WYROK SĄDU (szósta izba)
z dnia 26 lutego 2014 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego przedstawiającego żółty łuk na dolnej krawędzi ekranu – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009
W sprawie T‑331/12
Sartorius Lab Instruments GmbH & Co. KG, z siedzibą w Getyndze (Niemcy), reprezentowana przez adwokata K. Welkerlinga, dopuszczona do wstąpienia w miejsce Sartorius Weighing Technology GmbH,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez G. Schneidera, działającego w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Pierwszej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 maja 2012 r. (sprawa R 1783/2011‑1), dotyczącą rejestracji oznaczenia przedstawiającego żółty łuk na dolnej krawędzi ekranu jako wspólnotowego znaku towarowego,
SĄD (szósta izba),
w składzie: S. Frimodt Nielsen, prezes, F. Dehousse i A. Collins (sprawozdawca), sędziowie,
sekretarz: E. Coulon,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 27 lipca 2012 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną przez OHIM w sekretariacie Sądu w dniu 24 października 2012 r.,
uwzględniając postanowienie z dnia 6 stycznia 2014 r. zezwalające na zastąpienie jednej ze stron postępowania,
uwzględniwszy, że w terminie miesiąca od dnia powiadomienia stron o zakończeniu pisemnego etapu postępowania nie wpłynął żaden wniosek o wyznaczenie rozprawy, i postanowiwszy, na podstawie sprawozdania sędziego sprawozdawcy i w zastosowaniu art. 135a regulaminu postępowania przed Sądem, orzec w przedmiocie skargi bez przeprowadzenia ustnego etapu postępowania,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 7 lutego 2011 r. Sartorius Weighing Technology GmbH, w której miejsce została dopuszczona Sartorius Lab Instruments GmbH & Co. KG (zwana dalej „skarżącą”), zgłosiła do rejestracji w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) wspólnotowy znak towarowy na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).
2 Znak towarowy, o którego rejestrację wystąpiono, został określony przez Sartorius Weighing Technology jako znak towarowy „inny”, zawierający przedstawienie żółtego łuku na dolnej krawędzi ekranu, i wygląda następująco:
3 W zgłoszeniu do rejestracji zgłoszone oznaczenie zostało opisane w następujący sposób:
„znak pozycyjny składa się z otwartego ku górze żółtego łuku umieszczonego na dolnej krawędzi ekranu elektronicznego i rozciągającego się na całej długości tej krawędzi. Naszkicowane kontury służą wyłącznie ukazaniu, gdzie ma znajdować się łuk na ekranie elektronicznym, i nie są częścią znaku towarowego”.
4 Towary, dla których wniesiono o rejestrację, należą do klas 7 i 9–11 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają dla każdej z tych klas następującemu opisowi:
– klasa 7: „maszyny dla przemysłu chemicznego; maszyny dla przemysłu artykułów spożywczych i napojów; malaksery; miksery (maszyny); wibratory do celów przemysłowych; spawarki elektryczne; wirówki; komory odcieków z wirówek; wszystkie wyżej wymienione towary wyposażone w ekran elektroniczny”;
– klasa 9: „naukowe instrumenty, aparaty i urządzenia, w tym urządzenia laboratoryjne; urządzenia i przyrządy wagowe oraz ich części; elektroniczne urządzenia kontrolne do filtrów powietrza i cieczy; urządzenia pomiarowe i kontrolne oraz ich części; urządzenia i przyrządy optyczne, pomiarowe, sygnalizacyjne i kontrolne, zwłaszcza mikroskopy, urządzenia do analizy gazów, spektrometry, w tym do widm fluorescencyjnych i urządzenia do mierzenia zmętnienia; sondy do celów naukowych, zwłaszcza czujniki, urządzenia zbierające i filtrujące do zarazków w powietrzu oraz ich części; urządzenia, połączenia urządzeń oraz ich części do zastosowania przy analizie fizycznej lub chemicznej; termostaty; zwłaszcza urządzenia do rejestrowania, zapisywania, odtwarzania i/lub sterowania danych, w tym do procesów zmiany substancji; fermentory i bioreaktory; urządzenia do