Προσφυγή της 6ης Νοεμβρίου 2015 – European Food κ.λπ. κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-624/15)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: European Food SA (Drăgăneşti, Ρουμανία), Starmill Srl (Drăgăneşti), Multipack Srl (Drăgăneşti), Scandic Distilleries SA (Bihor, Ρουμανία) (εκπρόσωποι: K. Struckmann, δικηγόρος, G. Forwood, Barrister, και A. Kadri, Solicitor)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση (ΕΕ) 2015/1470 της Επιτροπής της 30ής Μαρτίου 2015 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.38517 (2014/C) (πρώην 2014/NN) την οποία έθεσε σε εφαρμογή η Ρουμανία – Διαιτητική απόφαση Μicula κατά Ρουμανίας της 11ης Δεκεμβρίου 2013 [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό C(2015) 2112] (ΕΕ L 232, σ. 43)·
επικουρικώς, να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση κατά το μέτρο που (α) αφορά καθεμία από τις προσφεύγουσες, (β) καθιστά αδύνατη τη συμμόρφωση της Ρουμανίας προς τη διαιτητική απόφαση, (γ) επιβάλλει στη Ρουμανία την υποχρέωση να ανακτήσει κάθε ασύμβατη ενίσχυση, (δ) ορίζει ότι οι προσφεύγουσες ενέχονται εις ολόκληρο για την επιστροφή των ενισχύσεων που έλαβαν από οποιονδήποτε από τους φορείς οι οποίοι μνημονεύονται στο άρθρο 2, παράγραφος 2, της προσβαλλομένης αποφάσεως·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν οκτώ λόγους.
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι νομικώς εσφαλμένη, καθόσον, στην υπό κρίση υπόθεση, η Επιτροπή δεν εφάρμοσε ορθώς το άρθρο 351 ΣΛΕΕ ούτε τις γενικές αρχές του δικαίου.
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι κακώς η Επιτροπή κατέληξε ότι το επίμαχο μέτρο τους παρέχει πλεονέκτημα, πιο συγκεκριμένα διότι προέβη σε εσφαλμένη διαπίστωση ως προς τον χρόνο κατά τον οποίο χορηγήθηκε το προβαλλόμενο πλεονέκτημα ή, επικουρικώς, στην εσφαλμένη κρίση ότι η καταβολή αποζημιώσεως συνιστά πλεονέκτημα. Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι κακώς κρίθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση ότι το ρουμανικό Δημόσιο έφερε την ευθύνη για το επίμαχο μέτρο. Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση περιέχει εσφαλμένη κρίση όσον αφορά τη συμβατότητα του φερομένου ως μέτρου ενισχύσεως. Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι, με την προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή προέβη σε εσφαλμένη διαπίστωση ως προς τους δικαιούχους της προβαλλόμενης ενισχύσεως και δεν αιτιολόγησε το συγκεκριμένο συμπέρασμα, ιδίως δε όσον αφορά το ζήτημα ποια φυσικά και νομικά πρόσωπα συνέθεταν τη φερόμενη ως δικαιούχο επιχείρηση. Με τον έκτο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η Επιτροπή υπέπεσε, με την προσβαλλόμενη απόφαση, σε νομική πλάνη και σε κατάχρηση εξουσία στον βαθμό που διέταξε την ανάκτηση της προβαλλόμενης ενισχύσεως.Με τον έβδομο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση παραβιάζει την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης. Με τον όγδοο λόγο ακυρώσεως, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι, με την προσβαλλόμενη απόφαση, η Επιτροπή παρέβη ουσιώδη τύπο, και πιο συγκεκριμένα, προσέβαλε το δικαίωμα ακροάσεως όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 108, παράγραφος 3, ΣΛΕΕ και στο άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού 659/1999 .
____________1 Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου [108 ΣΛΕΕ] (ΕΕ L 83, σ. 1, όπως έχει τροποποιηθεί).