Skarga wniesiona w dniu 8 stycznia 2013 r. - NICO przeciwko Radzie
(Sprawa T-6/13)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Naftiran Intertrade Co. (NICO) Sàrl (Pully, Szwajcaria) (przedstawiciele: J. Grayston, solicitor, adwokaci G. Pandey, P. Gjørtler, D. Rovetta, D. Sellers i N. Pilkington)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2012/635/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotyczącej zmiany decyzji 2010/413/WPZiB w sprawie środków ograniczających wobec Iranu
2 oraz rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 945/2012 z dnia 15 października 2012 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (UE) nr 267/2012 w sprawie środków ograniczających wobec Iranu w zakresie, w jakim na podstawie zakwestionowanych aktów strona skarżąca została umieszczona w wykazie osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi; oraz
obciążenie Rady kosztami niniejszego postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Strona skarżąca podnosi pięć zarzutów dotyczących naruszenia istotnych wymogów proceduralnych oraz naruszenia traktatów i zasad prawa dotyczących ich stosowania: naruszenia prawa do bycia wysłuchanym, niewystarczającego uzasadnienia, naruszenia prawa do obrony, oczywistego błędu w ocenie oraz naruszenia podstawowego prawa własności.
Skarżący uważa, że Rada nie wysłuchała strony skarżącej i że żadne przeciwne argumenty nie uzasadniłyby tego, w szczególności w odniesieniu do obciążeń nałożonych na bieżące zobowiązania umowne. Ponadto strona skarżąca twierdzi, że Rada nie przedstawiła wystarczającego uzasadnienia, co zostało potwierdzone przez Radę stronie skarżącej, podczas gdy wnioski o dostęp do dokumentów pozostały bez odpowiedzi. Strona skarżąca uważa, że wskutek tych pominięć Rada naruszyła prawo do obrony przysługujące stronie skarżącej, której odmówiono możliwości skutecznego ustosunkowania się do ustaleń Rady, jako że ustalenia te nie zostały stronie skarżącej ujawnione. Wbrew twierdzeniu Rady strona skarżąca podnosi, że nie jest spółką zależną NICO Ltd, jako że spółka ta nie istnieje już na Jersey, a w każdym razie Rada nie wykazała, że nawet gdyby strona skarżąca była spółką zależną, pociągałoby to za sobą korzyść gospodarczą dla państwa irańskiego, która byłaby sprzeczna z celem zakwestionowanych decyzji i rozporządzenia. Wreszcie strona skarżąca twierdzi, że nakładając środki na prawa własności oraz bieżące zobowiązania umowne zawiadywanie przez stronę skarżącą, Rada naruszyła podstawowe prawo do własności poprzez przyjęcie środków, których proporcjonalności nie można wykazać.
____________1 - Dz.U. L 282 z 16.10.2012, s. 58.2 - Dz.U. L 282 z 16.10.2012, s. 16.