Language of document : ECLI:EU:T:2015:87

POSTANOWIENIE SĄDU (ósma izba)

z dnia 27 stycznia 2015 r.(1)

Skarga o odszkodowanie – Oczywisty brak właściwości

W sprawie T-743/14

Branko a.s., z siedzibą w Nitrze (Słowacja), reprezentowana przez radcę prawnego, D. Zajkowską,

strona skarżąca,

przeciwko

Rzeczpospolitej Polskiej,

strona pozwana,

mającej za przedmiot żądanie naprawienia szkody rzekomo poniesionej w wyniku wydania przez sądy polskie orzeczeń w sporze między skarżącą a osobą trzecią,

SĄD (ósma izba),

w składzie: D. Gratsias (sprawozdawca), prezes, M. Kynczewa i C. Wetter, sędziowie,

sekretarz: E. Coulon,

wydaje następujące

Postanowienie

 Przebieg postępowania i żądania strony skarżącej

1        Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 27 października 2014 r. strona skarżąca wniosła skargę w niniejszej sprawie.

2        Wnosi ona do Sądu o zobowiązanie Rzeczypospolitej Polskiej do naprawienia szkody poniesionej wskutek naruszenia przez sądy polskie zasady niedyskryminacji oraz prawa do obrony, przewidzianych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

 Co do prawa

3        Zgodnie z art. 111 regulaminu postępowania, jeżeli Sąd jest oczywiście niewłaściwy do rozpoznania skargi, może on, bez dalszych czynności procesowych, podjąć decyzję, wydając postanowienie z uzasadnieniem.

4        W niniejszym przypadku Sąd uznaje, że na podstawie akt sprawy ma on wystarczającą wiedzę i zgodnie z przepisami tego artykułu postanawia orzec bez przeprowadzania dalszych czynności procesowych.

5        W niniejszej sprawie strona skarżąca domaga się naprawienia szkody poniesionej rzekomo w wyniku wydania przez sądy polskie orzeczeń w sporze, który toczyła z osobą trzecią.

6        Właściwość Sądu w dziedzinie odpowiedzialności pozaumownej jest określona w art. 268 TFUE i  art. 340 kapity drugi i trzeci TFUE oraz w art. 188 akapit drugi EWEA. Zgodnie z tymi postanowieniami do właściwości Sądu należy jedynie rozpatrywanie skarg o odszkodowanie za szkody wyrządzone przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii lub ich pracowników przy wykonywaniu swoich funkcji (zob. podobnie wyrok z dnia 23 marca 2004 r., Rzecznik Praw Obywatelskich/Lamberts, C‑234/02 P, Rec, EU:C:2004:174, pkt 49 i 59).

7        W niniejszym przypadku bezsporne jest, że autorami aktów, które rzekomo wyrządziły stronie skarżącej szkodę, nie są ani instytucja ani organ ani jednostka organizacyjna Unii.

8        W świetle powyższych rozważań skargę w niniejszej sprawie należy odrzucić ze względu na oczywisty brak właściwości, bez konieczności doręczenia jej stronie pozwanej.

 W przedmiocie kosztów

9        Ponieważ niniejsze postanowienie wydaje się przed doręczeniem skargi stronie pozwanej, a także zanim strona pozwana mogła ponieść koszty, wystarczy orzec, że strona skarżąca ponosi własne koszty zgodnie z art. 87 § 1 regulaminu postępowania.

Z powyższych względów

SĄD (ósma izba)

postanawia, co następuje:

1)      Skarga zostaje odrzucona.

2)      Strona skarżąca pokrywa własne koszty.

Sporządzono w Luksemburgu w dniu 27 stycznia 2015 r.

Sekretarz

 

      Prezes

E. Coulon

 

       D. Gratsias


1 Język postępowania : polski.