WYROK SĄDU (szósta izba)
z dnia 30 września 2015 r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie graficznego wspólnotowego znaku towarowego BASmALI – Wcześniejszy niezarejestrowany znak towarowy lub wcześniejsze oznaczenie BASMATI – Względna podstawa odmowy rejestracji – Artykuł 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 207/2009
W sprawie T‑136/14
Tilda Riceland Private Ltd, z siedzibą w Gurgaonie (Indie), reprezentowana przez S. Malynicza, barrister, N. Urwina oraz D. Sillsa, solicitors,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez P. Geroulakosa oraz P. Bullocka, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM była
Siam Grains Co. Ltd, z siedzibą w Bangkoku (Tajlandia),
mającej za przedmiot skargę na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 18 grudnia 2013 r. (sprawa R 1086/2012‑4), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu pomiędzy Tilda Riceland Private Ltd a Siam Grains Co. Ltd,
SĄD (szósta izba),
w składzie: S. Frimodt Nielsen, prezes, F. Dehousse (sprawozdawca) i A.M. Collins, sędziowie,
sekretarz: J. Palacio González, główny administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 24 lutego 2014 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 23 lipca 2014 r.,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 21 kwietnia 2015 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 4 listopada 2003 r. spółka Siam Grains Co. Ltd dokonała w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1), ze zmianami [zastąpionego rozporządzeniem Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1)].
2 Znakiem towarowym, o którego rejestrację wniesiono, jest następujące oznaczenie graficzne:
3 Towar, dla którego dokonano zgłoszenia znaku towarowego, należy do klasy 30 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiada następującemu opisowi: „ryż długoziarnisty”.
4 Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego zostało opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 37/2004 z dnia 13 września 2004 r.
5 W dniu 10 grudnia 2004 r. spółka United Riceland Private Ltd (obecnie Tilda Riceland Private Ltd, zwana dalej „skarżącą”) wniosła na podstawie art. 42 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 41 rozporządzenia nr 207/2009) sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towaru wskazanego w pkt 3 powyżej.
6 Sprzeciw został oparty na wcześniejszym niezarejestrowanym znaku towarowym lub wcześniejszym oznaczeniu BASMATI, używanym w obrocie handlowym w odniesieniu do ryżu.
7 W uzasadnieniu sprzeciwu powołano się na podstawę odmowy rejestracji określoną w art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009). Skarżąca w szczególności podniosła, że w świetle prawa Zjednoczonego Królestwa mogła ona zabronić używania zgłoszonego znaku towarowego poprzez wytoczenie powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji (action for passing off).
8 W dniu 28 stycznia 2008 r. Wydział Sprzeciwów oddalił sprzeciw w całości. Uznał on w szczególności, że skarżąca nie przedstawiła dokumentów wskazujących, w jaki sposób ryż, który eksportuje ona do Zjednoczonego Królestwa, był wprowadzany do obrotu. W tych okolicznościach skarżąca nie zdołała udowodnić, że nabyła ona „goodwill”, która jest niezbędna do wytoczenia skutecznego powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji na gruncie przepisów obowiązujących w Zjednoczonym Królestwie.
9 W dniu 20 marca 2008 r. skarżąca wniosła do OHIM na podstawie art. 57–62 rozporządzenia nr 40/94 (obecnie art. 58–64 rozporządzenia nr 207/2009) odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów.
10 Mocą decyzji z dnia 19 marca 2009 r. Pierwsza Izba Odwoławcza OHIM oddaliła odwołanie. Uznała ona w istocie, że zgodnie z art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 40/94 strona wnosząca sprzeciw winna była wykazać, iż była właścicielem prawa stanowiącego podstawę sprzeciwu. Tymczasem w tym przypadku skarżąca nie wykazała, że jest właścicielem wskazanego prawa. Izba Odwoławcza stwierdziła w szczególności, że termin „basmati” nie jest znakiem towarowym lub oznaczeniem objętym prawem własności, lecz jedynie obiegowym określeniem odmiany ryżu. Termin „basmati” ma charakter rodzajowy. Dodatkowo Izba Odwoławcza podkreśliła, że własność chroniona powództwem z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji nie odnosi się do danego oznaczenia, lecz do „goodwill”. Izba Odwoławcza doszła do wniosku, iż skarżąca nie wykazała, że jest właścicielką terminu „basmati” i że z tego tytułu sprzeciw nie spełnia przewidzianego rozporządzeniem nr 40/94 wymogu wykazania istnienia prawa własności.
