ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ

της 15η Ιουλίου 2011

Υπόθεση T‑213/11 P

Σώμα των εκπροσώπων του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων κ.λπ.

κατά

Eberhard Bömcke

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Αίτηση παρεμβάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης – Υπολογισμός της προθεσμίας – Εκπρόθεσμο»

Αντικείμενο:      Αίτηση αναιρέσεως κατά της διατάξεως του προέδρου του δευτέρου τμήματος του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 17ης Μαρτίου 2011, F‑95/10 ΙΝΤ, Bömcke κατά ΕΤΕπ.

Διατακτικό:      Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Το Σώμα των εκπροσώπων του προσωπικού της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, οι Jean-Pierre Bodson, Ευάγγελος Κουργιάς, Manuel Sutil, Patrick Vanhoudt και η Marie-Christel Heger φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προθεσμίες – Αίτηση παρεμβάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης – Τρόπος υπολογισμού της προθεσμίας

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρα 100 §§ 2 και 3, και 109 § 1)

Το άρθρο 109, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης ορίζει ότι η αίτηση παρεμβάσεως κατατίθεται πριν από την παρέλευση προθεσμίας τεσσάρων εβδομάδων, η οποία αρχίζει από τη δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης της ανακοίνωσης που μνημονεύεται στο άρθρο 37, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας. Επίσης, κατά το άρθρο 100, παράγραφοι 2 και 3, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, αν η λήξη της προθεσμίας συμπίπτει με ημέρα Σάββατο, Κυριακή ή με κατά νόμον εορτάσιμη, η προθεσμία παρατείνεται μέχρι το τέλος της επομένης εργάσιμης ημέρας, η δε παρέκταση των δικονομικών προθεσμιών λόγω αποστάσεως είναι δέκα ημέρες κατ’ αποκοπή.

Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου και του Γενικού Δικαστηρίου, η παρέκταση της προθεσμίας λόγω αποστάσεως δεν πρέπει να θεωρείται χωριστή προθεσμία από τη δικονομική προθεσμία αλλά απλή παράταση αυτής. Ως εκ τούτου, στο μέτρο που η λήξη της πλήρους προθεσμίας, συμπεριλαμβανομένης της προθεσμίας λόγω αποστάσεως, συμπίπτει με ημέρα Σάββατο, Κυριακή ή με κατά νόμο εορτάσιμη, η προθεσμία παρατείνεται μέχρι το τέλος της επομένης εργάσιμης ημέρας. Καμία διαφορετική διατύπωση μεταξύ των κρίσιμων διατάξεων των Κανονισμών Διαδικασίας του Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης δεν επιτρέπει να συναχθεί το συμπέρασμα ότι το άρθρο 100, παράγραφοι 2 και 3, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης πρέπει να τύχει διαφορετικής ερμηνείας.

Εξάλλου, η ερμηνεία αυτή δεν είναι αντίθετη προς τα θεμελιώδη δικαιώματα, υπό την έννοια ότι δεν περιορίζει το δικαίωμα προσφυγής και, ιδίως, το δικαίωμα παρεμβάσεως στη δίκη. Η προθεσμία για την άσκηση προσφυγής είναι πράγματι δημοσίας τάξεως, καθόσον μια τέτοια προθεσμία έχει θεσπιστεί για να εξασφαλίσει τη σαφήνεια και τη βεβαιότητα των έννομων καταστάσεων και για να αποφεύγεται κάθε δυσμενής διάκριση ή αυθαίρετη μεταχείριση κατά την απονομή της δικαιοσύνης. Συν τοις άλλοις, το άρθρο 100, παράγραφοι 2 και 3, και το άρθρο 109 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης δεν συνιστούν προσβολή του δικαιώματος προσφυγής, καθόσον οι εν λόγω διατάξεις δεν περιορίζουν το δικαίωμα ατομικής προσφυγής και, ιδίως, το δικαίωμα παρεμβάσεως στη δίκη κατά τρόπο που να θίγεται η ίδια η υπόσταση των δικαιωμάτων αυτών. Η προβλεπόμενη από τον Κανονισμό Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης προθεσμία για την υποβολή αιτήσεως παρεμβάσεως εξασφαλίζει την προσήκουσα ισορροπία μεταξύ του θεμελιώδους δικαιώματος της παρεμβάσεως στη δίκη και της ορθής απονομής της δικαιοσύνης.

(βλ. σκέψεις 9, 10, 17, 20 και 22)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 15 Μαΐου 1991, C‑122/90, Emsland-Stärke κατά Επιτροπής, μη δημοσιευθείσα στη Συλλογή, σκέψη 9· 23 Ιανουαρίου 1997, C‑246/95, Coen, Συλλογή 1997, σ. I‑403, σκέψη 21· ΓΔΕΕ: 18 Σεπτεμβρίου 1997, T‑121/96 και T‑151/96, Mutual Aid Administration Services κατά Επιτροπής, Συλλογή 1997, σ. II-1355, σκέψεις 38 και 39· 20 Νοεμβρίου 1997, T‑85/97, Horeca-Wallonie κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. ΙΙ-2113, σκέψεις 25 και 26· 13 Ιανουαρίου 2009, T‑456/08, SGAE κατά Επιτροπής, που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 12