Sprawa T‑664/13

Petco Animal Supplies Stores, Inc.

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego PETCO – Wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy PETCO – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 – Zawieszenie postępowania administracyjnego – Zasada 20 ust. 7 lit. c) i zasada 50 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 – Zarzut niewspierający żądań – Zakaz orzekania ultra petita – Niedopuszczalność

Streszczenie – wyrok Sądu (druga izba) z dnia 21 października 2015 r.

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Zarzut autonomiczny niewspierający żądań dotyczących stwierdzenia częściowej nieważności – Niedopuszczalność

2.      Postępowanie sądowe – Pismo wszczynające postępowanie – Wymogi formalne – Określenie przedmiotu sporu – Sformułowanie żądań w sposób jasny i jednoznaczny – Zmiana w toku postępowania – Przesłanka

[statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21; regulamin postępowania przed Sądem (1991), art. 44, art. 48 § 2]

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie odwoławcze – Odwołanie do izby odwoławczej – Zawieszenie postępowania – Przesłanki

[rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 20 ust. 7 lit. c), art. 1 zasada 50 ust. 1]

4.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego – Kryteria oceny

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b)]

5.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Podobieństwo rozpatrywanych towarów lub usług – Kryteria oceny

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b)]

6.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego – Ocena prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd – Ustalenie właściwego kręgu odbiorców – Poziom uwagi odbiorców

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b)]

7.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszego znaku towarowego – Słowny znak towarowy PETCO i graficzny znak towarowy PETCO

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b)]

8.      Wspólnotowy znak towarowy – Definicja i uzyskanie wspólnotowego znaku towarowego – Względne podstawy odmowy rejestracji – Sprzeciw właściciela wcześniejszego identycznego lub podobnego znaku towarowego zarejestrowanego dla identycznych lub podobnych towarów lub usług – Podobieństwo rozpatrywanych znaków towarowych – Kryteria oceny – Złożony znak towarowy

[rozporządzenie Rady nr 207/2009, art. 8 ust. 1 lit. b)]

1.      Gdyby Sąd musiał stwierdzić, że izba odwoławcza Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) popełniła oczywisty błąd w ocenie, odmawiając zawieszenia toczącego się przed nią postępowania odwoławczego w sprawie decyzji Wydziału Sprzeciwów do chwili wydania decyzji w przedmiocie złożonego do Urzędu wniosku o unieważnienie prawa do wcześniejszego znaku towarowego, zostałby nieuchronnie zakwestionowany ogół ocen, których izba ta dokonała w przedmiocie zasadności skargi. Izba odwoławcza nie mogłaby bowiem zbadać skargi i uwzględnić częściowo żądań skarżącego, gdyby zawiesiła postępowanie odwoławcze. Ponadto gdyby decyzja o odmowie zawieszenia została uchylona, izba odwoławcza, rozpatrując ponownie sprawę, byłaby zobowiązana do zawieszenia postępowania odwoławczego, a po upływie okresu zawieszenia do wyciągnięcia konsekwencji z postępowania w sprawie unieważnienia prawa do wcześniejszego znaku towarowego w odniesieniu do analizy zasadności ogółu argumentów przywołanych przez stronę skarżącą przeciwko decyzji Wydziału Sprzeciwów.

Wynika z tego, że decyzja o odmowie zawieszenia nie może zostać oddzielona od motywów, za pomocą których izba odwoławcza orzekła co do zasadności skargi. W rezultacie gdyby został uwzględniony zarzut, dotyczący niezgodności z prawem odmowy zawieszenia postępowania, Sąd byłby zmuszony zakwestionować zaskarżoną decyzję w całości i tym samym – w zakresie, w jakim skierowano do niego tylko żądania stwierdzenia częściowej nieważności – orzec ultra petita. Skoro Sąd rozpatrujący skargę o stwierdzenie nieważności nie może orzekać ultra petita, orzeczone przez niego stwierdzenie nieważności nie może wykraczać poza to, czego żądała strona skarżąca. Tego rodzaju zarzut autonomiczny, który nie wspiera żądań dotyczących częściowej nieważności należy zatem odrzucić jako niedopuszczalny.

(por. pkt 20, 22, 24, 29, 30)

2.      Zgodnie z art. 21 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, stosującego się do postępowania przed Sądem na mocy art. 53 akapit pierwszy tegoż statutu, oraz art. 44 regulaminu postępowania przed Sądem z dnia 2 maja 1991 r. skarga wszczynająca postępowanie musi w szczególności wskazywać przedmiot sporu i zawierać żądania strony skarżącej. Żądania powinny być sformułowane w sposób jasny i jednoznaczny w celu uniknięcia orzekania przez Trybunał infra lub ultra petita oraz naruszenia praw strony pozwanej. Skoro bowiem sąd Unii rozpatrujący skargę o stwierdzenie nieważności nie może orzekać ultra petita, orzeczone przez niego stwierdzenie nieważności nie może wykraczać poza to, czego żądał skarżący.

Tak więc tylko żądania przedstawione w skardze wszczynającej postępowanie mogą zostać wzięte pod uwagę, a zasadność skargi należy badać jedynie w świetle żądań widniejących w skardze wszczynającej postępowanie. Artykuł 48 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem z dnia 2 maja 1991 r. zezwala na podnoszenie nowych zarzutów, pod warunkiem że ich podstawą są okoliczności prawne i faktyczne ujawnione dopiero w toku postępowania. Zastrzeżenie to dotyczy a fortiori wszelkich modyfikacji żądań i wobec braku okoliczności prawnych i faktycznych ujawnionych w procedurze pisemnej pod uwagę można brać jedynie żądania przedstawione w skardze.

(por. pkt 24, 25)

3.      Izbie odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) przysługują szerokie uprawnienia dyskrecjonalne w zakresie zawieszenia postępowania. Zasada 20 ust. 7 lit. c) rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego, mająca zastosowanie do postępowania przed izbą odwoławczą zgodnie z zasadą 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95, ilustruje te szerokie uprawnienia dyskrecjonalne, stanowiąc, że Urząd może zawiesić postępowanie w sprawie sprzeciwu, w przypadku gdy zawieszenie jest uzasadnione okolicznościami. Zawieszenie pozostaje uprawnieniem izby odwoławczej, która zarządza je jedynie wówczas, gdy uzna to za uzasadnione. Postępowanie przed izbą odwoławczą nie zostaje zatem automatycznie zawieszone w następstwie wniosku złożonego przez jedną ze stron takiego postępowania.

Okoliczność, iż izba odwoławcza dysponuje szerokim zakresem uznania w kwestii zawieszenia toczącego się przed nią postępowania, nie oznacza, że dokonana przez nią ocena okoliczności nie podlega kontroli sądu Unii. Jednakże okoliczność ta ogranicza tę kontrolę pod względem merytorycznym do sprawdzenia braku oczywistego błędu w ocenie lub nadużycia władzy.

W tym względzie z orzecznictwa wynika, że podczas wykonywania przysługującego jej swobodnego uznania w zakresie zawieszenia postępowania izba odwoławcza powinna przestrzegać ogólnych zasad regulujących standardy sprawiedliwego procesu w ramach Unii prawa. W rezultacie przy wykonywaniu swych uprawnień musi ona uwzględniać nie tylko interes strony, której wspólnotowy znak towarowy został zakwestionowany, ale także interes pozostałych stron. Decyzja w kwestii zawieszenia postępowania musi stanowić wynik wyważenia wchodzących w grę interesów.

(por. pkt 31–33)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 39–41, 63)

5.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 42, 48)

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 43, 46)

7.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 47, 50, 51, 62, 64)

8.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 52, 53, 61)