WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)

z dnia 17 października 2013 r.

Sprawa F‑60/09 RENV

Gerhard Birkhoff

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Przekazanie sprawy do Sądu po uchyleniu rozstrzygnięcia – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu – Dziecko dotknięte poważną chorobą lub niepełnosprawnością niepozwalającymi na samodzielne utrzymanie – Wniosek o przedłużenie okresu wypłacania dodatku

Przemiot:      Przekazanie Sądowi do ponownego rozpoznania wniesionej pierwotnie na mocy art. 236 WE i art. 152 EWEA skargi w sprawie F‑60/09 w następstwie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 29 listopada 2011 r. w sprawie T‑10/11 P Birkhoff przeciwko Komisji (zwanego dalej „wyrokiem przekazującym”), uchylającego wyrok Sądu z dnia 27 października 2010 r. w sprawie F‑60/09 Birkhoff przeciwko Komisji (zwany dalej „wyrokiem z dnia 27 października 2010 r.”), na mocy którego orzeczono w przedmiocie skargi, która wpłynęła do sekretariatu Sądu w dniu 24 czerwca 2009 r., a w której G. Birkhoff żądał w istocie stwierdzenia nieważności odmownej decyzji Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 14 listopada 2008 r. w sprawie przedłużenia po dniu 31 grudnia 2008 r. wypłacania dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu (zwanego dalej „spornym dodatkiem”), który otrzymywał od 1978 r. zgodnie z art. 2 ust. 5 załącznika VII do regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) na niepełnosprawną córkę.

Orzeczenie:      Skarga zostaje oddalona. Komisja Europejska pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez G. Birkhoffa w sprawie F‑60/09 i w sprawie T‑10/11 P. Każda ze stron pokrywa własne koszty w sprawie F‑60/09 RENV.

Streszczenie

1.      Skargi urzędników – Zastąpienie uzasadnienia kwestionowanego aktu innym uzasadnieniem w toku postępowania – Niedopuszczalność – Wyjątek

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Wynagrodzenie – Dodatki rodzinne – Dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu – Prawo do dalszej wypłaty bez ograniczenia wiekowego w wypadku niemożności samodzielnego utrzymywania się przez dziecko – Obowiązki administracji – Ograniczona swoboda

(regulamin pracowniczy, załącznik VII, art. 2 ust. 5)

1.      Administracja nie może zastąpić części uzasadnienia decyzji lub jej dodać w toku postępowania, chyba że okaże się, że w danej sytuacji administracja ma ograniczoną swobodę, tak że ewentualne stwierdzenie nieważności spornej decyzji mogłoby wyłącznie skutkować zobowiązaniem jej do wydania nowej decyzji, merytorycznie identycznej z decyzją, której nieważność została stwierdzona.

(zob. pkt 39)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑97/07 De Fays przeciwko Komisji, 17 czerwca 2008 r., pkt 70; sprawa F‑113/07 Šimonis przeciwko Komisji, 14 kwietnia 2011 r., pkt 93 i przytoczone tam orzecznictwo

2.      Prawo do przedłużenia wypłaty dodatku, o którym mowa w art. 2 ust. 5 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, nabywa się bez ograniczenia wiekowego, jeżeli dziecko ze względu na ciężką chorobę lub niepełnosprawność nie jest w stanie samodzielnie się utrzymywać, przez cały okres choroby lub niepełnosprawności. Przepis ten nie daje właściwemu organowi administracji uprawnień dyskrecjonalnych przy przyznawaniu spornego dodatku, lecz daje mu ograniczoną swobodę, w tym sensie, że sformułowanie go w kategoriach obowiązku oznacza, iż organ administracji jest zobowiązany przyznać dodatek na dziecko na utrzymaniu, jeśli stwierdzi, że wymienione w nim przesłanki zostały spełnione, zaś odmówić jego przyznania w przeciwnym wypadku.

(zob. pkt 40)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑302/01 Šimonis przeciwko Komisji, 21 października 2003 r., pkt 38