11 Wyrokiem z dnia 18 stycznia 2012 r., Tilda Riceland Private/OHIM – Siam Grains (BASmALI) (T‑304/09, Zb.Orz., EU:T:2012:13), Sąd stwierdził nieważność decyzji Izby Odwoławczej z dnia 19 marca 2009 r. Sąd uznał, że Izba Odwoławcza dopuściła się błędu, oddalając sprzeciw z tego powodu, że skarżąca nie wykazała, iż była właścicielką rozpatrywanego oznaczenia, nie badając przy tym szczegółowo, czy skarżąca nabyła prawa do tego oznaczenia w świetle prawa Zjednoczonego Królestwa (pkt 29 wyroku).
12 Wskutek wydania ww. w pkt 11 wyroku BASmALI (EU:T:2012:13) sprawa została przekazana Czwartej Izbie Odwoławczej OHIM do ponownego rozpoznania.
13 Decyzją z dnia 18 grudnia 2013 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Czwarta Izba Odwoławcza OHIM oddaliła odwołanie skarżącej. Uznała ona w istocie, że skarżąca nie przedstawiła dowodów na to, iż nazwa „basmati” jest używana w obrocie handlowym jako oznaczenie odróżniające. W tych okolicznościach Izba Odwoławcza nie badała, czy skarżąca nabyła prawa do tego oznaczenia w świetle prawa Zjednoczonego Królestwa.
Żądania stron
14 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
15 OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
Co do prawa
16 Na poparcie skargi skarżąca podnosi jeden zarzut, dotyczący naruszenia art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009.
17 Po pierwsze, skarżąca twierdzi, że oznaczenie BASMATI ma charakter odróżniający, gdyż oznacza konkretny rodzaj ryżu, który cieszy się renomą ze względu na jego jakość, aromat oraz inne cechy. Skarżąca podnosi, że przedstawiła OHIM dowody w tym względzie. Zdaniem skarżącej Izba Odwoławcza najwyraźniej zastosowała dodatkowe kryterium, w myśl którego własność oznaczenia powinna mieć charakter wyłączny. Skarżąca utrzymuje, że w tym kontekście oznaczenie BASMATI nie różni się od oznaczeń CHAMPAGNE czy SWISS CHOCOLATE, w związku z czym także w rozpatrywanym przypadku istnieje możliwość dochodzenia jego ochrony w ramach powództwa opartego na bezprawnym używaniu nazwy. Zdaniem skarżącej z całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wynika, że oznaczenie BASMATI spełnia wszystkie kryteria uzyskania ochrony zgodnie z prawem Zjednoczonego Królestwa. Po drugie, skarżąca twierdzi, że jako producent i eksporter przedmiotowego towaru jest (wespół z innymi podmiotami) właścicielem „goodwill” oznaczenia BASMATI, przy czym nie ma znaczenia, że w rzeczywistości to inna spółka wprowadza ten towar do obrotu w Zjednoczonym Królestwie. Zdaniem skarżącej Izba Odwoławcza zignorowała dowody przedstawione przez nią w toku postępowania administracyjnego. Po trzecie, okoliczność, że większa liczba podmiotów używa w powiązaniu z oznaczeniem BASMATI własnych znaków towarowych dla odróżnienia swoich towarów w obrocie handlowym, nie zmienia faktu, że oznaczenie to ma charakter odróżniający.
