ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 28ης Απριλίου 2009

Υπόθεση F-115/07

Marie-Thérèse Balieu-Steinmetz και Lidia Noworyta

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Αποδοχές – Κατ’ αποκοπή αποζημίωση για υπερωρίες – Άρθρο 3 του παραρτήματος VI του ΚΥΚ – Άρθρο 56 του ΚΥΚ – Εσωτερικοί κανόνες για την κατ’ αποκοπή αποζημίωση για υπερωρίες – Εσωτερικοί κανόνες για την αντιστάθμιση υπερωριών – Ίση μεταχείριση»

Αντικείμενο: Προσφυγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 EA, με την οποία οι Μ.-Τ. Balieu-Steinmetz και L. Noworyta ζητούν, αφενός, να κηρυχθεί παράνομο το άρθρο 1 των εσωτερικών κανόνων για την κατ’ αποκοπή αποζημίωση για υπερωρίες, τους οποίους εξέδωσε ο γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατ’ εφαρμογή του άρθρου 3 του παραρτήματος VI του ΚΥΚ, και, αφετέρου, να ακυρωθεί η σιωπηρή απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 13ης Νοεμβρίου 2006, περί απορρίψεως της από 13 Ιουλίου 2006 αιτήσεως της Μ.-Τ. Balieu-Steinmetz, καθώς και η απόφαση του Κοινοβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, περί απορρίψεως της από 5 Ιουλίου 2006 αιτήσεως της L. Noworyta με αντικείμενο την καταβολή της προαναφερθείσας κατ’ αποκοπή αποζημιώσεως.

Απόφαση:      Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13ης Νοεμβρίου 2006, περί σιωπηρής απορρίψεως της από 13 Ιουλίου 2006 αιτήσεως της Μ.-Τ. Balieu-Steinmetz, καθώς και η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, περί απορρίψεως της από 5 Ιουλίου 2006 αιτήσεως της L. Noworyta ακυρώνονται. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προσφυγή κατά πράξεως γενικής ισχύος

(Άρθρο 236 ΕΚ· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 90)

2.      Υπάλληλοι – Ίση μεταχείριση – Όρια – Πλεονέκτημα που χορηγήθηκε παράνομα – Άρνηση χορηγήσεως κατ’ αποκοπή αποζημιώσεως σε υπάλληλο παρά τη χορήγηση της αποζημιώσεως αυτής σε άλλους υπαλλήλους που τελούν σε παρόμοια κατάσταση

1.      Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι αρμόδιο να αποφαίνεται επί αιτημάτων που αφορούν ευθέως τη διαπίστωση του παράνομου χαρακτήρα διατάξεως γενικής ισχύος, όπως είναι μια διάταξη του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΚΥΚ).

(βλ. σκέψη 20)

2.      Η απόφαση οργάνου να αρνηθεί τη χορήγηση κατ’ αποκοπή αποζημιώσεως σε υπάλληλο παρότι άλλοι υπάλληλοι τελούντες σε παρόμοια κατάσταση λαμβάνουν την αποζημίωση αυτή, απόφαση η οποία βασίζεται στον παράνομο χαρακτήρα της καταβολής της αποζημιώσεως στους εν λόγω υπαλλήλους, είναι αντίθετη προς την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, εφόσον το οικείο όργανο δεν μπορεί επαρκώς να αποδείξει ότι η καταβολή της αποζημιώσεως στους ως άνω υπαλλήλους στερείται νομίμου ερείσματος, λαμβανομένου υπόψη ότι για τις πράξεις των κοινοτικών οργάνων ισχύει το τεκμήριο της νομιμότητας.

(βλ. σκέψεις 28 έως 30, 32, 36 και 42)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 9 Οκτωβρίου 1984, 188/83, Witte κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1984, σ. 3465, σκέψεις 13 έως 15

ΠΕΚ: 14 Μαΐου 1991, T‑30/90, Zoder κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1991, σ. II‑207, σκέψη 26· 19 Νοεμβρίου 1996, T‑272/94, Brulant κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1996, σ. I‑A‑513 και II‑1397, σκέψη 35· 22 Φεβρουαρίου 2000, T‑22/99, Rose κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I‑A‑27 και II‑115, σκέψη 39· 13 Ιουλίου 2000, T‑157/99, Griesel κατά Συμβουλίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 2000, σ. I‑A‑151 και II‑699, σκέψη 25· 8 Ιουλίου 2003, T‑65/02, Chetaud κατά Κοινοβουλίου, δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 44· 16 Νοεμβρίου 2006, T‑120/04, Peróxidos Orgánicos κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. II‑4441, σκέψη 77· 30 Νοεμβρίου 2006, T‑379/04, J κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑2‑313 και II‑A‑2‑1575, σκέψη 79

ΔΔΔ: 21 Φεβρουαρίου 2008, F-4/07, Σκουλίδη κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 81