Language of document :

Προσφυγή της 29ης Σεπτεμβρίου 2006 - Bouis κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-113/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Didier Bouis (Overijse, Βέλγιο) και λοιποί (εκπρόσωποι: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και E. Marchal, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

να διαπιστώσει την έλλειψη νομιμότητας του άρθρου 13 των γενικών εκτελεστικών διατάξεων του άρθρου 45 του ΚΥΚ (ΓΕΔ),

να ακυρώσει τον κατάλογο των προακτέων υπαλλήλων, καθώς και τον κατάλογο των υπαλλήλων που προήχθησαν στον βαθμό A*13 στο πλαίσιο της περιόδου προαγωγών 2005, καθόσον τα ονόματα των προσφευγόντων δεν περιλαμβάνονται στους καταλόγους αυτούς,

να ακυρώσει τις αποφάσεις περί χορηγήσεως στους προσφεύγοντες προσωρινών μορίων προτεραιότητας, καθόσον αυτά περιορίζονται σε ένα μόριο ανά έτος αρχαιότητας στον βαθμό, με ανώτατο όριο τα 7 μόρια, χωρίς συνεκτίμηση των πραγματικών προσόντων,

να ακυρώσει τις αποφάσεις περί μη χορηγήσεως στους προσφεύγοντες ούτε των μορίων προτεραιότητας που χορηγήθηκαν από τους διευθυντές και τους γενικούς διευθυντές ούτε των μορίων που χορηγήθηκαν από τις επιτροπές προαγωγών, ιδίως, ως αναγνώριση των καθηκόντων που ασκήθηκαν προς το συμφέρον του θεσμικού οργάνου για τις περιόδους προαγωγών 2003 2004,

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι οι προσβαλλόμενες αποφάσεις λαμβάνουν εσφαλμένα υπόψη το περιεχόμενο του άρθρου 45 του ΚΥΚ, που επιβάλλει στην αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να επιλέγει τους προακτέους υπαλλήλους, ουσιαστικά, βάσει της συγκριτικής εκτίμησης των προσόντων τους.

Οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται επίσης ότι το άρθρο 13 των ΓΕΔ, όπως το ερμήνευσε και το εφάρμοσε η Επιτροπή, είναι παράνομο, στον βαθμό που λαμβάνει εσφαλμένα υπόψη το περιεχόμενο της διατάξεως που υποτίθεται ότι διευκρινίζει, καθώς και τη γενική αρχή της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων.

____________