18 OHIM przyznaje, że założenia, jakimi kierowała się Izba Odwoławcza, mimo że zgodne z koncepcją charakteru odróżniającego znaku towarowego na gruncie prawa Unii Europejskiej, trudno pogodzić ze specyfiką „rozszerzonej” formy powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji oraz z praktyką orzeczniczą sądów Zjednoczonego Królestwa. Podnosi jednak, że dowody przedstawione przez skarżącą nie świadczą o tym, iż z punktu widzenia odbiorców w Zjednoczonym Królestwie ryż basmati, ze względu na jego szczególne cechy, cieszy się „goodwill”, które to kryterium wynika z orzecznictwa sądów Zjednoczonego Królestwa. OHIM zgadza się, że Izba Odwoławcza nie odniosła się wprost do tego kryterium. Jednakże ustalenia Izby Odwoławczej pokazują, że nawet gdyby Izba bezpośrednio odniosła się do tego kryterium, niewątpliwie doszłaby do wniosku, iż zgromadzone dowody nie potwierdzają, że oznaczenie BASMATI cieszy się „oczywistą renomą”. Dla pełności wywodu OHIM podnosi wreszcie, iż skarżąca nie wykazała, że jest właścicielem „goodwill” ani że owa „goodwill” doznała uszczerbku. OHIM podsumowuje, że nawet gdyby założyć, iż stanowisko Izby Odwoławczej odnośnie do kwestii, czy tradycyjne ujęcie pojęcia odróżniającego charakteru znaku towarowego jako elementu pozwalającego na wskazanie pochodzenia handlowego towarów zachowuje aktualność również w przypadku „rozszerzonej” formy powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji, było nieprawidłowe, to zgromadzone dowody nie pozwalają na udowodnienie, że z punktu widzenia odbiorców w Zjednoczonym Królestwie oznaczenie BASMATI cieszy się „oczywistą renomą”.
19 Należy zauważyć, że zgodnie z art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 właściciel niezarejestrowanego znaku towarowego lub innego oznaczenia używanego w obrocie gospodarczym o znaczeniu większym niż lokalne może wnieść sprzeciw wobec rejestracji wspólnotowego znaku towarowego, jeżeli na podstawie przepisów ustawodawstwa wspólnotowego lub prawa państwa członkowskiego właściwych dla tego znaku, po pierwsze, prawa do tego oznaczenia zostały nabyte przed datą wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego lub, w danym wypadku, przed datą zastrzeżenia prawa pierwszeństwa wniosku o rejestrację wspólnotowego znaku towarowego, oraz po drugie, oznaczenie to daje właścicielowi prawo zakazu używania późniejszego znaku towarowego.
20 Ponadto ponieważ skarżąca powołuje się w uzasadnieniu swego sprzeciwu na możliwość wytoczenia powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji przewidzianego w prawie Zjednoczonego Królestwa, należy przypomnieć, iż aktem prawa państwa członkowskiego znajdującym zastosowanie w niniejszej sprawie jest Trade Marks Act 1994 (ustawa Zjednoczonego Królestwa o znakach towarowych z 1994 r.), której art. 5 ust. 4 stanowi między innymi, że:
„Znak towarowy nie podlega rejestracji w przypadku i w zakresie, w jakim jego używanie w Zjednoczonym Królestwie może zostać zakazane:
a) na podstawie jakiejkolwiek normy prawnej [w szczególności na podstawie przepisów dotyczących czynów nieuczciwej konkurencji (law of passing off)] chroniącej niezarejestrowany znak towarowy lub inne oznaczenie używane w obrocie handlowym […]”.
21 Z brzmienia tego przepisu, zgodnie z jego interpretacją przez sądy krajowe, wynika, że wnoszący sprzeciw musi wykazać, zgodnie z przewidzianymi w prawie Zjednoczonego Królestwa regulacjami dotyczącymi powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji, że zostały spełnione trzy przesłanki, to jest że, po pierwsze, niezarejestrowany znak towarowy lub oznaczenie nabyły „goodwill” (to znaczy zdolność przyciągania uwagi klientów), po drugie, właściciel późniejszego znaku towarowego wprowadził klientów w błąd, oraz po trzecie, owa „goodwill” doznała uszczerbku (zob. ww. w pkt 11 wyrok BASmALI, EU:T:2012:13, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo).
