POSTANOWIENIE SĄDU (siódma izba)
z dnia 8 maja 2012 r.(1)
Skarga o stwierdzenie nieważności – Termin – Spóźnione wniesienie –Oczywista niedopuszczalność
W sprawie T-675/11,
Maxcom sp. z o.o., z siedzibą w Tychach (Polska), reprezentowana przez P. Krala, adwokata,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM),
strona pozwana,
w której drugą stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą OHMI była Mascom GmbH, z siedzibą w Unterbergen (Niemcy),
mającej za przedmiot skargę na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHMI z dnia 21 września 2011 r. (sprawa R 2386/2010-2), wydanej w związku z postępowaniem w sprawie sprzeciwu między Maxcom sp. z o.o. a Mascom GmbH,
SĄD (siódma izba),
w składzie: A. Dittrich (sprawozdawca), prezes, M. Prek i M. Kancheva, sędziowie,
sekretarz: E. Coulon,
wydaje następujące
Postanowienie
Przebieg postępowania i żądania strony skarżącej
1 W dniu 30 września 2011 r. stronie skarżącej, Maxcom sp. z o.o., doręczono decyzję Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wydaną w dniu 21 września 2011 r. (sprawa R 2386/2010-2), w związku z postępowaniem w sprawie sprzeciwu między Maxcom sp. z o.o. a Mascom GmbH (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”).
2 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 13 grudnia 2011 r. strona skarżąca wniosła skargę w niniejszej sprawie.
3 Pismem z dnia 1 lutego 2012 r. Sąd zwrócił się do strony skarżącej o złożenie wyjaśnień dotyczących spóźnionego wniesienia skargi. Co wspomniana uczyniła pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 6 lutego 2012 r.
4 Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– uchylenie zaskarżonej decyzji;
– obciążenie OHMI kosztami postępowania.
Co do prawa
5 Zgodnie z art. 111 regulaminu postępowania Sądu, jeżeli skarga jest oczywiście niedopuszczalna, Sąd może, bez dalszych czynności procesowych, podjąć decyzję, wydając postanowienie z uzasadnieniem.
6 W niniejszym przypadku Sąd uznaje, że na podstawie akt sprawy ma on wystarczającą wiedzę i zgodnie z przepisami tego artykułu postanawia orzec bez przeprowadzania dalszych czynności procesowych.
7 Na mocy art. 65 § 5 Rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U. L 78, s. 1), skargę na decyzję Izby Odwoławczej OHMI wnosi się w terminie dwóch miesięcy od jej doręczenia. Zgodnie z przepisami art. 102 § 2 regulaminu postępowania Sądu termin ten przedłuża się ponadto o dziesięciodniowy termin uwzględniający odległość.
8 Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem termin do wniesienia skargi ma charakter bezwzględnie wiążący, ponieważ został ustanowiony w celu zapewnienia jasności i pewności stanów prawnych oraz uniknięcia jakiejkolwiek dyskryminacji lub arbitralnego traktowania przy administrowaniu wymiarem sprawiedliwości, a zadaniem sędziego Unii jest sprawdzenie z urzędu, czy został on dotrzymany (wyrok Trybunału z dnia 23 stycznia 1997 r. w sprawie C‑246/95 Coen, Rec. s. I‑403, pkt 21 i wyrok Sądu z dnia 18 września 1997 r. w sprawach połączonych T‑121/96 i T‑151/96 Mutual Aid Administration Services przeciwko Komisji, Rec. s. II‑1355, pkt 38 i 39).
9 W niniejszym przypadku, jak wskazano w pkt 1 wyżej, zaskarżona decyzja została doręczona stronie skarżącej w dniu 30 września 2011 r.
10 Z reguł dotyczących obliczania terminów postępowania przewidzianych przepisami art. 101 i 102 § 2 regulaminu wynika, że termin na wniesienie skargi upłynął w dniu 12 grudnia 2011 r., włączając dziesięciodniowy termin uwzględniający odległość.
