Προσφυγή της 15ης Αυγούστου 2008 - Melli Bank κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-332/08)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Melli Bank plc (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο) (εκπρόσωποι: R. Gordon QC, M. Hoskins, Barrister, και T. Din, Solicitor)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει το άρθρο 4, παράγραφος 8, του παραρτήματος της απόφασης 2008/475/ΕΚ του Συμβουλίου, σχετικά με ορισμένα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, κατά το μέρος που αφορά την Melli Bank plc,
αν το Πρωτοδικείο κρίνει ότι το άρθρο 7, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007 του Συμβουλίου παράγει δεσμευτικά αποτελέσματα, να αναγνωρίσει ότι το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007, σχετικά με ορισμένα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν δεν εφαρμόζεται,
να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Στην υπό κρίση υπόθεση, η προσφεύγουσα ζητεί τη μερική ακύρωση της απόφασης 2008/475/ΕΚ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2008
1, περί εφαρμογής του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007 σχετικά με ορισμένα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, κατά το μέρος που με την απόφαση αυτή η προσφεύγουσα εγγράφεται στον κατάλογο των φυσικών και νομικών προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών των οποίων τα κεφάλαια και οι οικονομικοί πόροι δεσμεύονται σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη. Η προσφεύγουσα προσέβαλε την ίδια απόφαση και στην υπόθεση T-246/08, Melli Bank κατά Συμβουλίου
2.
Προς στήριξη της προσφυγής της στην υπό κρίση υπόθεση, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το Συμβούλιο παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως, καθόσον δεν παρέθεσε ατομικούς και ειδικούς λόγους για την εγγραφή της προσφεύγουσας στον κατάλογο αυτό. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι εγγράφηκε στον εν λόγω κατάλογο όχι διότι εμπλέκεται άμεσα στην παροχή βοήθειας προς τις πυρηνικές δραστηριότητες του Ιράν αλλά αποκλειστικά και μόνον διότι αποτελεί θυγατρική επιχείρηση μητρικής εταιρίας που θεωρείται ότι συμμετείχε στις δραστηριότητες αυτές.
Η προσφεύγουσα προβάλλει επιπλέον το επιχείρημα ότι, στην περίπτωση που το άρθρο 7, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, του κανονισμού (ΕΚ) 423/2007
3 του Συμβουλίου πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επιβάλλει στο Συμβούλιο την υποχρέωση να εγγράφει στον κατάλογο κάθε θυγατρική επιχείρηση που ανήκει ή ελέγχεται από μητρική εταιρία που έχει εγγραφεί στον κατάλογο των φυσικών και νομικών προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών των οποίων τα κεφάλαια και οι οικονομικοί πόροι δεσμεύονται, θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η διάταξη αυτή δεν εφαρμόζεται καθόσον αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας.
Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η υποχρεωτική εγγραφή της θυγατρικής επιχείρησης στον κατάλογο δεν είναι ούτε αναγκαία ούτε κατάλληλη για την επίτευξη των στόχων του κανονισμού, δεδομένου ότι η εγγραφή της μητρικής εταιρίας στον κατάλογο αυτό εμποδίζει μια θυγατρική επιχείρηση, εγκατεστημένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, από το να λαμβάνει οδηγίες από τη μητρική της εταιρία παρακάμπτοντας, άμεσα ή έμμεσα, το αποτέλεσμα της εγγραφής της μητρικής εταιρίας.
Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το άρθρο 7, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, του κανονισμού του Συμβουλίου θα πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι το Συμβούλιο διαθέτει διακριτική εξουσία να εγγράφει στον κατάλογο των φυσικών και νομικών προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών των οποίων τα κεφάλαια και οι οικονομικοί πόροι δεσμεύονται μια θυγατρική επιχείρηση εγγεγραμμένης στον κατάλογο αυτό μητρικής εταιρίας και όχι υπό την έννοια ότι το Συμβούλιο έχει την υποχρέωση να προβαίνει στην ενέργεια αυτή.
____________1 - ΕΕ 2008 L 163, σ. 29.2 - ΕΕ 2008 C 197, σ. 34.3 - Κανονισμός (ΕΚ) 423/2007 του Συμβουλίου, της 19ης Απριλίου 2007, σχετικά με ορισμένα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ 2007 L 103, σ. 1).