kontrolowania temperatury do wyrównywania niskiej temperatury materiałów biofarmaceutycznych w pojemnikach jednorazowych; urządzenia do zgrzewania i rozdzielania tworzyw sztucznych; urządzenia do sterylnego łączenia naczyń z tworzyw sztucznych, jak węże, rury, worki i kontenery z tworzywa sztucznego; elektryczne urządzenia zgrzewające, zwłaszcza do węży z tworzyw sztucznych; urządzenia do hodowli kultur komórkowych (nie do celów medycznych); naczynia laboratoryjne do kultywacji, inkubacji, barwienia i analizowania materiałów biologicznych, takich jak mikroorganizmy, komórki i tkanki; wytrząsacze laboratoryjne; platformy do wytrząsaczy laboratoryjnych, zwłaszcza z miejscami pomiarowymi do rejestrowania danych fizycznych i/lub z interfejsami danych służące do wymiany danych z urządzeniami zewnętrznymi; centryfugi laboratoryjne; komory odcieków z wirówek laboratoryjnych; urządzenia do przepływowego mieszania substancji biofarmaceutycznych, zwłaszcza poprzez wibrowanie, obracanie i ruch falowy; elektryczne wykrywacze metalu; wszystkie wyżej wymienione towary wyposażone w ekran elektroniczny”;
– klasa 10: „urządzenia i przyrządy medyczne; wszystkie wyżej wymienione towary wyposażone w ekran elektroniczny”;
– klasa 11: „urządzenia i instalacje do uzdatniania wody oraz do uzdatniania roztworów w dziedzinie farmacji, medycyny oraz w dziedzinie laboratoryjnej, urządzenia do usuwania jonizacji wody oraz do pozyskiwania najczystszej wody, a także części tych urządzeń; urządzenia do usuwania destylacji węgla roztworów oraz do oddzielania substancji szkodliwych z cieczy; instalacje filtracyjne do inżynierii środowiskowej oraz do przemysłu artykułów spożywczych i napojów; wszystkie wyżej wymienione towary wyposażone w ekran elektroniczny”.
5 Decyzją z dnia 28 lipca 2011 r. ekspert odrzucił zgłoszenie dla wszystkich towarów wskazanych w pkt 4 powyżej na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 z tego względu, że zgłoszony znak towarowy był pozbawiony charakteru odróżniającego w stosunku do tych towarów.
6 W dniu 26 sierpnia 2011 r. Sartorius Weighing Technology wniosła na podstawie art. 58–64 rozporządzenia nr 207/2009 odwołanie od decyzji eksperta.
7 Decyzją z dnia 3 maja 2012 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Pierwsza Izba Odwoławcza OHIM oddaliła odwołanie z uwagi na to, że zgłoszony znak towarowy był pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009. Zasadniczo ustaliła ona, że przedmiotem zgłoszenia do rejestracji był otwarty ku górze żółty łuk umieszczony na dolnej krawędzi ekranu elektronicznego. Izba Odwoławcza wskazała, że wszystkie towary objęte zgłoszeniem znaku towarowego były wyposażone w ekran elektroniczny oraz że właściwy krąg odbiorców, a mianowicie profesjonaliści w zakresie wyspecjalizowanych dziedzin przemysłu i techniki, będą postrzegać omawiane oznaczenie jako zwykłą ozdobę ekranu. Uznała ona, że przedstawiony kształt nie przekazywał żadnej informacji na temat wytwórcy produktu. W rezultacie Izba Odwoławcza doszła do wniosku, że wspomniane oznaczenie nie wykazywało minimum charakteru odróżniającego wymaganego do tego, by mogło ono funkcjonować jako wspólnotowy znak towarowy.
Żądania stron
8 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie OHIM kosztami poniesionymi w związku z niniejszym postępowaniem oraz kosztami poniesionymi w związku z postępowaniem odwoławczym przed tym urzędem.
9 OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
Co do prawa
10 Na poparcie skargi skarżąca podnosi jeden tylko zarzut, dotyczący naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.
11 Skarżąca uważa – wbrew temu, co ustaliła Izba Odwoławcza – że zgłoszone oznaczenie nie będzie postrzegane przez właściwy krąg odbiorców jako element wyłącznie dekoracyjny, ale jako oryginalne oznaczenie, które wykazuje minimum charakteru odróżniającego wystarczające do tego, by spełniać funkcję znaku towarowego.
