ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(δεύτερο τμήμα)

της 28ης Ιανουαρίου 2013

Υπόθεση F‑95/12

Luigi Marcuccio

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Άρθρο 34, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας – Δικόγραφο προσφυγής το οποίο κατατέθηκε εμπροθέσμως διά τηλεομοιοτυπίας και υπεγράφη με σφραγίδα αναπαράγουσα την υπογραφή του δικηγόρου ή με άλλο τρόπο αναπαραγωγής – Εκπρόθεσμο της προσφυγής – Προδήλως απαράδεκτο»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο L. Marcuccio ζητεί, ιδίως, την ακύρωση της επιστολής της 7ης Οκτωβρίου 2011 με την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή του κοινοποίησε την απόφαση περί επιστροφής του ποσού 3 000 ευρώ, καθώς και τις μεταγενέστερες αποφάσεις της Επιτροπής περί διενέργειας κρατήσεων επί του επιδόματος αναπηρίας του για τους μήνες Ιανουάριο, Φεβρουάριο και Μάρτιο 2012, ποσού 506,88 ευρώ και δις 500 ευρώ αντίστοιχα. Της ταχυδρομικής καταθέσεως του δικογράφου της προσφυγής προηγήθηκε η αποστολή, διά τηλεομοιοτυπίας, τη 10η Σεπτεμβρίου 2012, εγγράφου παρουσιασθέντος ως αντιγράφου του εν λόγω δικογράφου προσφυγής.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Ο προσφεύγων φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

Ένδικη διαδικασία – Εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο – Τυπικά στοιχεία – Ιδιόχειρη υπογραφή δικηγόρου – Ουσιώδης τύπος αυστηρής εφαρμογής –Δικόγραφο της προσφυγής κατατεθέν διά τηλεομοιοτυπίας – Επίθεση υπογραφής του δικηγόρου με σφραγίδα ή με άλλο μέσο αναπαραγωγής – Η ημερομηνία παραλαβής της τηλεομοιοτυπίας δεν δύναται να ληφθεί υπόψη προς εκτίμηση της τηρήσεως της προθεσμίας προσφυγής – Εκπρόθεσμη κατάθεση του προσηκόντως υπογεγραμμένου δικογράφου της προσφυγής – Προδήλως απαράδεκτη προσφυγή

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 21· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 34 § 1· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91 § 3)

Η απαίτηση περί υπογραφής επί του εισαγωγικού της δίκης δικογράφου, η οποία δύναται να έχει τεθεί μόνον από τον εκπρόσωπο του διαδίκου κατά την έννοια του άρθρου 34, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, αποσκοπεί, για την ασφάλεια δικαίου, στη διασφάλιση της αυθεντικότητας του δικογράφου της προσφυγής και στον αποκλεισμό του κινδύνου να μην αποτελεί το έγγραφο αυτό, στην πραγματικότητα, το έργο του προς τούτο εξουσιοδοτημένου συντάκτη. Επομένως, η απαίτηση αυτή πρέπει να θεωρηθεί ουσιώδης τύπος και να αποτελέσει το αντικείμενο αυστηρής εφαρμογής, με συνέπεια η μη τήρησή της να συνεπάγεται το απαράδεκτο της προσφυγής. Συναφώς, ο έμμεσος και μηχανικός τρόπος «υπογραφής» που έγκειται στην επίθεση, επί του εισαγωγικού της δίκης δικογράφου, σφραγίδας αναπαράγουσας την υπογραφή του εντεταλμένου από τον προσφεύγοντα δικηγόρου δεν επιτρέπει, αφ’ εαυτού, τη διαπίστωση ότι οπωσδήποτε το επίμαχο διαδικαστικό έγγραφο υπογράφηκε οπωσδήποτε από τον ίδιο δικηγόρο.

Συνεπώς, δικόγραφο προσφυγής κατατεθέν διά τηλεομοιοτυπίας και υπογεγραμμένο με σφραγίδα που αναπαράγει την υπογραφή του δικηγόρου ή με άλλον τρόπο αναπαραγωγής δεν φέρει την πρωτότυπη υπογραφή του δικηγόρου του προσφεύγοντος, αντιθέτως προς όσα ορίζει το άρθρο 34, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης και πρέπει, για τον λόγο αυτό, να κηρυχθεί απαράδεκτο.

Έπεται ότι η ημερομηνία παραλαβής του εγγράφου αυτού που εστάλη διά τηλεομοιοτυπίας δεν δύναται να ληφθεί υπόψη για την εκτίμηση της τηρήσεως της προβλεπόμενης στο άρθρο 91, παράγραφος 3, του ΚΥΚ προθεσμίας και ότι το μόνο δικόγραφο προσφυγής που δύναται να ληφθεί συναφώς υπόψη είναι εκείνο που περιήλθε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης και επί του οποίου εμφανίζεται η ιδιόχειρη υπογραφή του δικηγόρου του προσφεύγοντος.

Εφόσον το εν λόγω δικόγραφο της προσφυγής περιέρχεται στη Γραμματεία μετά την εκπνοή της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής, πρέπει να θεωρηθεί εκπρόθεσμο, με αποτέλεσμα το απαράδεκτο της προσφυγής.

(βλ. σκέψεις 26, 27, 31 και 32)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 23 Μαΐου 2007, T–223/06 P, Κοινοβούλιο κατά Eistrup, σκέψεις 51 και 52