Language of document :

Αναίρεση που άσκησε την 1η Μαρτίου 2021 ο Lukáš Wagenknecht κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 17 Δεκεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-350/20, Wagenknecht κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-130/21 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Lukáš Wagenknecht (εκπρόσωπος: A. Koller, advokátka)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει στο σύνολό της τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου στην υπόθεση T-350/20, Wagenknecht κατά Επιτροπής·

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση του καθήκοντος αμεροληψίας, λόγω ύπαρξης σύγκρουσης συμφερόντων στο πρόσωπο του δικαστή του Γενικού Δικαστηρίου J. Laitenberger, η οποία προκύπτει, πρώτον, από το γεγονός ότι έως το 2019 ο εν λόγω δικαστής ασκούσε καθήκοντα Γενικού Διευθυντή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και, δεύτερον, από το γεγονός ότι το έτος 2018, ενόσω κατείχε τη θέση αυτή, στο πλαίσιο επικοινωνίας με τον αναιρεσείοντα, εξέφρασε μέσω του εκπροσώπου του δημοσίως την άποψη ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα έπρεπε να αποφύγει την εξέταση πιθανόν παράνομης κρατικής ενίσχυσης στην Agrofert Group. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί αντικειμενικά την εντύπωση ύπαρξης σύγκρουσης συμφερόντων στο πρόσωπο του δικαστή J. Laitenberger, ανεξαρτήτως παραβιάσεως συγκεκριμένου σχετικού κανόνα.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας των δικαστών του Γενικού Δικαστηρίου, η οποία συνάγεται από το γεγονός ότι δεν ήταν σε θέση να διακρίνουν τη θεμελιώδη σημασία της υπόθεσης σε σχέση με τη βασική θεσμική λειτουργία της ΕΕ και τις θεμελιώδεις αξίες της και να προσαρμόσουν τη διαδικασία και τη σχετική διάταξη ως προς τις πτυχές αυτές.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παράβαση εκ μέρους του όγδοου τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου του καθήκοντος ανεξαρτησίας, λόγω του ότι αυτό τάχθηκε ακρίτως υπέρ της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία αποσκοπεί στην αποφυγή ουσιαστικού ελέγχου των πράξεων των δημοσίων οργάνων, και έχει πρακτικά εγκαταλείψει τον δικαστικό έλεγχο των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όσον αφορά την υποχρέωση που υπέχουν να μεριμνούν για την εφαρμογή της απαγόρευσης καταστάσεων σύγκρουσης συμφερόντων σε σχέση με τον προϋπολογισμό της ΕΕ.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται άρνηση εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου να παράσχει στον αναιρεσείοντα πρόσβαση στη δικαιοσύνη, καθόσον δεν επιτρέπει την επιβολή κυρώσεων σε δημόσια όργανα της ΕΕ, περιλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην περίπτωση που αυτά έχουν παραβιάσει συγκεκριμένες διατάξεις του δικαίου της ΕΕ και θεμελιώδεις αξίες της. Η παρεμπόδιση των πολιτών της ΕΕ και των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους να στρέφονται κατά των εν λόγω οργάνων με την άσκηση προσφυγής κατά παραλείψεως συνιστά «αρνησιδικία».

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος του αναιρεσείοντος στη ζωή, καθόσον το Γενικό Δικαστήριο δεν εξέτασε τον αποδεδειγμένο ισχυρισμό του ότι η ζωή του απειλείται λόγω της διεκδίκησης δικαιωμάτων ενώπιον του Δικαστηρίου τα οποία αφορούν, αν και εμμέσως, κατάσταση σύγκρουσης συμφερόντων στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού της Τσεχικής Δημοκρατίας Andrej Babiš.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη κατά το άρθρο 6, παράγραφος 1, ΕΣΔΑ και το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λόγω, πρώτον, μη εκτίμησης της πλειονότητας των επιχειρημάτων του αναιρεσείοντος καθόσον αυτά αγνοήθηκαν από ποσοτικής και ποιοτικής απόψεως, δεύτερον, εσφαλμένης εκτίμησης ορισμένων επιχειρημάτων του, υπό την έννοια της θετικής ή αρνητικής παρερμηνείας τους, και, τρίτον, παντελούς απουσίας εκτίμησης της επιχειρηματολογίας του.

