Sprawa T‑315/17

Chantal Hebberecht

przeciwko

Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych

Służba publiczna – Urzędnicy – ESDZ – Obsadzanie stanowisk – Stanowisko szefa delegatury Unii Europejskiej w Etiopii – Decyzja odmowna w sprawie przedłużenia pełnienia służby na tym stanowisku – Interes służby – Obowiązek uzasadnienia – Równość traktowania

Streszczenie – wyrok Sądu (pierwsza izba) z dnia 27 listopada 2018 r.

1.      Urzędnicy – Organizacja służb – Obsadzanie stanowisk – Uznanie administracyjne – Zakres – Interes służby – Kontrola sądowa – Zakres

(regulamin pracowniczy, art. 7)

2.      Urzędnicy – Organizacja służb – Obsadzanie stanowisk – Rotacja urzędników oddelegowanych poza terytorium Unii – Uznanie administracyjne – Zakres – Interes służby – Decyzja odmawiająca szefowi delegatury przedłużenia okresu pełnienia przez niego służby – Zróżnicowanie dokonywane między wnioskującymi o przedłużenie – Naruszenie zasady równego traktowania – Brak

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 20, 21; regulamin pracowniczy urzędników, art. 7 ust. 1)

3.      Urzędnicy – Równość traktowania – Równość szans kobiet i mężczyzn – Zasadnicze znaczenie tej równości – Nieuwzględnienie w decyzji dotyczącej organizacji służb – Stwierdzenie nieważności tej decyzji

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 1d ust. 2, 3)

4.      Postępowanie sądowe – Pismo wszczynające postępowanie – Wymogi formalne – Określenie przedmiotu sporu – Zwięzłe przedstawienie powołanych zarzutów – Skarga o naprawienie szkód wyrządzonych przez instytucję Unii – Brak wskazówek co do charakteru i zakresu poniesionej szkody oraz związku przyczynowego – Niedopuszczalność

[statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21 akapit pierwszy; regulamin postępowania przed Sądem, art. 76 lit. d)]

1.      W dziedzinie polityki rotacji urzędników instytucjom przysługuje szeroki zakres uznania w zakresie organizacji ich służb w zależności od powierzonych im zadań oraz – mając na uwadze te zadania – w zakresie zatrudniania pozostającego do ich dyspozycji personelu, jednak pod warunkiem że odbywa się to w interesie służby i w poszanowaniu równoważności stanowisk pracy. Sprawując kontrolę nad decyzjami dotyczącymi organizacji służb, Sąd przy rozpatrywaniu wniesionej skargi powinien sprawdzić, czy organ powołujący utrzymał się w rozsądnych granicach i nie skorzystał z uznania w sposób oczywiście błędny. W celu stwierdzenia istnienia oczywistego błędu urzędnik powinien przedstawić dowody pozbawiające wiarygodności dokonaną przez administrację ocenę.

Co się tyczy interesu służby, wymaga on jej nieprzerwanego trwania, z tym skutkiem, że kontrola powinna dotyczyć również istnienia ewentualnych oczywistych błędów pozbawiających wiarygodności ocenę dokonaną przez organ powołujący. Jednakże rotacja personelu jest nieodłącznym elementem procesu mobilności i sama w sobie nie podważa ciągłości służby, ponieważ ciągłość tę zapewniają powiązania pomiędzy personelem odchodzącym, personelem pozostającym i personelem przychodzącym, zatrudnianym na podstawie posiadanej wiedzy i doświadczenia odpowiedniego dla danego rodzaju stanowiska.

(zob. pkt 27–29, 39, 41)

2.      Obowiązek zapewnienia równego traktowania stanowi ogólną zasadę prawa Unii zapisaną w art. 20 i 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Zasada ta wymaga, aby sytuacje porównywalne nie były traktowane w sposób odmienny, a sytuacje odmienne nie były traktowane w sposób jednakowy, chyba że takie traktowanie jest obiektywnie uzasadnione. Zasada równego traktowania nie zostaje naruszona, jeśli odmienne traktowanie jest uzasadnione w oparciu o obiektywne i rozsądne kryterium i jeśli różnice w traktowaniu są proporcjonalne do celu realizowanego przez wspomniane zróżnicowanie. Zasada równości traktowania ma zakres ogólny i znajduje zastosowanie do aktów wydanych przez organ powołujący na podstawie przepisów regulaminu pracowniczego zawsze, kiedy można dokonać porównania sytuacji.

Zastosowaniu tej zasady samej w sobie nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że interes służby jest podstawą decyzji dotyczących wniosków o przedłużenie pełnienia służby, ponieważ interes służby jest jednym z obiektywnych i rozsądnych kryteriów mogących uzasadniać odmienne traktowanie poszczególnych urzędników.

Porównanie odpowiedzi na wnioski o przedłużenie pełnienia służby jest możliwe, ponieważ dana instytucja dokonuje takiego porównania w decyzji oddalającej zażalenie, podkreślając w szczególności, z jakich względów inni szefowie delegatur znajdowali się w innej sytuacji niż zainteresowana.

Należy to zbadać w oparciu o orzecznictwo przyznające administracji szeroki zakres uznania w zakresie wyboru środków, jakie powinna przedsięwziąć w interesie służby, przy czym sąd Unii w ramach sprawowanej kontroli powinien sprawdzić, czy mogło dojść do arbitralnego zróżnicowania lub oczywistego błędu w ocenie. Te rozważania przedstawione w decyzji oddalającej zażalenie w celu wyjaśnienia zróżnicowania wprowadzonego między tymi sprawami w ocenie Sądu są prawdopodobne, natomiast strona skarżąca nie przedstawiła informacji wskazujących na to, że mogło dojść do arbitralnego rozróżnienia lub oczywistego błędu w ocenie.

(zob. pkt 58–60, 62–64, 66, 76)

3.      Zgodnie z art. 1d ust. 2 regulaminu pracowniczego pełna równość kobiet i mężczyzn w zatrudnieniu stanowi zasadniczy element wymagający uwzględnienia przy stosowaniu regulaminu pracowniczego. Zgodnie z tym przepisem zasada równego traktowania nie stanowi dla instytucji Unii przeszkody w utrzymywaniu lub przyjmowaniu środków określających szczególne korzyści w celu ułatwienia prowadzenia działalności zawodowej osobom płci niedostatecznie reprezentowanej lub w celu zapobiegania niekorzystnym sytuacjom w karierze zawodowej, lub w celu kompensowania następstw takich sytuacji.

Na mocy art. 1d ust. 3 regulaminu pracowniczego organy powołujące instytucji po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego określają w drodze porozumienia środki i działania mające na celu wspieranie równych szans mężczyzn i kobiet w dziedzinach objętych regulaminem pracowniczym oraz przyjmują odpowiednie przepisy, w szczególności w celu wyrównania istniejących w praktyce nierówności, które ograniczają szanse kobiet w tych dziedzinach.

Zatem odrzucając aspekt równości płci w analizach towarzyszących wydaniu decyzji dotyczącej złożonego przez zainteresowaną wniosku o przedłużenie pełnienia służby na stanowisku szefa delegatury, podczas gdy w ocenie prawodawcy, który przyjął regulamin pracowniczy, aspekt ten ma istotne znaczenie, instytucja narusza przywołane przepisy regulaminu pracowniczego.

(zob. pkt 81–83, 94)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 100–103)