Odwołanie wniesione w dniu 19 lutego 2013 r. przez Komisję Europejską od wyroku wydanego w dniu 11 grudnia 2012 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-122/10 Cocchi i Falcione przeciwko Komisji

(Sprawa T-103/13 P)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: G. Gattinara i D. Martin, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Giorgio Cocchi (Wezembeek-Oppem, Belgia) i Nicola Falcione (Bruksela, Belgia)

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

Uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie F-122/10 Cocchi i Falcione przeciwko Komisji;

Odrzucenie skargi wniesionej przez G. Cocchiego i N. Falcione w sprawie F-122/10 jako niedopuszczalnej lub w każdym razie oddalenie jej jako bezzasadnej;

Orzeczenie, że każda ze stron pokrywa własne koszty postępowania w niniejszej instancji;

Obciążenie G. Cocchiego i N. Falcione kosztami postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia pojęcia "akt niekorzystny", ze względu na to, że Sąd do spraw Służby Publicznej uznał skargę w pierwszej instancji za dopuszczalną dzięki zakwalifikowaniu jako akt niekorzystny przedstawionej skarżącym przez Komisję propozycji dotyczącej liczby dodatkowych lat, które mogą zostać zaliczone do okresu uprawniającego do emerytury w ramach przeniesienia ich uprawnień emerytalnych na podstawie art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia zasady uzasadnionych oczekiwań, ze względu na to, że Sąd do spraw Służby Publicznej częściowo uwzględnił skargę z naruszeniem prawa przy dokonywaniu wykładni tej zasady. Komisja podnosi, że z jej propozycjami zainteresowani nie mogli wiązać jakichkolwiek uzasadnionych oczekiwań, ponieważ, po pierwsze, w propozycjach tych uwzględniono również okresy służby po jej rozpoczęciu przez zainteresowanych, a po drugie, te propozycje nie odnosiły się do faktycznie przeniesionych kwot, lecz do kwoty mogącej podlegać przeniesieniu, wbrew jasnemu brzmieniu art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego.

____________