12 OHIM nie zgadza się z argumentacją skarżącej.
13 Skarżąca kwalifikuje zgłoszone oznaczenie jako „znak pozycyjny”. W tym względzie należy zauważyć, że rozporządzenie Komisji (WE) nr 2868/95 z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 303, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 17, t. 1, s. 189) nie wymienia „znaków pozycyjnych” jako szczególnej kategorii znaków towarowych. Jednakże, ponieważ art. 4 rozporządzenia nr 207/2009 nie zawiera enumeratywnego wykazu oznaczeń, które mogą stanowić wspólnotowe znaki towarowe, okoliczność ta nie ma znaczenia w odniesieniu do zdolności rejestracyjnej „znaków pozycyjnych”.
14 Wydaje się ponadto, że „znaki pozycyjne” są zbliżone do kategorii graficznych i trójwymiarowych znaków towarowych, ponieważ odnoszą się do umieszczenia elementów graficznych lub trójwymiarowych na powierzchni towaru. Skarżąca nie nalega zresztą na zakwalifikowanie wspomnianego oznaczenia jako oznaczenia graficznego, trójwymiarowego czy innego.
15 Tak czy inaczej, kwalifikacja „znaku pozycyjnego” jako graficznego lub trójwymiarowego znaku towarowego lub jako szczególnej kategorii znaków towarowych nie ma znaczenia w ramach oceny jego charakteru odróżniającego [zob. wyrok Sądu z dnia 15 czerwca 2010 r. w sprawie T‑547/08 X Technology Swiss przeciwko OHIM (Barwa pomarańczowa palców skarpety), Zb.Orz. s. II‑2409, pkt 19–21].
16 Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 nie są rejestrowane znaki towarowe, które pozbawione są jakiegokolwiek charakteru odróżniającego.
17 Z utrwalonego orzecznictwa wynika, iż odróżniający charakter znaku towarowego w rozumieniu tego przepisu oznacza, że znak towarowy pozwala na identyfikację towaru, dla którego wniesiono o rejestrację, jako pochodzącego z określonego przedsiębiorstwa i tym samym na odróżnienie tego towaru od towarów pochodzących z innych przedsiębiorstw (wyroki Trybunału: z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawach połączonych C‑473/01 P i C‑474/01 P Procter & Gamble przeciwko OHIM, Rec. s. I‑5173, pkt 32; z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C‑64/02 P OHIM przeciwko Erpo Möbelwerk, Zb.Orz. s. I‑10031, pkt 42).
18 Ów charakter odróżniający należy oceniać, po pierwsze, w stosunku do towarów lub usług, dla których znak towarowy został zgłoszony, i, po drugie, w stosunku do sposobu postrzegania go przez właściwy krąg odbiorców (ww. w pkt 17 wyrok w sprawie Procter & Gamble przeciwko OHIM, pkt 33; wyrok Trybunału z dnia 22 czerwca 2006 r. w sprawie C‑25/05 P Storck przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑5719, pkt 25).
19 Minimum charakteru odróżniającego wystarczy jednak, by bezwzględna podstawa odmowy rejestracji określona w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 nie miała zastosowania [wyroki Sądu: z dnia 19 września 2001 r. w sprawie T‑337/99 Henkel przeciwko OHIM (Okrągła czerwono-biała tabletka), Rec. s. II‑2597, pkt 44; z dnia 29 września 2009 r. w sprawie T‑139/08 The Smiley Company przeciwko OHIM (Pół uśmiechu smiley), Zb.Orz. s. II‑3535, pkt 16].
20 Tymczasem na sposób, w jaki właściwy krąg odbiorców postrzega oznaczenie, o którego rejestrację wniesiono, może mieć wpływ charakter tego oznaczenia. A zatem wobec tego, że przeciętny konsument nie wnioskuje zwykle na temat pochodzenia handlowego towarów na podstawie oznaczeń, które pokrywają się z wyglądem tychże towarów, tego rodzaju oznaczenia są odróżniające w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 tylko wówczas, gdy w sposób znaczący odbiegają od normy lub zwyczajów branżowych (zob. podobnie wyroki Trybunału: z dnia 7 października 2004 r. w sprawie C‑136/02 P Mag Instrument przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑9165, pkt 30, 31; z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawie C‑173/04 P Deutsche SiSi Werke przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑551, pkt 28, 31; z dnia 4 października 2007 r. w sprawie C‑144/06 P Henkel przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑8109, pkt 36, 37).
