Αναίρεση που άσκησε στις 5 Δεκεμβρίου 2012 ο Moises Bermejo Garde κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 25 Σεπτεμβρίου 2012 στην υπόθεση F-41/10, Bermejo Garde κατά ΕΟΚΕ

(Υπόθεση T-530/12 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Moises Bermejo Garde (Βρυξέλλες, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: L. Levi, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ)

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημοσίας Διοίκησης, της 25ης Σεπτεμβρίου 2012, στην υπόθεση F-41/10·

κατά συνέπεια, να κάνει δεκτά τα πρωτοδίκως προβληθέντα αιτήματα του αναιρεσείοντος και, ως εκ τούτου,

να ακυρώσει την απόφαση του προέδρου της ΕΟΚΕ αριθ. 88/10 Α, της 3ης Μαρτίου 2010, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα που υπέβαλε ο αναιρεσείων στις 7 Δεκεμβρίου 2009 και αποφασίσθηκε η επανατοποθέτησή του·

να ακυρώσει την προσθήκη στην απόφαση αριθ. 88/10 της 25ης Μαρτίου 2010·

να ακυρώσει την απόφαση αριθ. 133/10 Α, της 14 Μαρτίου 2010, σχετικά με την παύση του αναιρεσείοντος από τα καθήκοντα του προϊσταμένου της νομικής υπηρεσίας με άμεση ισχύ και την επανατοποθέτησή του ως προϊσταμένου με αντίστοιχη μεταφορά της θέσεώς του σε άλλη υπηρεσία από την 6η Απριλίου 2010·

να ακυρώσει την απόφαση του προέδρου της ΕΟΚΕ αριθ. 184/10, της 13ης Απριλίου 2010, σχετικά με την επανατοποθέτηση του αναιρεσείοντος στη Διεύθυνση υλικοτεχνικής υποστήριξης, με έναρξη ισχύος της αποφάσεως αυτής από την 6η Απριλίου 2010·

να καταδικάσει την ΕΟΚΕ σε καταβολή αποζημιώσεως ύψους 17.500 ευρώ·

να καταδικάσει την ΕΟΚΕ στα δικαστικά έξοδα·

να καταδικάσει την ΕΟΚΕ στα δικαστικά έξοδα αμφότερων των βαθμών.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αναιρέσεως ο αναιρεσείων προβάλλει πέντε λόγους, υποστηρίζοντας ότι, κατά την άποψή του, το ΔΔΔ έκρινε ότι αυτός είχε υποστεί βλάβη εξαιτίας κοινοποιήσεως πληροφοριών στην ιεραρχία του, στο μέτρο που στερήθηκε τα καθήκοντά του καθήκοντα του προϊσταμένου της νομικής υπηρεσίας, αλλά ότι η βλάβη αυτή δεν οφειλόταν σε παράβαση των άρθρων 12α και 22α του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παράβαση της έννοιας της βλαπτικής πράξεως, καθώς και από αλλοίωση της δικογραφίας (αφορά βασικώς τις σκέψεις 44 έως 64 της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως).

Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παραβίαση της αρχής σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας, καθώς και από παράβαση του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (αφορά τις σκέψεις 114 έως 118 της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως).

Ο τρίτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παράβαση των άρθρων 12α, 22α και 86 του ΚΥΚ, καθώς και από αθέτηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και από αλλοίωση της δικογραφίας (αφορά βασικώς τις σκέψεις 133 και επόμ. της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως).

Ο τέταρτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παράβαση του άρθρου 86 του ΚΥΚ, του παραρτήματος IX του ΚΥΚ, των γενικών εκτελεστικών διατάξεων του παραρτήματος IX του ΚΥΚ και από παραβίαση της αρχής σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας, καθώς και από αλλοίωση του φακέλου και από αθέτηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως (αφορά βασικώς τις σκέψεις 75 έως 78 της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως).

Ο πέμπτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από παράβαση των κανόνων σχετικά με τις αρμοδιότητες του συντάκτη της πράξεως, καθώς και από παράβαση του άρθρου 22α του ΚΥΚ και του άρθρου 72 του εσωτερικού κανονισμού της ΕΟΚΕ (αφορά τις σκέψεις 70 και 71 της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως).

____________