Προσφυγή της 1ης Φεβρουαρίου 2021 – Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Βασιλείου του Βελγίου

(Υπόθεση C-60/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: W. Roels, V. Uher)

Καθού: Βασίλειο του Βελγίου

Αιτήματα

Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

να διαπιστώσει ότι το Βασίλειο του Βελγίου, διατηρώντας σε ισχύ διατάξεις κατά τις οποίες:

αρνείται την έκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα των προσόδων διατροφής ή των κεφαλαίων που αντικαθιστούν τις προσόδους αυτές και των συμπληρωματικών προσόδων στους οφειλέτες προσόδων που δεν είναι κάτοικοι Βελγίου και οι οποίοι πραγματοποιούν εκεί λιγότερο από το 75 % του επαγγελματικού εισοδήματός τους, ενώ δεν μπορούν να τύχουν της ίδιας έκπτωσης στο κράτος μέλος κατοικίας τους λόγω του χαμηλού εισοδήματος που πραγματοποιούν στο τελευταίο κράτος μέλος,

παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 45 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) και 28 της Συμφωνίας για τον για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ), και

να καταδικάσει το Βασίλειο του Βελγίου στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η Επιτροπή προβάλλει έναν μόνο λόγο ακυρώσεως στηριζόμενο στο ότι η επίμαχη νομοθεσία είναι ικανή να αποτρέψει τους φορολογούμενους κατοίκους αλλοδαπής από την άσκηση των θεμελιωδών ελευθεριών που κατοχυρώνονται από τις Συνθήκες και ειδικότερα από την άσκηση της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων η οποία προβλέπεται από το άρθρο 45 ΣΛΕΕ και το άρθρο 28 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ.

Συγκεκριμένα, υποκείμενος στον φόρο ο οποίος είναι κάτοικος αλλοδαπής και δεν πραγματοποιεί στο Βέλγιο τουλάχιστον 75 % του φορολογητέου επαγγελματικού εισοδήματός του και ο οποίος δεν δύναται ουσιαστικά να εκπέσει τις προσόδους διατροφής στο κράτος μέλος κατοικίας του, λόγω έλλειψης επαρκούς φορολογητέου εισοδήματος στο εν λόγω κράτος, δεν έχει, βάσει της βελγικής νομοθεσίας, τη δυνατότητα να τύχει οποιασδήποτε εκπτώσεως των προσόδων αυτών. Ωστόσο, από τη νομολογία του Δικαστηρίου και ιδίως από την απόφαση της 10ης Μαΐου 2012 στην υπόθεση C-39/10, Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Εσθονίας προκύπτει ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, στο κράτος μέλος απασχόλησης απόκειται να λάβει υπόψη την προσωπική και οικογενειακή κατάσταση του υποκειμένου στον φόρο ο οποίος είναι κάτοικος αλλοδαπής.

____________