22 Z orzecznictwa sądów Zjednoczonego Królestwa wynika ponadto, że oznaczenie służące określaniu towarów lub usług może uzyskać renomę na rynku w rozumieniu przepisów regulujących możliwość wytoczenia powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji, nawet jeżeli jest ono używane w obrocie handlowym przez kilka podmiotów [Chocosuisse Union des fabricants suisses de chocolat & Ors przeciwko Cadbury Ltd. (1999) EWCA Civ 856]. Owa „rozszerzona” forma powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji, uznana w orzecznictwie sądów krajowych, pozwala kilku podmiotom na dysponowanie prawami do oznaczenia, które cieszy się renomą na rynku (zob. ww. w pkt 11 wyrok BASmALI, EU:T:2012:13, pkt 28).
23 Izba Odwoławcza uznała, że przesłanki dotyczące używania nazwy „basmati” w obrocie handlowym i renomy tego oznaczenia powinny być interpretowane w świetle jednolitych standardów prawa Unii. W tym względzie Izba Odwoławcza przyjęła, że aby uznać, iż niezarejestrowany znak towarowy lub orzeczenie spełniają przesłankę używania w obrocie handlowym, ów niezarejestrowany znak towarowy lub owo orzeczenie muszą być używane jako elementy odróżniające w tym znaczeniu, że ich funkcją musi być wskazywanie działalności gospodarczej wykonywanej przez ich właściciela. W rozpatrywanym przypadku Izba Odwoławcza doszła do wniosku, że zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na uznanie, iż skarżąca używała nazwy „basmati” jako oznaczenia odróżniającego jej towary w obrocie handlowym, w związku z czym jedna z przesłanek stosowania art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 nie została spełniona.
24 Z zaskarżonej decyzji – mimo jej niejednoznaczności w tym względzie – można wywnioskować, że w ocenie Izby Odwoławczej ewentualny charakter odróżniający oznaczenia BASMATI powinien pozwalać skarżącej na odróżnienie jej towaru od towarów innych przedsiębiorstw, w tym od pozostałych przedsiębiorstw oferujących ryż basmati. Wynika to w szczególności z pkt 33 zaskarżonej decyzji, w którym Izba Odwoławcza wyraźnie wskazała, że okoliczność, iż ryż basmati jest sprzedawany pod różnymi znakami towarowymi, „wyklucza możliwość”, aby termin „basmati” jako taki mógł być postrzegany jako element „odróżniający ryż jednego przedsiębiorstwa od ryżu innych przedsiębiorstw”. Dodatkowo w pkt 25 i 31 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, że ryż basmati eksportowany przez skarżącą do Zjednoczonego Królestwa jest wprowadzany do obrotu nie przez samą skarżącą, ale przez inną spółkę. Ponadto w pkt 27 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza podkreśliła, że nazwę produktu rolnego, którego przywóz podlega stosownym regulacjom w ramach wspólnej polityki rolnej Unii, należy rozumieć w ten sposób, że określa ona jego cechy, „nie zaś pochodzenie handlowe”. Izba Odwoławcza odwołała się do „pochodzenia handlowego” przedmiotowego towaru również w pkt 29 i 32 zaskarżonej decyzji. Ponadto w pkt 31 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła, że „znakiem towarowym używanym” do „oznaczenia” ryżu produkowanego przez skarżącą jest TILDA, nie zaś termin „basmati”. Na poparcie tego ustalenia Izba Odwoławcza powołała się na materiał dowodowy, z którego wynika, że termin „basmati” jest używany w połączeniu z innymi znakami towarowymi lub z nazwami spółek.
25 Innymi słowy, w ocenie Izby Odwoławczej charakter odróżniający rozpatrywanego oznaczenia powinien wynikać z jego funkcji, którą jest wskazywanie pochodzenia handlowego towarów. Na rozprawie OHIM potwierdził, że tak właśnie należy rozumieć zaskarżoną decyzję.
26 Tymczasem stanowisko Izby Odwoławczej wyrażone w tym względzie w zaskarżonej decyzji jest niezgodne z art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009.
