Sprawa C‑544/15

Sahar Fahimian

przeciwko

Bundesrepublik Deutschland

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Berlin)

Odesłanie prejudycjalne – Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości – Dyrektywa 2004/114/WE – Artykuł 6 ust. 1 lit. d) – Warunki przyjmowania obywateli państw trzecich – Odmowa przyjęcia – Pojęcie „zagrożenia dla bezpieczeństwa publicznego” – Zakres uznania

Streszczenie – wyrok Trybunału (wielka izba) z dnia 4 kwietnia 2017 r.

Kontrole graniczne, azyl i imigracja – Polityka imigracyjna – Przyjmowanie obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie – Dyrektywa 2004/114 – Warunki ogólne dopuszczenia – Brak zagrożenia dla porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego lub zdrowia publicznego – Swoboda uznania przyznana właściwym organom krajowym – Odmowa przyjęcia obywatela państwa trzeciego, który jest absolwentem uniwersytetu objętego środkami ograniczającymi Unii – Dopuszczalność – Przesłanki – Kontrola sądowa tej odmowy – Przesłanki

(dyrektywa Rady 2004/114, art. 6)

Artykuł 6 ust. 1 lit. d) dyrektywy Rady 2004/114/WE z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie warunków przyjmowania obywateli państw trzecich w celu odbywania studiów, udziału w wymianie młodzieży szkolnej, szkoleniu bez wynagrodzenia lub wolontariacie należy interpretować w ten sposób, że właściwe organy krajowe dysponują szerokim zakresem uznania w celu zweryfikowania – w świetle wszystkich istotnych okoliczności charakteryzujących sytuację obywatela państwa trzeciego wnioskującego o wydanie wizy w celu odbywania studiów – czy obywatel ów stanowi zagrożenie, nawet jedynie potencjalne, dla bezpieczeństwa publicznego. W ramach takiej oceny należy uwzględnić nie tylko indywidualne zachowanie wnioskodawcy, lecz także inne okoliczności, związane w szczególności z jego karierą zawodową.

Przepis ten należy także interpretować w ten sposób, że nie stoi on na przeszkodzie temu, aby właściwe organy krajowe odmówiły przyjęcia na terytorium danego państwa członkowskiego, dla takich celów, obywatela państwa trzeciego, który jest absolwentem uniwersytetu objętego środkami ograniczającymi Unii ustanowionymi ze względu na istotny poziom zaangażowania tego uniwersytetu na rzecz rządu irańskiego w dziedzinie wojskowej lub w dziedzinach powiązanych i który to obywatel zamierza prowadzić w tym państwie członkowskim badania w dziedzinie wrażliwej dla bezpieczeństwa publicznego, gdy informacje, jakimi dysponują te organy, uzasadniają obawę, iż wiedza, jaką zdobędzie ta osoba w ramach badań, może następnie zostać wykorzystana dla celów sprzecznych z bezpieczeństwem publicznym. Sąd krajowy rozpatrujący skargę na decyzję właściwych organów krajowych w sprawie odmowy wydania żądanej wizy powinien ustalić, czy ta decyzja opiera się na wystarczającym uzasadnieniu i wystarczająco solidnej podstawie faktycznej.

(zob. pkt 40, 50; sentencja)