Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το cour d’appel de Bruxelles (εφετείο Βρυξελλών, Βέλγιο) στις 26 Απριλίου 2021 – AB, AB-CD κατά Z EF

(Υπόθεση C-265/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour d’appel de Bruxelles

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούντες: AB, AB-CD

Εφεσίβλητος: Z EF

Προδικαστικά ερωτήματα

1.    Έχει ο όρος «διαφορές εκ συμβάσεως» στο άρθρο 5, σημείο 1, του κανονισμού 44/2001, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές διαφορές¹ (στο εξής: κανονισμός Βρυξέλλες Ι)

α.    την έννοια ότι απαιτείται ο προσδιορισμός νομικής υποχρέωσης την οποία ένα πρόσωπο ανέλαβε ελεύθερα έναντι άλλου προσώπου και στην οποία στηρίζεται η αγωγή ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες όπου η ελεύθερη ανάληψη της υποχρέωσης αυτής δεν έχει γίνει από τον εναγόμενο και/ή έναντι του ενάγοντος,

β.    σε περίπτωση δε καταφατικής απάντησης, ποια πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ της νομικής υποχρέωσης που έχει αναληφθεί ελεύθερα και του ενάγοντος και/ή του εναγομένου;

2.    Έχει ο όρος «αγωγή» στην οποία «στηρίζεται» ο ενάγων την έννοια ότι, όπως ισχύει στην περίπτωση του κριτηρίου που χρησιμοποιείται για να προσδιοριστεί αν μια αγωγή εμπίπτει στις διαφορές εκ συμβάσεως κατά την έννοια του άρθρου 5, σημείο 1, του κανονισμού Βρυξέλλες Ι ή στις «ενοχές εξ αδικοπραξίας ή οιονεί αδικοπραξίας» κατά την έννοια του άρθρου 5, σημείο 3, του ίδιου κανονισμού ([πρβλ. απόφαση] C-59/19, σκέψη 32), απαιτείται να εξετάζεται αν η ερμηνεία της νομικής υποχρέωσης που έχει αναληφθεί ελεύθερα είναι αναγκαία προκειμένου να προσδιοριστεί η βάση στην οποία στηρίζεται η αγωγή;

3.    Εμπίπτει στις διαφορές εκ συμβάσεως κατά την έννοια του άρθρου 5, σημείο 1, του κανονισμού Βρυξέλλες Ι αγωγή με αίτημα την αναγνώριση της κυριότητας του ενάγοντος επί πράγματος που βρίσκεται στην κατοχή του η οποία στηρίζεται σε δύο διαδοχικές συμβάσεις πώλησης, εκ των οποίων η μεν πρώτη είχε συναφθεί μεταξύ του αρχικού συγκυρίου του πράγματος (συζύγου της εναγομένης, η οποία είναι επίσης συγκύρια) και του πωλητή από τον οποίο αγόρασε το πράγμα ο ενάγων, η δε δεύτερη μεταξύ του ενάγοντος και του εν λόγω πωλητή;

α.    Διαφοροποιείται η απάντηση στο ερώτημα αυτό αν ο εναγόμενος προβάλλει ότι η πρώτη από τις δύο συμβάσεις ήταν σύμβαση παρακαταθήκης και όχι πώλησης;

β.    Ποια σύμβαση πρέπει να ληφθεί υπόψη, αν κάποια από τις ανωτέρω περιπτώσεις εμπίπτει στις διαφορές εκ συμβάσεως, για τον προσδιορισμό του τόπου εκπλήρωσης της παροχής;

4.     Έχει το άρθρο 4 του κανονισμού (ΕΚ) 593/2008, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι) ² , την έννοια ότι εφαρμόζεται στην περίπτωση που περιγράφεται στο τρίτο προδικαστικό ερώτημα, σε περίπτωση δε καταφατικής απάντησης, ποια σύμβαση πρέπει να ληφθεί υπόψη;

____________

¹ ΕΕ 2001, L 12, σ. 1.

² ΕΕ 2008, L 177, σ. 6.