27 Oczywiście prawdą jest, że jak zauważyła Izba Odwoławcza, w świetle art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 oznaczenie musi być używane jako element odróżniający w tym znaczeniu, że musi służyć do określania działalności gospodarczej wykonywanej przez jego właściciela (wyrok z dnia 29 marca 2011 r., Anheuser‑Busch/Budějovický Budvar, C‑96/09 P, Zb.Orz., EU:C:2011:189, pkt 149).
28 Jednakże nie oznacza to, że używanie oznaczenia na gruncie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 musi polegać wyłącznie na wskazywaniu pochodzenia handlowego danych towarów lub usług. Stwierdzając w ten sposób, Izba Odwoławcza ustanowiła warunek, który jak w istocie twierdzi skarżąca w swoich pismach, nie został ustanowiony w art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009.
29 W tym względzie należy zauważyć, że art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 obejmuje swoim zakresem niezarejestrowane znaki towarowe oraz wszelkie „inne oznaczenia” używane w obrocie gospodarczym. W tym kontekście w braku odmiennych wskazówek używanie danego oznaczenia może nie tylko sprowadzać się, w zależności od charakteru owego oznaczenia, do wskazywania właściwemu kręgowi odbiorców pochodzenia handlowego danego towaru, lecz także w szczególności polegać na określaniu jego pochodzenia geograficznego i właściwych mu cech szczególnych (zob. podobnie ww. w pkt 27 wyrok Anheuser‑Busch/Budějovický Budvar, EU:C:2011:189, pkt 147) lub cech, dzięki którym cieszy się on reputacją, na co zresztą zwrócił uwagę sam OHIM w swoim pismach. Oznaczenie, z uwagi na swój charakter, może zatem zostać uznane za element odróżniający, jeżeli jego funkcją jest informowanie o tym, że dane towary lub usługi pochodzą z tego, a nie z innego przedsiębiorstwa, lecz także w szczególności, jeżeli jego funkcją jest odróżnianie niektórych towarów lub usług od innych podobnych towarów i usług. Stanowisko Izby Odwoławczej prowadzi w związku z tym do wyłączenia z zakresu art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 tych oznaczeń, które są używane przez kilka podmiotów, lub tych, które są używane w połączeniu ze znakami towarowymi, mimo że ów przepis takiego wyłączenia nie przewiduje. Tak jest na przykład w przypadku oznaczeń geograficznych, które nie zostały zarejestrowane w Unii, a które mogą korzystać z ochrony przewidzianej w art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009. Tak też jest w przypadku oznaczeń, których ochrony, mimo że nie zostały one zarejestrowane, można dochodzić w drodze powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji. Izba Odwoławcza sama zresztą zauważyła, że z powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji można skorzystać w przypadku oznaczeń pozwalających na odróżnienie pewnej kategorii towarów od „innych podobnych towarów” (pkt 19 zaskarżonej decyzji). Należy też przypomnieć, że taka rozszerzona forma powództwa z tytułu popełnienia czynu nieuczciwej konkurencji, uznana w orzecznictwie sądów krajowych, pozwala kilku podmiotom na dysponowanie prawami do oznaczenia, które cieszy się reputacją na rynku.
30 W tym kontekście niektóre oznaczenia, mimo używania ich przez kilka podmiotów gospodarczych lub w połączeniu ze znakami towarowymi, mogą stanowić elementy odróżniające, jeżeli pozwalają one na określenie działalności gospodarczej wykonywanej przez ich właściciela. W tym względzie warto zaznaczyć, iż Izba Odwoławcza wskazała, za Oxford English Dictionary, że ryż basmati jest „najszlachetniejszą odmianą indyjskiego ryżu, która po ugotowaniu wyróżnia się swoim czysto białym kolorem i aromatem”.