11 Mając na uwadze, że skarga wpłynęła do sekretariatu Sądu w dniu 13 grudnia 2011 r., została ona złożona po terminie.
12 Strona skarżąca podnosi, że przesyłka zawierająca podpisany oryginał skargi, jak również zgodne z oryginałem odpisy skargi wraz z załącznikami zostały przekazane w dniu 28 listopada 2011 r., a zatem piętnaście dni przed upływem terminu na wniesienie skargi, firmie kurierskiej i z powodu błędu tej ostatniej przesyłka wpłynęła do sekretariatu Sądu jedynie w dniu 13 grudnia 2011 r.
13 W związku z powyższym należy przypomnieć, że pojęcie nieprzewidywalnych okoliczności, które zdaje się podnosić strona skarżąca obejmuje obiektywny element dotyczący nadzwyczajnego i niezależnego od woli zainteresowanej zdarzenia, jak również element subiektywny, polegający na obowiązku przeciwdziałania przez zainteresowaną następstwom takiego zdarzenia poprzez przedsięwzięcie odpowiednich środków, niewymagających jednak podjęcia działań nieproporcjonalnych do zamierzonego skutku. Zainteresowana powinna wnikliwie nadzorować przebieg postępowania, a w szczególności wykazać się starannością w celu dochowania przewidzianych terminów (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie C‑195/91 P Bayer przeciwko Komisji, Rec. P. s. I‑5619, pkt 32 i postanowienie Trybunału z dnia 8 listopada 2007 r. w sprawie C‑242/07 P Belgia przeciwko Komisji, Rec. P. s. I‑9757, pkt 17).
14 Otóż, za przygotowanie, nadzorowanie i sprawdzenie pism procesowych, które mają być złożone w sekretariacie, pełną odpowiedzialność ponosi pełnomocnik strony. W rezultacie fakt, że opóźnienie w złożeniu skargi wynika z działania przedsiębiorstwa trzeciego, któremu strona skarżąca zleciła jej doręczenie, nie może zostać uznany za okoliczność wyjątkową czy nadzwyczajną i niezależną od woli skarżącej, która mogłaby uzasadnić popełnienie przez nią usprawiedliwionego błędu lub zaistnienie nieprzewidywalnej okoliczności (zob. podobnie wyrok Trybunału z dnia 22 września 2011 r. w sprawie C-426/10 P Bell&Ross przeciwko OHMI, niepublikowany w Rec., pkt 48 i 50).
15 Ponadto, strona skarżąca, w swojej argumentacji, nie wykazała w sposób wystarczający zaistnienia nieprzewidywalnych okoliczności lub siły wyższej pozwalających na zastosowanie odstępstwa od terminu na wniesienie skargi na podstawie art. 45, akapit drugi, statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, mającego zastosowanie w postępowaniu przed Sądem na mocy art. 53 rzeczonego statutu. Co więcej, strona skarżąca ani nie powołała się wyraźnie na istnienie nadzwyczajnych zdarzeń, ani też nie przedstawiła dowodów na dochowanie należytej staranności przeciętnie od niej wymaganej, w rozumieniu orzecznictwa przywołanego w pkt 12 i 13 wyżej. W rzeczywistości, jak to również wynika z akt sprawy, firma kurierska udostępniła stronie skarżącej system pozwalający na monitorowanie nadanej przesyłki. Korzystając z tego systemu skarżąca miała możliwość nadzorowania przebiegu drogi, na której znajdowała się przesyłka. W każdej chwili, zatem mogła ona zweryfikować, czy przesyłka została skutecznie doręczona i w jakim momencie.
16 W świetle powyższych rozważań skargę w niniejszej sprawie należy odrzucić jako oczywiście niedopuszczalną, bez konieczności doręczenia jej OHMI i drugiej stronie postępowania przed Izbą Odwoławczą OHMI.
W przedmiocie kosztów
17 Ponieważ niniejsze postanowienie wydaje się przed doręczeniem skargi OHMI i drugiej stronie postępowania przed Izbą Odwoławczą OHMI oraz zanim strony te mogły ponieść koszty, wystarczy orzec, że strona skarżąca ponosi własne koszty zgodnie z art. 87 § 1 regulaminu.
Z powyższych względów
SĄD (siódma izba)
postanawia, co następuje:
1) Skarga zostaje odrzucona.
2) Maxcom sp. z o.o. ponosi własne koszty.
Sporządzono w Luksemburgu, w dniu 8 maja 2012 r.