21 Elementem decydującym dla zastosowania orzecznictwa przywołanego w pkt 20 powyżej nie jest kwalifikacja danego oznaczenia jako oznaczenia graficznego, trójwymiarowego lub innego, ale okoliczność, że pokrywa się ono z wyglądem oznaczanego towaru. I tak kryterium to zostało zastosowane, poza trójwymiarowymi znakami towarowymi (ww. w pkt 17 wyrok w sprawie Procter & Gamble przeciwko OHIM; ww. w pkt 20 wyroki: w sprawie Mag Instrument przeciwko OHIM; w sprawie Deutsche SiSi Werke przeciwko OHIM), do graficznych znaków towarowych tworzonych przez dwuwymiarowe przedstawienie oznaczanego towaru (ww. w pkt 18 wyrok w sprawie Storck przeciwko OHIM; ww. w pkt 20 wyrok w sprawie Henkel przeciwko OHIM), a ponadto do oznaczenia stanowionego przez wzór umieszczony na powierzchni towaru (postanowienie Trybunału z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie C‑445/02 P Glaverbel przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑6267). Jednocześnie w orzecznictwie uważa się, że samoistny charakter odróżniający kolorów i ich abstrakcyjnych kombinacji można uznać tylko w wyjątkowych okolicznościach, jako że te ostatnie pokrywają się z wyglądem oznaczanych towarów i nie są w zasadzie używane jako środki wskazywania pochodzenia handlowego (zob. analogicznie wyroki Trybunału: z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie C‑104/01 Libertel, Rec. s. I‑3793, pkt 65, 66; z dnia 24 czerwca 2004 r. w sprawie C‑49/02 Heidelberger Bauchemie, Zb.Orz. s. I‑6129, pkt 39).
22 W tych okolicznościach należy sprawdzić, czy zgłoszony znak towarowy pokrywa się z wyglądem oznaczanego towaru, czy też – przeciwnie – w sposób znaczący odbiega od normy lub zwyczajów obowiązujących w rozpatrywanym sektorze.
23 Otóż według wskazań dostarczonych przez skarżącą w szczególności w pkt 3.2.1 i 3.2.2 skargi zgłoszony znak towarowy ma na celu przyznanie ochrony specyficznemu oznaczeniu umiejscowionemu na określonej części dolnej krawędzi oznaczanych nim urządzeń pomiarowych, poniżej ekranu elektronicznego, w który są wyposażone. Nawet jeżeli wiadome jest, że widoczne w przedstawionym w pkt 2 powyżej rysunku kontury ekranu nie stanowią części zgłoszonego znaku towarowego, to oznaczenie przedstawiające żółty łuk nie może zostać odseparowane od kształtu jednej z części towarów objętych zgłoszeniem znaku. A zatem, jak słusznie wskazuje OHIM, żółty łuk, którego dotyczy zgłoszenie, dostosowuje się do kształtu każdego z oznaczonych towarów, podkreślając jego kontur. Z tego też względu należy uznać, że zgłoszony znak towarowy pokrywa się z wyglądem oznaczanego towaru i w konsekwencji orzecznictwo przytoczone w pkt 20 powyżej znajduje zastosowanie [zob. podobnie wyrok Sądu z dnia 14 września 2009 r. w sprawie T‑152/07 Lange Uhren przeciwko OHIM (Pola geometryczne na tarczy zegarka), niepublikowany w Zbiorze, pkt 79–83]. Skarżąca nie może zatem zarzucać Izbie Odwoławczej, że ta oparła się w zaskarżonej decyzji na przywoływanym tu orzecznictwie.
24 W niniejszej sprawie skarżąca nie kwestionuje dokonanej przez Izbę Odwoławczą oceny, że rozpatrywanymi towarami są specjalistyczne produkty techniczne oraz że są one skierowane do profesjonalistów.
25 Skarżąca kwestionuje natomiast ocenę Izby Odwoławczej, zgodnie z którą właściwy krąg odbiorców wykazuje względem towarów wskazanych w zgłoszeniu znaku towarowego „poziom uwagi od przeciętnego do wysokiego”. W ramach pierwszej części swojego zarzutu skarżąca twierdzi, że stopień uwagi przeciętnego kręgu odbiorców jest bardzo wysoki. Zarzuca ona Izbie Odwoławczej, że ta nie przyjęła ustalenia dokonanego w tym względzie przez eksperta, które to ustalenie nie zostało zakwestionowane przez strony.
