Προσφυγή 11ης Οκτωβρίου 2012 - Αναγνωστάκης κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-450/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Αλέξιος Αναγνωστάκης (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: A. Αναγνωστάκης, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

Να ακυρωθεί η από 6/9/2012 απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με την οποία απορρίπτει την καταχώρηση της προτεινόμενης Πρωτοβουλίας Πολιτών με τίτλο "ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ"·

Να υποχρεωθεί να καταχωρήσει νόμιμα την άνω πρωτοβουλία η Επιτροπή και να διαταχθούν τα λοιπά νόμιμα· και

Να καταδικαστεί η αντίδικος Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής ο προσφεύγων προβάλλει τέσσερις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το άρθρο 122 ΣΛΕΕ.

Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι αβάσιμα διατείνεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πως δεν διαθέτει αρμοδιότητα για υποβολή πρότασης, για την έκδοση νομικής πράξης, σχετικά με την προτεινόμενη πρωτοβουλία περί καθιέρωσης της "Αρχής της Κατάστασης Ανάγκης". Κατά το άρθρο 122 ΣΛΕΕ, παράγραφος 1 (πρώην άρθρο 100 της ΣΕΚ), η Επιτροπή προτείνει (και το Συμβούλιο θεσπίζει), σε πνεύμα αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών, τα κατάλληλα μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κατάστασης. Τέτοιο μέτρο είναι και η θέσπιση της αρχής της κατάστασης ανάγκης στις Συνθήκες της ΕΕ και η υιοθέτηση μέτρων και πολιτικών προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από το άρθρο 136, παράγραφος 1 ΣΛΕΕ.

Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι αβάσιμα η απόφαση της Επιτροπής θεωρεί πως το άρθρο 136, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως νομική βάση, μόνον εφόσον τα μέτρα αφορούν την ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και περιορίζονται σ' αυτήν. Κατά την παράγραφο 1, εδάφιο β΄, του ίδιου άρθρου, τα προτεινόμενα μέτρα μπορούν να αφορούν και τη χάραξη προσανατολισμών οικονομικής πολιτικής, ως προς τα εν λόγω κράτη. Η Αρχή της Κατάστασης Ανάγκης είναι τέτοιος προσανατολισμός στην άσκηση της εν λόγω πολιτικής.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από το άρθρο 136, παράγραφος 1 ΣΛΕΕ.

-    Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι αβάσιμα η απόφαση της Επιτροπής θεωρεί ότι το άρθρο 136, παράγραφος 1, δεν εξουσιοδοτεί την Ευρωπαϊκή Ένωση να υποκαθιστά τα κράτη-μέλη στην άσκηση της δημοσιονομικής τους κυριαρχίας και των λειτουργιών που σχετίζονται με τα έσοδα και τις δαπάνες του Κράτους. Το Συμβούλιο μπορεί και θεσπίζει, σύμφωνα με τη διαδικασία των άρθρων 121-126 ΣΛΕΕ, μέτρα για τα κράτη-μέλη με νόμισμα το ευρώ. Τούτο, προκύπτει καθαρά εκ του άρθρου 136, παράγραφος 1. Δεν υφίσταται περιορισμός στο άρθρο, στην εφαρμογή μέτρων, λόγω δήθεν δημοσιονομικής κυριαρχίας των κρατών-μελών.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από το άρθρο 222 ΣΛΕΕ

Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι η απόφαση της Επιτροπής έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη ρήτρα αλληλεγγύης του άρθρου 222 ΣΛΕΕ.

____________