Προσφυγή της 11ης Αυγούστου 2008 - Ιταλία κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-305/08)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωπος: F. Arena, avvocato dello Stato)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει το άρθρο 1, του κανονισμού (ΕΚ) 530/2008 της Επιτροπής, της 12ης Ιουνίου 2008, για τη θέσπιση επειγόντων μέτρων όσον αφορά τα σκάφη γρι-γρι που αλιεύουν τόνο στον Ατλαντικό Ωκεανό, ανατολικά του γεωγραφικού μήκους 45°Δ, και στη Μεσόγειο ο οποίος δημοσιεύθηκε στην ΕΕ L 155 της 13ης Ιουνίου 2008, καθ' ό μέτρο απαγορεύει, αρχής γενομένης από τις 16 Ιουνίου 2008, την αλιεία τόνου στον Ατλαντικό Ωκεανό, ανατολικά του γεωγραφικού μήκους 45º Δ, και στη Μεσόγειο εκ μέρους των υπό ιταλική σημαία πλοίων και καθ' ό μέρος απαγορεύει στα πλοία αυτά να διατηρούν επί του σκάφους, να τοποθετούν σε κλωβούς για πάχυνση ή εκτροφή, να μεταφορτώνουν, να μεταβιβάζουν ή να εκφορτώνουν αποθέματα τόνου
να καταδικάσει την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Η Ιταλική Κυβέρνηση βάλλει ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κατά του άρθρου 1 του κανονισμού (ΕΚ) 530/2008 της Επιτροπής, της 12ης Ιουνίου 2008, για τη θέσπιση επειγόντων μέτρων όσον αφορά τα σκάφη γρι-γρι που αλιεύουν τόνο στον Ατλαντικό Ωκεανό, ανατολικά του γεωγραφικού μήκους 45°Δ, και στη Μεσόγειο, ο οποίος δημοσιεύθηκε στην ΕΕ. L 155 της 13ης Ιουνίου 2008.
Η προσφυγή στηρίζεται σε πέντε λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο βαλλόμενος κανονισμός στερείται παντελώς αιτιολογήσεως, καθόσον ο ισχυρισμός περί εξαντλήσεως εκ μέρους του ιταλικού στόλου των ιδίων αλιευτικών δυνατοτήτων στις 16 Ιουνίου 2008 δεν εδράζεται σε κανένα άλλο επιχείρημα πλην της απλής αναφοράς ορισμένων, μη προσδιοριζόμενων, στοιχείων ευρισκομένων στην κατοχή της Επιτροπής και του περιεχομένου (επίσης αγνώστου) των εκθέσεων των επιθεωρητών της.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα επικαλείται υπέρβαση εξουσίας, θεωρώντας ότι η Επιτροπή εξέδωσε το επείγον μέτρο που προβλέπει το άρθρο 7 του κανονισμού (ΕΚ) 2371/2002 του Συμβουλίου, όχι λόγω της συνδρομής των προβλεπομένων από τον εν λόγω κανόνα προϋποθέσεων αλλά με διαφορετικό σκοπό, ήτοι να παρέμβει επί της ουσίας σε επίπεδο ορισμένων, φερόμενων, αθετήσεων εκ μέρους του κράτους μέλους των υποχρεώσεων που αυτό υπέχει δυνάμει του κανονισμού (ΕΚ) 1559/2007 του Συμβουλίου.
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, καταγγέλλεται η παράβαση των άρθρων 7 και 26 του κανονισμού 2371/2002, καθόσον, σύμφωνα με τα λεγόμενα της προσφεύγουσας, τα πραγματικά προαπαιτούμενα που παραθέτει η Επιτροπή τής παρέχουν το πολύ τη δυνατότητα να θεσπίσει μέτρα κατά την έννοια του προαναφερθέντος άρθρου 26 (τηρουμένης της προβλεπόμενης από την εν λόγω διάταξη διαδικασίας) και όχι του άρθρου 7.
Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η βαλλόμενη πράξη φέρει το στίγμα της παραποιήσεως των πραγματικών περιστατικών, καθόσον από τα στοιχεία των ιταλικών αρχών που διαβιβάστηκαν στην Επιτροπή προκύπτει ότι, ακόμη και κατά τον χρόνο που ακολούθησε την ημερομηνία εκδόσεως του βαλλόμενου κανονισμού, η ποσότητα του αλιευθέντος από τα ιταλική σημαία πλοία τόνου ήταν κατώτερη από το 50 % της χορηγηθείσας ποσοστώσεως, οπότε τα υποτιθέμενα πραγματικά περιστατικά επί των οποίων στηρίζεται το αμφισβητούμενο μέτρο (υπέρβαση της αλιευτικής δυνατότητας του ιταλικού στόλου) είναι ανυπόστατα.
Με τον πέμπτο και τελευταίο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα καταγγέλλει την έλλειψη αιτιολογήσεως επί της ουσίας, όσον αφορά τις παραβιάσεις του κανονισμού 1559/2007, οι οποίες, με τη σειρά τους, διατυπώνονται αορίστως με το προσβαλλόμενο μέτρο, χωρίς αναφορά της φύσεως αυτών και των στοιχείων δυνάμει των οποίων συνήχθη το συμπέρασμα της αθετήσεως εκ μέρους του προσφεύγοντος κράτους μέλους των υποχρεώσεων που απορρέουν από τον προπαρατεθέντα κανονισμό.
____________