26 W tym zakresie należy przypomnieć, że zgodnie z art. 64 ust. 1 rozporządzenia nr 207/2009 po rozpatrzeniu odwołania co do istoty izba odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania i może skorzystać z uprawnień w granicach kompetencji posiadanych przez instancję, która wydała zaskarżoną decyzję. Z przepisu tego wynika, że izba odwoławcza, wskutek wniesionego do niej odwołania od decyzji eksperta o odmowie rejestracji, może dokonać ponownej i całkowitej oceny zgłoszenia do rejestracji pod względem merytorycznym, zarówno pod kątem okoliczności prawnych, jak i faktycznych, to znaczy w danym przypadku rozstrzygnąć sama w przedmiocie zgłoszenia, odrzucając lub uwzględniając je i utrzymując w ten sposób zaskarżoną decyzję w mocy bądź ją uchylając (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 13 marca 2007 r. w sprawie C‑29/05 P OHIM przeciwko Kaul, Zb.Orz. s. I‑2213, pkt 56, 57).
27 Izba Odwoławcza mogła zatem skorzystać z uprawnień eksperta i orzec w przedmiocie odwołania, rozpoznając, jak to uczyniła w pkt 12–14, kwestię określenia właściwego kręgu odbiorców i wykazywanego przez niego poziomu uwagi względem rozpatrywanych towarów. To samo odnosi się do przeprowadzonej przez nią oceny charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego.
28 W pkt 14 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, że zgłoszenie znaku towarowego dotyczyło głównie maszyn do celów przemysłowych, należących do klasy 7, urządzeń, zwłaszcza do celów naukowych, należących do klasy 9, urządzeń i przyrządów medycznych, należących do klasy 10, oraz urządzeń i instalacji do uzdatniania wody i do uzdatniania roztworów w dziedzinie farmacji, medycyny oraz w dziedzinie laboratoryjnej, jak też instalacji filtracyjnych do inżynierii środowiskowej oraz do przemysłu artykułów spożywczych i napojów, należących do klasy 11. Oceniła ona następnie, że powyższe towary są wyspecjalizowanymi produktami technicznymi, które są skierowane do odbiorców profesjonalnych, wykazujących względem nich poziom uwagi od przeciętnego do wysokiego.
29 W rezultacie Izba Odwoławcza, nie popełniając błędu, stwierdziła w pkt 15 zaskarżonej decyzji, że w przypadku znaków, których – tak jak spornego oznaczenia – nie można odróżnić od wyglądu oznaczanych nimi towarów, jedynie znak, który w sposób znaczący odbiega od normy lub zwyczajów branżowych, nie jest pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009. A zatem Izba Odwoławcza zastosowała przytoczone w pkt 20 i 21 powyżej orzecznictwo do konsumentów specyficznego sektora, do którego odnosi się zgłoszony znak towarowy, a nie – jak utrzymuje skarżąca – do przeciętnych konsumentów ogólnie.
30 Skarżąca nie kwestionuje ponadto dokonanej przez Izbę Odwoławczą w pkt 17 zaskarżonej decyzji oceny, zgodnie z którą wszystkie objęte zgłoszeniem towary są wyposażone w ekran elektroniczny. Oznacza to, że Izba Odwoławcza słusznie oparła się w pkt 18 zaskarżonej decyzji na okolicznościach wynikających z „ogólnego praktycznego doświadczenia z ekranami elektronicznymi w urządzeniach technicznych, które mogą być wszystkim znane, a które z pewnością są znane zwłaszcza konsumentom tych towarów”. Należy więc oddalić argument skarżącej, że Izba Odwoławcza nie uwzględniła ani „oczekiwań lub uprzednio uzyskanych umiejętności”, ani też „zwyczajów” właściwego kręgu odbiorców.
31 Wbrew temu, co utrzymuje skarżąca, Izba Odwoławcza mogła wziąć w ten sposób pod uwagę fakty, które mogą być wszystkim znane lub które można ustalić, korzystając z powszechnie dostępnych źródeł [wyroki Sądu: z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie T‑185/02 Ruiz-Picasso i in. przeciwko OHIM – DaimlerChrysler (PICARO), Zb.Orz. s. II‑1739, pkt 28, 29; z dnia 13 czerwca 2012 r. w sprawie T‑542/10 XXXLutz Marken przeciwko OHIM – Meyer Manufacturing (CIRCON), niepublikowany w Zbiorze, pkt 38].
