Αναίρεση που άσκησε στις 3 Μαρτίου 2011 ο Luigi Marcuccio κατάτης αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησηςστις 14 Δεκεμβρίου 2010 στην υπόθεση F-1/10, Marcuccio κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-126/11 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Luigi Marcuccio (Tricase, Ιταλία) (εκπρόσωπος: G. Cipressa, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

σε κάθε περίπτωση: να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση κατά το μέρος κατά το οποίο το πρωτοβάθμιο δικαστήριο: α) απέρριψε ως απαράδεκτα ορισμένα από τα αιτήματα που είχε υποβάλει πρωτοδίκως ο νυν αναιρεσείων (στο εξής: επίμαχα αιτήματα), β) απέρριψε ορισμένα από τα άλλα επίμαχα αιτήματα με το αιτιολογικό ότι ήσαν συναφή προς αυτά που είχαν απορριφθεί ως απαράδεκτα, γ) αποφάνθηκε ότι ο νυν αναιρεσείων έπρεπε να φέρει τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε πρωτοδίκως (στο εξής: επίμαχα δικαστικά έξοδα),

να αποφανθεί ότι όλα ανεξαιρέτως τα επίμαχα αιτήματα ήσαν παραδεκτά,

κυρίως: να δεχθεί όλα ανεξαιρέτως τα επίμαχα αιτήματα που κρίθηκαν απαράδεκτα ή απορρίφθηκαν από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, ώστε τελικά όλα τα επίμαχα αιτήματα, τα οποία πρέπει να θεωρηθεί ότι υποβάλλονται ρητά εν προκειμένω για κάθε νόμιμο σκοπό, να γίνουν δεκτά από το δικαστήριο με βάση τον συνδυασμό του διατακτικού της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, καθόσον κριθεί έγκυρο, και του διατακτικού της απόφασης που θα εκδοθεί επί της αίτησης αναίρεσης,

να υποχρεώσει την αναιρεσίβλητη να καταβάλει στον αναιρεσείοντα όλα τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε στην παρούσα υπόθεση σε όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας,

επικουρικώς: να αναπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης (ΔΔΔ), για να την εκδικάσει με άλλη σύνθεση και να αποφανθεί εκ νέου επί της ουσίας των επίμαχων αιτημάτων τα οποία έκρινε κακώς ως απαράδεκτα το πρωτοβάθμιο δικαστήριο και των επίμαχων αιτημάτων τα οποία απέρριψε κακώς το εν λόγω δικαστήριο.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η παρούσα αίτηση αναίρεσης έχει υποβληθεί κατά της απόφασης του ΔΔΔ της 14ης Δεκεμβρίου 2010. Με την εν λόγω απόφαση απορρίφθηκε εν μέρει η προσφυγή που είχε ασκηθεί με αίτημα αφενός την ακύρωση της απόφασης με την οποία είχαν απορριφθεί η αίτηση του προσφεύγοντος για επιστροφή ορισμένων ιατρικών εξόδων με βάση τον κανονικό συντελεστή και η αίτηση συμπληρωματικής επιστροφής, δηλαδή σε ποσοστό 100 %, των εξόδων αυτών και αφετέρου την επιβολή στην Επιτροπή της υποχρέωσης να καταβάλει στον νυν αναιρεσείοντα ορισμένο ποσό για τα ιατρικά έξοδα που του οφείλονταν.

Ο αναιρεσείων προβάλλει τρεις λόγους αναίρεσης.

1.    Πρώτος λόγος: έλλειψη νομιμότητας του τμήματος της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης που αφορά το "αντικείμενο της προσφυγής" και του τμήματος που αφορά τις "ενστάσεις απαραδέκτου που προβλήθηκαν από την Επιτροπή".

2.    Δεύτερος λόγος: εσφαλμένη και παράλογη ερμηνεία και εφαρμογή των άρθρων 90 και 91 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και παράλογη απόκλιση από τη σχετική νομολογία.

3.    Τρίτος λόγος: πλήρης έλλειψη αιτιολογιών, παράλειψη διεξαγωγής έρευνας, παραμόρφωση και αλλοίωση των πραγματικών περιστατικών και του περιεχομένου των επίμαχων αιτημάτων.

____________