανομένης υπόψη της ελάχιστης συνολικής διαφοράς μεταξύ των δύο υποβαλόντων προσφορά για το τμήμα 4, δηλαδή 90,81 μονάδων για την άλλη εταιρεία έναντι 89,67 μονάδων για την προσφεύγουσα, η προσφεύγουσα, αν είχε γίνει ορθός υπολογισμός, έπρεπε να είχε επιλεγεί ως ο υποβαλών την πλέον συμφέρουσα από οικονομικής απόψεως προσφορά.

____________

¹ Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 1605/2002 του Συμβουλίου (ΕΕ L 298, σ. 1).

² Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 1268/2012 της Επιτροπής, της 29ης Οκτωβρίου 2012, σχετικά με τους κανόνες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) 966/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης (ΕΕ L 362, σ. 1).