Με τον έβδομο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παραβίαση της θεμελιώδους αξίας της δημοκρατίας, για τον λόγο ότι η γενική κωλυσιεργία των θεσμικών οργάνων της Ένωσης να επιλύσουν το ζήτημα της σύγκρουσης συμφερόντων που συντρέχει στο πρόσωπο του Τσέχου Πρωθυπουργού λειτουργεί προς όφελός τους, καθώς διευκολύνει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και άλλα κράτη μέλη να «αποσπάσουν τη συναίνεση» της Τσεχικής Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όσον αφορά ζητήματα από τα οποία έλκουν συμφέρον τα συγκεκριμένα κράτη μέλη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όχι όμως και η Τσεχική Δημοκρατία, γεγονός το οποίο μειώνει στην πράξη τον αριθμό των ψήφων που διαθέτει στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο η Τσεχική Δημοκρατία ως κράτος μέλος.

Με τον όγδοο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται προσβολή εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου της θεμελιώδους αξίας του κράτους δικαίου, καθόσον αυτό επισημαίνει ότι τα μέλη των κοινοβουλίων των κρατών μελών δεν έχουν συμφέρον να θέτουν στο Δικαστήριο ζήτημα τηρήσεως από το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ (η Επιτροπή) των υποχρεώσεων που υπέχει βάσει δεσμευτικών νομοθετικών πράξεων της ΕΕ και ότι οι φορολογούμενοι πολίτες της ΕΕ δεν έχουν συμφέρον να θέτουν στο Δικαστήριο, μέσω εκλεγμένου αντιπροσώπου, προέδρου της διαρκούς επιτροπής της Τσεχικής Δημοκρατίας, ζήτημα ελέγχου της νομιμότητας κατανομής των δημόσιων πόρων, καθώς και ζητήματα που αφορούν το κατά πόσο το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ (η Επιτροπή) τηρεί τους κανόνες περί ορθής κατανομής πόρων που προέρχονται από χρήματα των φορολογουμένων και μεριμνά ώστε οι εν λόγω κανόνες να εφαρμόζονται.

Με τον ένατο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται προσβολή εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου της θεμελιώδους αξίας της ισότητας ενώπιον του νόμου, καθώς η ΕΕ παύει πλέον να αποτελεί διεθνή οργανισμό ο οποίος σέβεται την εν λόγω αξία αν, όπως ισχυρίστηκε η Επιτροπή και επιβεβαίωσε το Γενικό Δικαστήριο, ορισμένα πρόσωπα και όργανα (εθνικά) δεσμεύονται από το άρθρο 61 του Δημοσιονομικού Κανονισμού1 και από το άρθρο 325, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, ενώ άλλα πρόσωπα (οι Επίτροποι) και θεσμικά όργανα (η Επιτροπή) πρακτικά δεν δεσμεύονται, δεδομένου ότι δεν υπάρχει πρόσωπο το οποίο θα μπορούσε να προσφύγει κατ’ αυτών ενώπιον του Δικαστηρίου εάν παραβίαζαν τα εν λόγω άρθρα διά παραλείψεως, υπό την έννοια της μη τήρησης των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτά.

Με τον δέκατο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται προσβολή της θεμελιώδους αξίας του κράτους δικαίου, για τον λόγο ότι η άρνηση ανάληψης δράσης, η οποία παραβιάζει τις θεμελιώδεις αξίες της ΕΕ, δεν μπορεί να θεραπευθεί με τη συνεχιζόμενη άρνηση της Επιτροπής να προβεί σε ορισμένες ενέργειες.

Με τον ενδέκατο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται παραβίαση αρχών οι οποίες διέπουν τα νομικά συστήματα όλων των κρατών μελών, και συγκεκριμένα παραβίαση της αρχής απαγόρευσης σύγκρουσης συμφερόντων όσον αφορά δημόσιους λειτουργούς, περιλαμβανομένων των μελών της κυβέρνησης, γεγονός το οποίο συνεπάγεται και την αποτελεσματική εφαρμογή της, η οποία προϋποθέτει περαιτέρω τη δυνατότητα προσώπου το οποίο έχει συμφέρον διαφορετικό από το συμφέρον θεσμικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, να ασκεί προσφυγή κατά παραλείψεως της τελευταίας για τον σκοπό της αποτελεσματικής εφαρμογής της απαγόρευσης σύγκρουσης συμφερόντων.

____________

1 Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2018, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης, την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΕ) αριθ. 1296/2013, (ΕΕ) αριθ. 1301/2013, (ΕΕ) αριθ. 1303/2013, (ΕΕ) αριθ. 1304/2013, (ΕΕ) αριθ. 1309/2013, (ΕΕ) αριθ. 1316/2013, (ΕΕ) αριθ. 223/2014, (ΕΕ) αριθ. 283/2014 και της απόφασης αριθ. 541/2014/ΕΕ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 (ΕΕ 2018, L 193, σ. 1).