Προσφυγή-αγωγή της 1ης Αυγούστου 2013 – SolarWorld και Solsonica κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-393/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες-ενάγουσες: SolarWorld AG (Βόνη, Γερμανία) και Solsonica SpA (Cittaducale, Ιταλία) (εκπρόσωποι: L. Ruessmann, δικηγόρος, και J. Beck, Solicitor)
Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα των προσφευγουσών-εναγουσών
Οι προσφεύγουσες-ενάγουσες (στο εξής: προσφεύγουσες) ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να κρίνει την προσφυγή-αγωγή (στο εξής: προσφυγή) παραδεκτή και βάσιμη·
να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 513/2013 της Επιτροπής 1 , στο μέτρο που προβλέπει την εφαρμογή του πλήρους δασμού αντιντάμπινγκ επί των εισαγωγών φωτοβολταϊκών συστοιχιών κρυσταλλικού πυριτίου, κυψελών και πλακιδίων καταγωγής ή προελεύσεως Κίνας μόλις από τις 6 Αυγούστου 2013·
να υποχρεώσει τις τελωνειακές αρχές των κρατών μελών να εφαρμόζουν τους συντελεστές δασμών αντιντάμπινγκ που προβλέπονται στο άρθρο 1, παράγραφος 2, σημείο ii, του κανονισμού (ΕΕ) 513/2013 της Επιτροπής από τις 6 Ιουνίου 2013·
να υποχρεώσει την Επιτροπή να καταβάλει στις προσφεύγουσες αποζημίωση στο μέτρο που οι συντελεστές δασμών αντιντάμπινγκ που προβλέπονται στο άρθρο 1, παράγραφος 2, σημείο ii, του κανονισμού (ΕΕ) 513/2013 της Επιτροπής δεν έχουν εφαρμοσθεί από τις 6 Ιουνίου 2013· και
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της προσφυγής, οι προσφεύγουσες προβάλλουν τέσσερις λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το άρθρο 1, παράγραφος 2, σημείο i, του κανονισμού (ΕΕ) 513/2013 της Επιτροπής θεσπίσθηκε κατά παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 2 .
Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη κατά την εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών, θεσπίζοντας την περίοδο σταδιακής εφαρμογής των προσωρινών μέτρων αντιντάμπινγκ δυνάμει του άρθρου 1, παράγραφος 2, σημείο i, του κανονισμού (ΕΕ) 513/2013 της Επιτροπής.Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πρόδηλη και σοβαρή παράβαση των καθηκόντων μέριμνας και χρηστής διοικήσεως τα οποία υπέχει, θεσπίζοντας το άρθρο 1, παράγραφος 2, σημείο i, του κανονισμού (ΕΕ) 513/2013 της Επιτροπής.Με τον τέταρτπ λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η Επιτροπή ενήργησε παράνομα θεσπίζοντας το άρθρο 1, παράγραφος 2, σημείο i, του κανονισμού (ΕΕ) 513/2013 της Επιτροπής και, κατά τον τρόπον αυτόν, ζημίωσε τις προσφεύγουσες, για τον λόγο δε αυτόν η ΕΕ φέρει ευθύνη βάσει του άρθρου 340, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.