POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 11 grudnia 2014 r.

Sprawa T‑283/08 P-DEP

Pavlos Longinidis

przeciwko

Europejskiemu Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (Cedefop)

Postępowanie – Ustalenie kosztów – Wynagrodzenie adwokata – Reprezentacja organu Unii przez adwokata – Wynagrodzenie ryczałtowe – Koszty podróży i pobytu pełnomocnika będącego członkiem personelu – Koszty przekładów – Koszty podlegające zwrotowi – Sytuacja materialna skarżącego

Przedmiot:      Wniosek o ustalenie kosztów złożony na podstawie art. 9 załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przez Pavlosa Longinidisa w następstwie wyroku z dnia 7 lipca 2011 r., Longinidis/Cedefop (T‑283/08 P, Zb.Orz.SP, EU:T:2011:338).

Orzeczenie:      Całkowita kwota kosztów, jakie Pavlos Longinidis jest zobowiązany zwrócić Europejskiemu Centrum Rozwoju Kształcenia Zawodowego (Cedefop), zostaje ustalona na 6300 EUR.

Streszczenie

1.      Postępowanie sądowe – Koszty – Spór w zakresie kosztów podlegających zwrotowi – Pojęcie – Brak wymogu odmowy uwzględnienia wniosku o zwrot kosztów przez stronę obciążoną kosztami

(regulamin postępowania przed Sądem, art. 92 § 1)

2.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Pojęcie – Okoliczności, jakie należy wziąć pod uwagę – Sytuacja materialna strony obciążonej kosztami – Wyłączenie

[regulamin postępowania przed Sądem, art. 91, b)]

3.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Niezbędne wydatki poczynione przez strony – Pojęcie – Honoraria wypłacane przez instytucję, organ lub jednostkę organizacyjną Unii ich adwokatowi –Włączenie – Naruszenie zasady równego traktowania skarżących z powodu skorzystania z usług adwokata w niektórych sprawach, a w innych nie – Brak

[statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 19 akapit pierwszy, art. 53 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Sądem, art. 91 lit. b)]

4.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Ustalenie dokonane na podstawie precyzyjnych wskazówek dostarczonych przez wnioskodawcę lub w ich braku na podstawie zasady słuszności przez sąd Unii – Ryczałtowy charakter wynagrodzenia adwokata – Brak wpływu na swobodną ocenę sądu Unii

[regulamin postępowania przed Sądem, art. 91 lit. b)]

5.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Pojęcie – Udział kilku adwokatów – Przesłanka – Istnienie szczególnych okoliczności

[regulamin postępowania przed Sądem, art. 91 lit. b)]

6.      Postępowanie sądowe – Koszty – Ustalenie – Koszty podlegające zwrotowi – Pojęcie – Niezbędne wydatki poczynione przez strony – Koszty tłumaczeń zewnętrznych dotyczące tłumaczenia pism procesowych składanych przez instytucje – Wyłączenie

[rozporządzenie Rady nr 1, zmienione rozporządzeniem nr 517/2013, art. 1; regulamin postępowania przed Sądem, art. 35 § 3, art. 43 § 2, art. 91 lit. b)]

1.      Zgodnie z art. 92 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem w razie sporu dotyczącego kosztów podlegających zwrotowi Sąd, na wniosek zainteresowanej strony i po wysłuchaniu uwag strony przeciwnej, wydaje postanowienie niepodlegające zaskarżeniu.

Tym samym, aby uniknąć pozbawienia skuteczności (d’effet utile) przewidzianego w tym przepisie postępowania, którego celem jest wydanie ostatecznego orzeczenia w sprawie kosztów postępowania, nie można przyjąć, że spór w rozumieniu tego artykułu powstaje tylko w przypadku, gdy strona, do której strona wygrywającą sprawę skierowała żądanie zwrotu poniesionych przez siebie kosztów, sprzeciwia się temu żądaniu w sposób wyraźny i całkowity.

(zob. pkt 12, 13)

Odesłanie

Sąd, postanowienie z dnia 25 marca 2014 r., Marcuccio/Komisja, T‑126/11 P-DEP, EU:T:2014:171, pkt 13

2.      Z art. 91 lit. b) regulaminu Sądu wynika, że koszty podlegające zwrotowi ograniczają się, po pierwsze, do tych, które zostały poniesione w związku z postępowaniem przed Sądem, a po drugie, do tych, które były w tym celu niezbędne. W tym względzie Sąd winien dokonać swobodnej oceny danych zebranych w sprawie, mając na uwadze przedmiot i charakter sporu, jego znaczenie dla prawa Unii, jak również stopień trudności sprawy, nakład pracy, jakiego wymagało postępowanie sporne od uczestniczących w nim adwokatów, pełnomocników lub doradców skarżącego, oraz interesy ekonomiczne, jakie strony miały w tym sporze. Ustalając koszty podlegające zwrotowi, Sąd bierze pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy do chwili wydania postanowienia ustalającego koszty, w tym niezbędne wydatki związane z postępowaniem w sprawie ustalenia kosztów.

W tym względzie należy stwierdzić, że sytuacja materialna strony, którą obciążono kosztami, nie wchodzi w skład kryteriów, w świetle których sąd Unii określa wysokość kosztów podlegających zwrotowi w ramach postępowania w sprawie ustalenia kosztów.