32 Skarżąca nie przedstawiła jednak żadnego dowodu, który mógłby podważyć ocenę, zgodnie z którą profesjonaliści wchodzący w skład właściwego kręgu odbiorców wykazują względem rozpatrywanych towarów poziom uwagi od przeciętnego do wysokiego. W istocie skarżąca poprzestaje na odesłaniu, z jednej strony, do argumentów zawartych we własnych pismach procesowych przedstawionych w postępowaniu przed OHIM, a z drugiej strony, do załączników A.6–A.14 do skargi. Wspomniane załączniki zawierają broszury dotyczące towarów, które miałyby być porównywalne z rozpatrywanymi towarami, jednak skarżąca nie wskazuje, w jaki sposób owe broszury mogłyby dowieść, że „właściwy krąg odbiorców składa się zatem z wykazujących zainteresowanie specjalistów, dużo lepiej poinformowanych niż przeciętna, którzy zwracają uwagę na najmniejsze szczegóły w prezentacji rozpatrywanych towarów”. W rezultacie pierwsza część jedynego zarzutu wysuwanego przez skarżącą musi zostać oddalona.
33 Uzupełniająco należy wskazać, że rzeczone broszury – również ta skarżącej, zawarta w załączniku A.14 do skargi – ukazują specyfikację techniczną rozpatrywanych towarów głównie w formie tabeli, co wskazywałoby, że konsumenci – przyjmując nawet, że wykazują bardzo wysoki poziom uwagi, jak to podnosi skarżąca – tak czy inaczej opierają się przy zakupie tych towarów raczej na owych szczegółach technicznych, a nie na ich fizycznym wyglądzie.
34 W ramach drugiej części swojego zarzutu skarżąca kwestionuje dokonaną przez Izbę Odwoławczą ocenę charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego.
35 Należy przypomnieć, że w zakresie, w jakim skarżąca powołuje się na charakter odróżniający zgłoszonego znaku, mimo analizy przeprowadzonej przez OHIM, to do niej należy przedstawienie konkretnych i potwierdzonych danych wykazujących, że zgłoszony znak towarowy ma samoistny charakter odróżniający (wyrok Trybunału z dnia 25 października 2007 r. w sprawie C‑238/06 P Develey przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑9375, pkt 50).
36 Z zawartego w pkt 3 powyżej opisu zgłoszonego oznaczenia wynika, że jest ono tworzone przez otwarty ku górze żółty łuk umieszczony na konkretnej części ekranu elektronicznego. Izba Odwoławcza słusznie uznała zatem, co nie zostało też zakwestionowane przez skarżącą, że oznaczenie to nie dało się odróżnić od wyglądu towarów, do których się odnosi.
37 Izba Odwoławcza stwierdziła, że fakt umieszczenia łuku na zewnętrznej krawędzi ramy ekranu elektronicznego stanowi z punktu widzenia konsumenta rozpatrywanych towarów zwykłą ozdobę tego ekranu. Konsument nie będzie postrzegał tego, tak prostego, elementu dekoracyjnego jako wskazania pochodzenia danych towarów. Izba Odwoławcza zauważyła, że mimo iż konsumenci nie zwracają zwykle uwagi tudzież zwracają niewielką uwagę na estetyczne aspekty ekranów, brak jest podstaw, by przyjąć, że towary przeznaczone do celów przemysłowych w ogóle nie mogą zawierać elementów estetycznych.
38 Należy przychylić się do tej analizy Izby Odwoławczej. Trzeba zauważyć, że nawet jeżeli urządzenia objęte zgłoszeniem cechują się ogólnie wyglądem pozbawionym wielu ozdób, to wciąż nie są one w całości pozbawione aspektu estetycznego. Jak wynika bowiem z załączników A.6–A.14 do skargi, do rzeczy przyjętych należy wprowadzanie elementów koloru wokół ekranu, czy to w postaci guzików z boku ekranu, czy też ramy ekranu w żywym kolorze. W szczególności jeden z producentów, którego broszura figuruje w załączniku A.12 do skargi, stosuje cztery przecinające ekran zaokrąglone linie w kolorze ożywionej żółci. W odróżnieniu od skarżącej inni producenci, których broszury zostały załączone do skargi, umieszczają na poziomie ekranu danego towaru swoje nazwy. Konsumenci są zatem przyzwyczajeni do oglądania kolorowych motywów na urządzeniach objętych zgłoszeniem znaku towarowego. Będą więc oni je postrzegać jako element ozdobny, a nie jako wskazanie pochodzenia tych towarów, tym bardziej że producenci owych towarów, aby wskazać ich pochodzenie, umieszczają zwykle swoją nazwę.