31 Należy dodać, że chociaż, jak wskazała Izba Odwoławcza w pkt 25 zaskarżonej decyzji, towary skarżącej rzeczywiście były wprowadzane do obrotu pod znakiem towarowym TILDA, to z materiałów zgromadzonych przez OHIM wynika, że na opakowaniach tych towarów bardzo wyraźnie widnieje też termin „basmati”. Jak zauważyła Izba Odwoławcza w pkt 25 zaskarżonej decyzji, kwestią bezsporną w tym względzie jest to, że skarżąca sprzedawała „indyjski ryż basmati” innej spółce. Nie ma tym w kontekście znaczenia, z powodów, które zostały wskazane wcześniej, że towary, które skarżąca eksportuje do Zjednoczonego Królestwa, są wprowadzane do obrotu na terenie tego państwa nie przez samą skarżącą, ale przez inną spółkę, gdyż używanie rozpatrywanego oznaczenia niekoniecznie ma na celu informowanie o pochodzeniu handlowym rozpatrywanego towaru. Ponadto nic nie sugeruje, że na gruncie art. 8 ust. 4 rozporządzenia nr 207/2009 wnosząca sprzeciw powinna wykazać, iż sama wprowadza te towary do obrotu na rozpatrywanym terytorium.
32 Z tego względu powody, na jakie powołała się Izba Odwoławcza w celu oddalenia sprzeciwu, nie pozwalają na stwierdzenie, że rozpatrywane orzeczenie nie było używane jako element odróżniający dla oznaczenia działalności gospodarczej wykonywanej przez skarżącą.
33 Oceny tej nie zmieniają pozostałe argumenty OHIM. W szczególności, co się tyczy twierdzeń, jakie OHIM sformułował w swoich pismach, iż zgromadzone przezeń materiały w każdym razie nie pozwoliły Izbie Odwoławczej na stwierdzenie, że oznaczenie BASMATI cieszy się „oczywistą renomą” na rozpatrywanym terytorium ani że skarżąca była właścicielem „goodwill”, czy też że owa „goodwill” doznała uszczerbku, jest oczywiste, iż kwestie te nie zostały zbadane przez Izbę Odwoławczą. Tymczasem należy przypomnieć, że zgodnie z art. 65 ust. 2 rozporządzenia nr 207/2009 Sąd przeprowadza kontrolę decyzji OHIM pod kątem ich zgodności z prawem (zob. podobnie wyrok z dnia 5 lipca 2011 r., Edwin/OHIM, C‑263/09 P, Zb.Orz., EU:C:2011:452, pkt 52). Jeżeli Sąd dojdzie do przekonania, że taka decyzja, zakwestionowana we wniesionej do niego skardze, narusza prawo, musi stwierdzić jej nieważność. Nie może on jednak oddalić skargi, zastępując uzasadnienie przedstawione przez właściwą instancję OHIM, która wydała zaskarżony akt, własnymi rozważaniami [wyroki: z dnia 25 marca 2009 r., Kaul/OHIM – Bayer (ARCOL), T‑402/07, Zb.Orz., EU:T:2009:85, pkt 49; z dnia 9 września 2010 r., Axis/OHIM – Etra Investigación y Desarrollo (ETRAX), T‑70/08, Zb.Orz., EU:T:2010:375, pkt 29]. Wynika stąd, że argumenty przedstawione przez OHIM w jego pismach nie stanowią podstaw do oddalenia rozpatrywanej skargi.
34 W świetle wszystkich powyższych ustaleń jedyny zarzut skarżącej należy uwzględnić, a w rezultacie należy stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji.
W przedmiocie kosztów
35 Zgodnie z art 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
36 Ponieważ OHIM przegrał sprawę z uwagi na stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, a skarżąca wniosła o obciążenie go kosztami, należy obciążyć go własnymi kosztami, a także kosztami poniesionymi przez skarżącą.
Z powyższych względów
SĄD (szósta izba)
orzeka, co następuje:
1) Stwierdza się nieważność decyzji Czwartej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 18 grudnia 2013 r. (sprawa R 1086/2012‑4).
2) OHIM zostaje obciążony własnymi kosztami oraz kosztami poniesionymi przez Tilda Riceland Private Ltd.
Frimodt Nielsen | Dehousse | Collins |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 30 września 2015 r.
Podpisy