(zob. pkt 19–21, 67)

Odesłanie

Sąd, postanowienia: z dnia 28 czerwca 2004 r., Airtours/Komisja, T‑342/99 DEP, Zb.Orz., EU:T:2004:192, pkt 18; z dnia 31 marca 2011 r., Tetra Laval/Komisja, T‑5/02 DEP i T‑80/02 DEP, EU:T:2011:129, pkt 53; z dnia 23 marca 2012 r., Kerstens/Komisja, T‑498/09 P-DEP, EU:T:2012:147, pkt 13–15

3.      Z art. 19 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości, mającego zastosowanie do postępowania przed Sądem na mocy art. 53 akapit pierwszy tego statutu, wynika, że instytucjom Unii Europejskiej, w odniesieniu do sposobu, w jaki chcą być reprezentowane lub wspierane przed sądem Unii, przysługuje swoboda decyzji o skorzystaniu ze wsparcia adwokata. Do celów stosowania wspomnianego przepisu należy utożsamić jednostki organizacyjne Unii ze wspomnianymi instytucjami.

Tym samym, o ile fakt, że jednostka organizacyjna Unii korzystała ze wsparcia pełnomocnika i adwokata zewnętrznego, nie ma znaczenia przy ocenie, czy te koszty ewentualnie podlegają zwrotowi, ponieważ co do zasady nic nie pozwala na ich wykluczenie, o tyle może mieć on wpływ na określenie wysokości kosztów poniesionych na potrzeby postępowania, które ostatecznie podlegają zwrotowi. Nie można w tym względzie mówić o naruszeniu zasady równego traktowania skarżących, jeżeli pozwana jednostka organizacyjna Unii postanawia w niektórych sprawach skorzystać z usług adwokata, podczas gdy w innych jest reprezentowana przez pełnomocników należących do jej personelu.

Każda inna ocena, uzależniająca możliwość żądania przez jednostkę organizacyjną Unii zwrotu całości lub części honorarium wypłaconego adwokatowi od wykazania obiektywnej konieczności skorzystania z jego usług, stanowiłaby w rzeczywistości pośrednie ograniczenie swobody gwarantowanej w art. 19 akapit pierwszy statutu Trybunału i oznaczałaby konieczność zastąpienia przez sąd Unii oceny instytucji i jednostek odpowiedzialnych za organizację ich służb swoją własną oceną. Takie zadanie nie jest zaś do pogodzenia ani z art. 19 akapit pierwszy statutu Trybunału, ani z prawem instytucji do decydowania o swojej wewnętrznej organizacji w kontekście prowadzenia spraw przed sądami Unii.

(zob. pkt 24–26)

Odesłanie

Trybunał, postanowienie z dnia 10 października 2013 r., CPVO/Schräder, C‑38/09 P-DEP, EU:C:2013:679, pkt 20–22 i przytoczone tam orzecznictwo

Sąd, postanowienie z dnia 28 maja 2013 r., Marcuccio/Komisja, T‑278/07 P-DEP, Zb.Orz., EU:T:2013:269, pkt 14, 15

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 28, 31)

Odesłanie

Sąd, ww. w pkt 25 postanowienie Marcuccio/Komisja, EU:T:2013:269, pkt 20; ww. w pkt 13 postanowienie Marcuccio/Komisja, EU:T:2014:171, pkt 31, 38 i przytoczone tam orzecznictwo

5.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 50)

Odesłanie

Sąd, postanowienie z dnia 20 stycznia 2014 r., Schönberger/Parlament, T‑186/11 DEP, EU:T:2014:40, pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo

6.      Koszty dotyczące przekładów, jakie instytucje i organy Unii mają obowiązek przedłożyć Sądowi na mocy art. 43 § 2 regulaminu postępowania, nie mogą być uznane za koszty podlegające zwrotowi. Zresztą Sąd wyłącznie w odniesieniu do interwenientów uznał, pod pewnymi warunkami, że koszty przekładu mają charakter niezbędny.

W tym względzie, w przypadku skargi wniesionej w języku greckim przeciwko organowi Unii, którego przedstawiciele nie władają tym językiem i skorzystali z usług zewnętrznego greckojęzycznego adwokata, skorzystanie ze wsparcia tego adwokata należy uznać za wystarczające do umożliwienia temu organowi pracy w ramach postępowania sądowego w języku greckim zgodnie z obowiązkami określonymi w art. 35 § 3 regulaminu postępowania przed Sądem i art. 1 rozporządzenia nr 1 w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, zmienionego rozporządzeniem nr 517/2013.  Przyjęcie, że koszty przekładu są kosztami podlegającemu zwrotowi, spowodowałoby dyskryminację ze względu na język, ponieważ takie koszty nie zostałyby poniesione przez organ Unii, gdyby skarżący wybrał inny język postępowania, którego znajomość ten organ posiada.

(zob. pkt 61, 62, 64)

Odesłanie

Trybunał, postanowienie z dnia 26 listopada 2004 r., EBI/De Nicola, C‑198/02 P(R)-DEP, EU:C:2004:754, pkt 21, 22

Sąd, postanowienie z dnia 18 kwietnia 2006 r., Euroalliages i in./Komisja, T‑132/01 DEP, EU:T:2006:112, pkt 46