39 Zgłoszone oznaczenie przedstawia dość prosty motyw. Mimo swego ożywionego koloru nie zawiera ono żadnego szczególnego elementu, który mógłby przyciągnąć uwagę właściwego kręgu odbiorców, nawet jeżeli należałoby uznać, że ten ostatni wykazuje wysoki poziom uwagi. Jak wynika z pkt 38 powyżej i wbrew temu, co utrzymuje skarżąca, w rozpatrywanym tu sektorze umieszczenie tego rodzaju „wizualnego odnośnika” na ekranie urządzenia wcale nie jest rzadkie. Ponadto skarżąca nie zastrzega, że zgłoszony znak towarowy ma być wyrażany za pomocą konkretnego tonu żółtego. W związku z tym należy stwierdzić, że zgłoszony znak towarowy nie ma żadnego niepowtarzalnego, oryginalnego czy niezwykłego charakteru.
40 Powyższej oceny nie podważa podnoszona przez skarżącą okoliczność, że miejsce umieszczenia zgłoszonego oznaczenia nie ma żadnego znaczenia z technicznego lub funkcjonalnego punktu widzenia. Aby zyskać minimum charakteru odróżniającego wymaganego w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, zgłoszone oznaczenie musi jedynie a priori wydawać się odpowiednie do umożliwienia właściwemu kręgowi odbiorców wskazania pochodzenia towarów lub usług objętych zgłoszeniem wspólnotowego znaku towarowego i odróżnienia ich – bez ryzyka wprowadzenia w błąd – od towarów lub usług innych przedsiębiorstw [wyrok Sądu z dnia 13 czerwca 2007 r. w sprawie T‑441/05 IVG Immobilien przeciwko OHIM (I), Zb.Orz. s. II‑1937, pkt 55]. Tak jednak nie jest w niniejszym wypadku. Zgłoszone oznaczenie nie zawiera żadnego charakterystycznego elementu, ani znamiennego czy interesującego charakteru, który mógłby mu nadać minimum charakteru odróżniającego i sprawić, by konsumenci mogli go postrzegać jako coś innego niż przyjętą formę dekoracji wyświetlacza zawartego w towarach należących do klas 7 i 9–11.
41 A zatem sam fakt, że inne znaki towarowe, i to równie proste, zostały uznane za zdolne do odróżniania towarów i w rezultacie za niepozbawione charakteru odróżniającego, nie wystarczy do ustalenia, że zgłoszony znak towarowy także wykazuje minimum charakteru odróżniającego wymagane do dopuszczenia go do rejestracji (zob. podobnie ww. w pkt 19 powyżej wyrok Pół uśmiechu smiley, pkt 34). Znak towarowy może także uzyskać charakter odróżniający w następstwie używania go przez pewien czas, jednak skarżąca nie wysuwa w niniejszej sprawie żadnych argumentów opartych na art. 7 ust. 3 rozporządzenia nr 207/2009.
42 W konsekwencji należy uznać, że Izba Odwoławcza nie popełniła błędu, stwierdzając, że w związku z brakiem istotnych odstępstw od normy lub zwyczajów rozpatrywanego tu sektora zgłoszony znak towarowy będzie postrzegany przez właściwy krąg odbiorców jako element dekoracyjny, a w rezultacie jest on pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009. Druga część jedynego zarzutu podlega zatem oddaleniu.
43 Wobec oddalenia obu części jedynego zarzutu oddaleniu podlegają sam zarzut i co za tym idzie – skarga w całości.
W przedmiocie kosztów
44 Zgodnie z art. 87 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżąca przegrała sprawę, należy obciążyć ją kosztami poniesionymi przez OHIM, zgodnie z jego żądaniem.
Z powyższych względów
SĄD (szósta izba)
orzeka, co następuje:
1) Skarga zostaje oddalona.
2) Sartorius Lab Instruments GmbH & Co. KG zostaje obciążona kosztami postępowania.
Frimodt Nielsen | Dehousse | Collins |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 26 lutego 2014 r.
Podpisy