ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 13ης Ιανουαρίου 2014

Συνεκδικασθείσες υποθέσεις T‑116/13 P και T‑117/13 P

Georgio Lebedef

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Βαθμολογία – Έκθεση εξελίξεως σταδιοδρομίας – Περίοδοι αξιολογήσεως 2008 και 2009 – Απαλλαγή κατά το ήμισυ του ωραρίου εργασίας για σκοπούς συνδικαλιστικής εκπροσωπήσεως – Εκθέσεις βαθμολογίας που καλύπτουν τα καθήκοντα τα οποία ασκεί ο υπάλληλος στην υπηρεσία όπου έχει τοποθετηθεί – Διορισμός από συνδικάτο – Απόρριψη των προσφυγών πρωτοδίκως ως προδήλως αβάσιμων – Αίτηση αναιρέσεως εν μέρει προδήλως απαράδεκτη και εν μέρει προδήλως αβάσιμη»

Αντικείμενο:      Αιτήσεις αναιρέσεως κατά των διατάξεων του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (τρίτο τμήμα) της 12ης Δεκεμβρίου 2012, F‑70/11 και F‑109/11, Lebedef κατά Επιτροπής.

Απόφαση:      Οι αιτήσεις αναιρέσεως απορρίπτονται. Ο Giorgio Lebedef φέρει τα δικά του δικαστικά έξοδα και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

Περίληψη

1.      Αναίρεση – Λόγοι – Απλή επανάληψη των λόγων και των επιχειρημάτων που προβλήθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης – Μη προσδιορισμός της προβαλλόμενης πλάνης περί το δίκαιο – Απαράδεκτο

(Άρθρο 257 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11 § 1· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 138 § 1)

2.      Αναίρεση – Λόγοι – Λόγος που αποσκοπεί στη διόρθωση της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης – Αναρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου

(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 139 § 1· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 84 § 1)

1.      Η αίτηση αναιρέσεως πρέπει να προσδιορίζει επακριβώς τα επικρινόμενα σημεία της αποφάσεως της οποίας ζητείται η αναίρεση, καθώς και τα νομικά επιχειρήματα που στηρίζουν κατά τρόπο συγκεκριμένο την αίτηση αυτή.

Δεν ικανοποιεί την επιταγή αυτή ο λόγος αναιρέσεως ο οποίος, χωρίς να περιέχει επιχειρηματολογία ειδικώς αναφερόμενη στον προσδιορισμό της πλάνης περί το δίκαιο που φέρεται ότι βαρύνει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, περιορίζεται σε επανάληψη των επιχειρημάτων που ήδη προβλήθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης. Πράγματι, μια τέτοια αίτηση αναιρέσεως αποτελεί στην πραγματικότητα αίτηση για απλή επανεξέταση της ασκηθείσας ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης προσφυγής, η οποία δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου.

(βλ. σκέψεις 23 και 89)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 9 Ιουνίου 2011, C‑401/09 P, Ευρωπαϊκή Δυναμική κατά ΕΚΤ, Συλλογή 2011, σ. I‑4911, σκέψη 61 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΓΔΕΕ: 16 Δεκεμβρίου 2010, T‑52/10 P, Lebedef κατά Επιτροπής, σκέψη 35 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

2.      Το άρθρο 84, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, σχετικά με τη διόρθωση τυπογραφικών ή υπολογιστικών σφαλμάτων ή προφανών ανακριβειών, δεν έχει εφαρμογή στη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, η οποία διέπεται αποκλειστικά από τον δικό του Κανονισμό Διαδικασίας. Κατά συνέπεια, ο αναιρεσείων δεν μπορεί να καλύψει την παράλειψή του να υποβάλει αίτημα δυνάμει του εν λόγω άρθρου ζητώντας από το Γενικό Δικαστήριο να διορθώσει προβαλλόμενα τυπογραφικά σφάλματα ή προφανείς ανακρίβειες που περιλαμβάνονται στις αναιρεσιβαλλόμενες αποφάσεις του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

(βλ. σκέψεις 44 και 45)